Tabela stratygraficzna
Z Wikipedii
Tabela stratygraficzna jest to schemat obrazujący przebieg historii Ziemi na podstawie następstwa procesów i warstw skalnych. Obecnie przyjęta tabela stratygraficzna została ustalona przez Międzynarodową Komisję Stratygrafii (ICS).
Tabela ta jest podstawowym narzędziem pracy geologów i paleontologów. Tabela ta jednoznacznie definiuje oficjalną terminologię okresów geologicznych w historii Ziemi, dzięki czemu unika się stosowania tych samych nazw w różnych znaczeniach w publikacjach naukowych i podręcznikach z zakresu geologii i paleontologii.
W różnych opracowaniach można spotkać różne podziały stratygraficzne, z powodu ciągle trwających badań i typowania nowych profili wzorcowych (stratotypów). W obecnej oficjalnej wersji tabeli nie istnieją już okresy takie jak trzeciorzęd i czwartorzęd (zastąpione zostały przez paleogen i neogen - będące wcześniej podokresami trzeciorzędu), a niektóre powszechnie używane jednostki nie są jeszcze zatwierdzone. W tabeli ICS występują również jednostki nieobecne we wcześniejszej literaturze. Wersja ta nie definiuje również początku eoarchaiku, podczas, gdy w niektórych opracowaniach spotykamy się z datą 3800 mln i wcześniejszą erą - priskoikiem lub hadeikiem, podzielonym na 4 jednostki (późny imbryk, nektaryk, "grupy basenowe" i kryptyk), sięgające powstania Ziemi.
Kolejne okresy, wydzielone na podstawie szczątków organicznych mają różne długości. Najdokładniej podzielony eon, fanerozoik, stanowi zaledwie około 15% historii planety. Poszczególnym jednostkom przyporządkowane są kolory, którymi oznaczane są na mapach geologicznych.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
Pierwsze podwaliny pod stratygrafię położył pod koniec XVII w. Niels Stensen. Stwierdził on, że warstwy skał ułożone są w określonej kolejności, i reprezentują konkretne okresy czasu. Sformułował on również zasadę superpozycji mówiącą, że każda warstwa jest najprawdopodobniej starsza od warstwy leżącej na niej, i młodsza od warstwy leżącej pod nią. Jego zasady były bardzo proste, jednak zastosowanie ich do prawdziwych skał niosło ze sobą pewne komplikacje. XVIII-wieczni geologowie zdali sobie sprawę, że:
- sekwencja warstw jest często zerodowana, zaburzona, pochylona, lub nawet odwrócona;
- warstwy, które powstały w tym samym czasie w różnych miejscach mogą być zupełnie różne;
- warstwa na danym obszarze reprezentuje zaledwie drobną część historii Ziemi.
Pierwsze poważne próby uporządkowania stratygrafii, które mogłyby być używane na całej Ziemi miały miejsce pod koniec XVIII w. Jednym z najważniejszych badaczy tamtego okresu był Abraham Werner. Najpopularniejsze z tych wczesnych prób dzieliły skały skorupy ziemskiej na cztery typy: pierwszorzęd, drugorzęd, trzeciorzęd i czwartorzęd. Według tej teorii każdy z tych typów skał powstał w konkretnym okresie historii ziemi. Nazwy trzeciorzęd i czwartorzęd używane były w oficjalnej nomenklaturze jeszcze pod koniec XX w.
Pionierami identyfikacji warstw na podstawie skamieniałości, które zawierają, byli na początku XIX w. William Smith, Georges Cuvier i Alexandre Brogniart. Metoda ta pozwoliła geologom na lepszy i bardziej precyzyjny podział historii Ziemi; mogli również porównywać warstwy w różnych krajach, a nawet na różnych kontynentach. Jeśli w dwóch warstwach (niezależnie od odległości między nimi i różnic w składzie) występowały te same skamieniałości, istniały duże szanse, że powstały one w tym samym czasie. Szczegółowe badania warstw i skamieniałości prowadzone w Europie latach 1820-1850, zaowocowały periodyzacją, która używana jest do chwili obecnej.
