Ιωάννης Τσιμισκής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ιωάννης Τσιμισκής (925-10 Ιανουαρίου 976) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αυτοκράτορες και στρατηγούς του Βυζαντίου. Η ανάρρησή του στο θρόνο στις 11 Δεκεμβρίου 969, έγινε μετά από συνομωσία και κατόπιν δολοφονία του στενού του φίλου αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Ήταν πάντως ικανότατος ηγέτης με πολύπλευρες δυνατότητες. Ήταν φιλόπτωχος, ευγενής και δίκαιος και έλαβε φιλολαϊκά μέτρα.

Φαίνεται ότι στη συνομωσία του εναντίον του Νικηφόρου, επηρρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την πρώην γυναίκα του τελευταίου Θεοφανώ, η οποία υπήρξε γυναίκα και του αυτοκράτορα Ρωμανού Β'. Προκειμένου όμως να αποφύγει το προφανές σκάνδαλο και υπό τις πιέσεις του πατριάρχη, αντί να την παντρευτεί όπως η ίδια θα ανέμενε, την αποκήρυξε και την ενέκλεισε σε μοναστήρι, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή της. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, είχε στη διάθεσή του ικανούς στρατηγούς, και κυρίως τους Βάρδα Σκληρό και Πέτρο Φωκά (ανηψιό του Νικηφόρου). Με τη βοήθειά τους, εξουδετέρωσε την απειλή των Ρως υπό τον Σβυατισλάβο. Αντιμετώπισε επίσης με επιτυχία το πραξικόπημα του αδελφού του Πέτρου Βάρδα Φωκά, ενώ ταυτόχρονα ήταν μεγαλόψυχα ευγενικός με τους συνωμότες.

Παντρεύτηκε μία από τις αδελφές του Ρωμανού Β’, τη Θεοδώρα, μια γυναίκα θεοσεβή και ήπια το 971. Πάντρεψε την ανηψιά του Θεοφανώ με το Δυτικό πρίγκηπα και διάδοχο Όθωνα Γ’ (Όττο Γ'), για διπλωματικούς λόγους. Διεξήγαγε σημαντικές μάχες στη Βουλγαρία αλλά και στην Ανατολή, κατακτώντας αχανείς εκτάσεις σε Βορρά και Ανατολή για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας. Ο θάνατός του επήλθε από κάποιου είδους δηλητηρίαση.

Απολογιστικά το έργο του είναι λαμπρό, και είναι σίγουρα από τους συντελεστές της πορείας προς την κορύφωση της δύναμης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που έμελλε να γίνει κατά την περίοδο του επόμενου αυτοκράτορα, Βασιλείου Β' Βουλγαροκτόνου.