نیشکر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نیشکر با نام علمی Saccharum officinarum بین ۶تا ۳۷ گونه دارد (براساس تفسیرهای متفاوت طبقه بندی) گیاهی است بلند از تیره غلات بومی منطق معتدل گرم تا مناطق حاره می‌باشد نیشکر دارای ساقه ضخیم و بند بند می‌باشد قسمت داخلی ساقه نیشکر لیفی و حاوی مقادیر زیادی عصاره شکر می‌باشد. بلندی ساقه نیشکر بین ۲ تا ۶ متر می‌باشد. برای کاشت نیشکر از کونه‌های اصلاح شده آن استفاده می‌شود. در حدود دویست کشور دنیا نیشکر کشت می‌شود و حدود ۱۳۲۴ میلیون تن شکر تولید می‌شود در سال ۲۰۰۵ بیشترین تولید کننده نیشکر دنیا با اختلاف بسیار برزیل بوده‌است. منشأ نیشکر در جنوب شرقی آسیا بوده‌است منشأ گونه‌های مختلف آن جاهای متفاوتی می‌باشد مثلاْ گونه باربری در هند یافت شده‌است ومنشأ گونه‌های ادول و افیسینارم گینه نو می‌باشد
نام انگلیسی suger cane در شمال و جنوب ایران کشت می شود. داری دو نوع ریشه می باشد.۱- ریشه قلمه ۲- ریشه ساقه. قند در فاصله بین گره ها و در قسمت وسط ساقه تشکیل و ذخیره می شود. در روی هر ساقه معمولاً ۱۰ برگ وجود دارد. دانه یا یذر نیشکر شباهت زیادی به گندم دارد.
[ویرایش] منبع
کتاب زراعت گیاهان صنعتی. ناصر خدابنده
