Κωνστάντιος Β'

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κωνστάντιος Β' ήταν Αυτοκράτορας της Ρώμης (ή δεύτερος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου) , δευτερότοκος γιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου από τη δεύτερη σύζυγό του την Φαύστα. Στο θρόνο ανήλθε 21 ετών το 337 παρ' ότι από το 324 είχε ανυψωθεί από τον πατέρα του στο θρόνο του Καίσαρα.

Ο Κωνστάντιος ήταν ο πρώτος γιος που βρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη πρόλαβε να αποδώση τιμές στο νεκρό σώμα του πατέρα του όπου μετά ακολούθησε άγρια σφαγή των συγγενών από το στρατό προκειμένου να εξασφαλισθεί η διαδοχή από μόνο τους γιούς του Κωνσταντίνου Α' του Μέγα. Μόνο δύο μικρά ξαδέλφια του οι Γάλλος και Ιουλιανός (παιδιά του Ιούλιου Κωνστάντιου αδελφού του Κωνσταντίνου του Μεγάλου) κατάφεραν να σωθούν.

Έτσι το καλοκαίρι του 338 τα παιδιά του Κωνσταντίνου Α' συνέρχονται στην Παννονία και διαμοιράζουν τα εδάφη της Αυτοκρατορίας. Ο μεγαλύτερος ο Κωνσταντίνος Β' διατήρησε την Γαλατία, την Ισπανία και Αγγλία που κυβερνούσε ως Καίσαρ, ο νεώτερος ο Κώνστας την Ρώμη, Ιταλία και μέρη της Αφρικής ως και μεγάλο μέρος της Βαλκανικής χερσονήσου και ο Κωνστάντιος Β' έμεινε κάτοχος της Ανατολής συμπεριλαμβάνοντας την σημερινή Ελλάδα, και όλη την Θράκη. Αργότερα ο Κωνσταντίνος Β' υπαναχωρώντας στη μοιρασιά εισέβαλε στην Ιταλία όπου και σκοτώθηκε σε συμπλοκή αφήνοντας τον αδελφό του Κώνστα μόνο κύριο σε όλη τη Δύση (340).

Αργότερα ένας αξιωματικός ο Μάγνος Μαγνέντιος ανακήρυξε αιφνίδια τον εαυτόν του Αυτοκράτορα της Γαλάτιας και καταδιώκοντας τον Κώνστα τον φονεύει. Ο Μάγνος βοηθούμενος και από τον στρατηγό Βετράνιο με πρεσβεία ζητούν από τον Κωνστάντιο την αναγνώρισή τους ως συνάρχοντες. Προς τον σκοπό αυτό ο Μάγνος ζητεί ως σύζυγο την αδελφή του Κωνστάντιου την Κωνσταντία προσφέροντας την δική του αδελφή στον Κωνστάντιο. Ο Κωνστάντιος ρίπτει τους πρέσβεις στη φυλακή και εκστρατεύει κατά των σφετεριστών. Προκαλόντας συνάντηση για δήθεν αναγνώριση του Βετράνιου παρά τον Δούναβη, παρουσία του στρατού με ρητορικό λόγο καταφέρθηκε κατά των προδοτών με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του στρατού του Βετράνιου να τον εγκαταλείψει. Ο δε Βετράνιος αμαχητί αποθέτει τα σύμβολα της αρχής και ζητά συγνώμη. Στη συνέχεια ο Κωνστάντιος με 80.000 στρατό βαδίζει κατά του Μαγνέτιου του οποίου ο στρατός (30.000 άνδρες) κατατροπώνεται.

Και ενώ είχε αναθέσει στον ξάδελφό του Γάλλο με τον τίλο του Καίσαρος την φύλαξη των ασιατικών συνόρων με έδρα την Αντιόχεια (351) δίδοντάς του και την αδελφή του Κωνσταντία ως σύζυγό, η τυρρανική διαγωγή του Γάλλου τον φόβισε ότι μπορεί να εξελιχθεί σε νέο Μαγνέτιο, κάλεσε αυτόν στη Νόλα της Ίστρiας (354) και τον αποκεφάλισε (εκεί που ο πατέρας του είχε σκοτώσει τον αδελφό του Κρίσπο).