Większość geologów zajmujących się w tych czasach stratygrafią stanowili Brytyjczycy, stąd na przykład nazwy kambr, ordowik i sylur pochodzą od nazw starożytnych brytyjskich plemion (i zdefiniowane są na podstawie stratygrafii Walii). Brytyjscy geologowie są również odpowiedzialni za pogrupowanie okresów w ery, i podział trzeciorzędu i czwartorzędu na epoki.
Kiedy William Smith i Charles Lyell rozpoznali w kolejnych warstwach okresy czasu nie było jeszcze sposobu określenia ich skali czasu. Kreacjoniści proponowali ograniczenie się zaledwie do kilku tysięcy lat, podczas gdy inni sugerowali bardzo długie (lub nawet nieskończone) epoki. Przez ponad 100 lat trwały na ten temat ciągłe dyskusje, dopiero w XX wieku metody datowania na podstawie radioaktywnych izotopów pozwoliły na ustalenie konkretnych dat.
W 1977 Globalna Komisja Stratygrafii (przemianowana później na Międzynarodową Komisję Stratygrafii) podjęła wysiłki mające na celu zdefiniowanie globalnych odniesień dla jednostek geologicznych. Jej najaktualniejszym osiągnięciem jest tabela stratygraficzna, wydana w październiku 2006.
[edytuj] Tabela stratygraficzna (według ICS)
eon | era | okres | epoka | wiek | faza górotwórcza | opis | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
fanerozoik | kenozoik | czwartorzęd | holocen
11,5 tys
|
|
||||
plejstocen | późny
126 tys.
|
pasadeńska[1] walachijska[1] |
|
|||||
środkowy
781 tys.
|
||||||||
wczesny
1,806 mln
|
||||||||
gelas
2,588 mln
|
||||||||
neogen | pliocen | piacent
3,600 mln
|
rodańska[1] |
|
||||
zankl
5,332 mln
|
||||||||
miocen | messyn
7,246 mln
|
attycka[1] styryjska[1] |
|
|||||
torton
11,608 mln
|
||||||||
serrawal
13,65 mln
|
||||||||
lang
15,97 mln
|
||||||||
burdygał
20,43 mln
|
||||||||
akwitan
23,03 mln
|
||||||||
paleogen | oligocen | szat
28,4 (± 0,1) mln
|
sawska[1] | |||||
rupel
33,9 (± 0,1) mln
|
||||||||
eocen | priabon
37,2 (± 0,1) mln
|
helwecka[1] pirenejska[1] |
|
|||||
barton
40,4 (± 0,2) mln
|
||||||||
lutet
48,6 (± 0,2) mln
|
||||||||
iprez
55,8 (± 0,2) mln
|
||||||||
paleocen | tanet
58,7 (± 0,2) mln
|
|
||||||
zeland
61,7 (± 0,2) mln
|
||||||||
dan
65,5 (± 0,3) mln
|
||||||||
mezozoik | kreda | późna kreda | mastrycht
70,6 (± 0,6) mln
|
laramijska[1] subhercyńska[1] |
|
|||
kampan
83,5 (± 0,7) mln
|
||||||||
santon
85,8 (± 0,7) mln
|
||||||||
koniak
89,3 (± 1.0) mln
|
||||||||
turon
93,5 (± 0,8) mln
|
||||||||
cenoman
99,6 (± 0,9) mln
|
||||||||
wczesna kreda | alb
112 (± 1,0) mln
|
austryjska[1] |
|
|||||
apt
125 (± 1,0) mln
|
||||||||
barrem
130 (± 1,5) mln
|
||||||||
hoteryw
136,4 (± 2,0) mln
|
||||||||
walanżyn
140,2 (± 3,0) mln
|
||||||||
berrias
145,5 (± 4,0) mln
|
||||||||
jura | jura późna | tyton
150,8 (± 4,0) mln
|
neokimeryjska[1] |
|
||||
kimeryd
155,7 (± 4,0) mln
|
||||||||
oksford
161,2 (± 4,0) mln
|
||||||||
jura środkowa | kelowej