Μετά τα γεγονότα αυτά ο Κωνστάντιος, έρμαιος των ευνούχων, γινότανε μέρα με τη μέρα πιό ωμός. Οι επιδρομές βαρβάρων και Περσών άρχισαν να πολλαλασιάζονται. Με παρέμβαση της συζύγου του Ευσεβίας ανακηρύσει τον μόνο ξάδελφό του Φλάβιο Κλαύδιο Ιουλιανό καίσαρα και του εμπιστεύεται την Γαλάτια. Σε μια πολύχρονη εκστρατεία κατά των Περσών τίποτε δεν κατάφερε. Το 348 υπέστει δινή ήττα από τον βασιλιά των Περσών Σαπώρη. Δέκα χρόνια μετά ο Σαπώρης καλεί τον Κωνστάντιο να εγκαταλείψει την Αρμενία και Μεσοποταμία.

Όταν αναγκάσθηκε ο Κωνστάντιος να ζητήσει την βοήθεια του Ιουλιανού να σπεύσει κατα των Περσών με τα Γαλατικά στρατεύματα, αυτά επαναστάτησαν και ανακήρυξαν τον Ιουλιανό Αυτοκράτορα. Οπότε και ο πόλεμος ανάμεσα στα ξαδέλφια. Ο Κωνστάντιος σπεύδοντας προς συνάντηση με τον Ιουλιανό έπεσε καθ΄οδόν και ασθένησε κοντά στην πόλη Μοψουκρήνη της Κιλικίας. Βλέποντας το τέλος του ζήτησε να βαπτισθεί. Απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου του 361.

Επειδή ήταν οπαδός της αίρεσης του Αρείου, πολέμησε με πάθος την ορθοδοξία και σε Σύνοδο που συγκάλεσε στο Ρίμινι (359 μ.Χ.) ανακήρυξε τον Αρειανισμό επίσημο δόγμα της αυτοκρατορίας

Η θρησκευτική πολιτική του Κωνστάντιου έφερε πολλές ταραχές. Υπήρξε υποστηρικτής του αρειανισμού έχοντας κοντά του τον Ευσέβιο, πολέμησε με πάθος την ορθοδοξία και σε Σύνοδο που συγκάλεσε στο Ρίμινι (359 μ.Χ.) ανακήρυξε τον Αρειανισμό επίσημο δόγμα της αυτοκρατορίας. Πολύκροτο ζήτημα υπήρξε επί της εποχής του εκείνο του Αθανασίου Αλεξανδρείας. Απο τα κύρια έργα καλλωπισμού της Κωνσταντινούπολης ήταν τα εγκαίνια της Αγίας Σοφιάς 15 Φεβρουαρίου 360.

Δεν υπήρξε και τόσο ευτυχής οικογενειάρχης αφού πέθανε άτεκνος, ούτε από την πρώτη σύζυγο, (ξαδέλφη του) κόρη του Θείου του Ιουλίου Κωνστάντιου, ούτε από τη δεύτερη την από Θεσσαλονίκης Ευσεβία που νυμφεύθηκε στο Μεδιόλανο το 353 απέκτησε παιδί, από δε την τρίτη που νυμφεύθηκε στην Αντιόχεια το 361 την Φαυστίνα απέκτησε ένα κορίτσι όμως μετά τον θάνατό του.

Στα επίσημα έγγραφα υπέγραφε με την φράση "mea aeternitas" (η εμοί αιωνιότης). Υπήρξε πολύ βαθύς τυπολάτρης. Απέφευγε και την παραμικρή χειρονομία για να μη μειωθεί το μεγαλείο του αξιώματός του. Προκειμένου να επιδεικνύει την μεγαλοπρέπειά του αναζητούσε ευκαιρίες εορτών. Γιόρτασε την 10ετηρίδα και 20ετηρίδα από της αναρρήσεως του στο θρόνο (22 Μαΐου 357) στη Ρώμη με 30ήμερες εορτές και αγώνες. Στο στολισμό της Κωνσταντινούπολης συνέβαλε με το στήσιμο του οβελίσκου που σήμερα δεσπόζει του Λατερανού. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή των ιστορικών της εποχής του ότι ο Κωνστάντιος διερχόμενος με το άρμα κάτω από Αψίδες έσκυβε ελαφρά φοβούμενος μήπως ακουμπήσει το κεφάλι του σ΄αυτές!

Δύο όμως μεγάλα γεγονότα θεωρούσε ως θεία τιμωρία για τους φόνους των συγγενών του που καθόλου δεν εμπόδισε, τον ατέλειωτο Περσικό πόλεμο και την ατεκνία του. Παρά την μακρυνή στάση που τήρησε στα θεολογικά, επι των ημερών του ο Αρειανισμός έδωσε τις μεγαλύτερες μάχες, ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός τον απεκάλεσε "Μέγα Κωνστάντιο".

Προηγούμενος Κωνσταντίνος Α' ο Μέγας

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου συναυτοκράτορες: Κωνσταντίνος Β' και Κώνστας

Επόμενος Ιουλιανός