164,7 (± 4,0) mln
|
|||||||
baton
167,7 (± 3,5) mln
|
||||||||
bajos
171,6 (± 2,0) mln
|
||||||||
aalen
175,6 (± 2,0)mln
|
||||||||
jura wczesna | toark
183 (± 1,5) mln
|
|||||||
pliensbach
189,6 (± 1,5) mln
|
||||||||
synemur
196,5 (± 1,0) mln
|
||||||||
hettang
199,6 (± 0,6) mln
|
||||||||
Trias | późny trias | retyk
203,6 (± 1,5) mln
|
starokimeryjska[1] labińska[1] |
|
||||
noryk
216,5 (± 2,0) mln
|
||||||||
karnik
228 (± 2,0) mln
|
||||||||
środkowy trias | ladyn
237 (± 2,0) mln
|
|||||||
anizyk
245 (± 1,5) mln
|
||||||||
wczesny trias | olenek
249,7 (± 0,7) mln
|
|||||||
ind
251,0 (± 0,4) mln
|
||||||||
paleozoik | perm | loping | czangsing
253,8 (± 0,7) mln
|
palatynacka[2] saalska[2] |
|
|||
wucziaping
260,4 (± 0,7) mln
|
||||||||
gwadalup | kapitan
265,8 (± 0,7) mln
|
|||||||
word
268 (± 0,7) mln
|
||||||||
road
270,6 (± 0,7)
|
||||||||
cisural | kungur
275,6 (± 0,7) mln
|
|||||||
artinsk
284,4 (± 0,7) mln
|
||||||||
sakmar
294,6 (± 0,8) mln
|
||||||||
assel
299 (± 0,8) mln
|
||||||||
karbon | pensylwan | późny pensylwan | gżel
303,9 (± 0,9) mln
|
asturyjska[2] kruszcogórska[2] sudecka[2] bretońska[2] |
|
|||
kasimow
306,5 (± 1,0) mln
|
||||||||
środkowy pensylwan | moskow
311,7 (± 1,1) mln
|
|||||||
wczesny pensylwan | baszkir
318,1 (± 1,3) mln
|
|||||||
mississip | późny mississip | serpuchow
326,4 (± 1,6) mln
|
||||||
środkowy mississip | wizen
354,3 (± 2,1) mln
|
|||||||
wczesny mississip | turnej
359,2 (± 2,5) mln
|
|||||||
dewon | późny dewon | famen
374,5 (± 2,6) mln
|
liguryjska[2] eryjska[2] ardeńska[2] |
|
||||
fran
385,3 (± 2,6) mln
|
||||||||
środkowy dewon | żywet
391,8 (± 2,7) mln
|
|||||||
eifel
397,5 (± 2,7) mln
|
||||||||
wczesny dewon | ems
407 (± 2,8) mln
|
|||||||
prag
411,2 (± 2,8) mln
|
||||||||
lochkow
416 (± 2,8) mln
|
||||||||
sylur | przydol |
418,7 (± 2,7) mln
|
<;;;;br/> krakowska[2] |
|
||||
ludlow | ludford
421,3 (± 2,6) mln
|
|||||||
gorst
422,9 (± 2,5) mln
|
||||||||
wenlok | homer
426,4 (± 2,4) mln
|
|||||||
szejnwud
428,2 (± 2,3) mln
|
||||||||
landower | telicz
436 (± 1,9) mln
|
|||||||
aeron
439 (± 1,8) mln
|
||||||||
ruddan
443,7 (± 1,5) mln
|
||||||||
ordowik | ordowik późny | hirnant
445,6 (± 1,5) mln
|
takońska[3] |
|
||||
kat
455,8 (± 1,6) mln
|
||||||||
sandb
460,9 (± 1,6) mln
|
||||||||
ordowik środkowy | darriwil
468,1 (± 1,6) mln
|
|||||||
daping
471,8 (± 1,6) mln
|
||||||||
ordowik wczesny | flo
478,6 (± 1,7) mln
|
|||||||
tremadok
488,3 (± 1,7) mln
|
||||||||
kambr | furong |
492 (±?) mln
|
sandomierska[3] sardyjska[3] |
|
||||
496 (±?) mln
|
||||||||
paib
499 (±?) mln
|
||||||||
oddział 3 |
503 (±?) mln
|
|||||||
drum
506,5 (±?) mln
|
||||||||
510,0 (±?) mln
|
||||||||
oddział 2 |
515 (±?) mln
|
|||||||
521 (±?) mln
|
||||||||
oddział 1 |
528 (±?) mln
|
|||||||
fortun
542,0 (± 1,0) mln
|
||||||||
prekambr | proterozoik | neoproterozoik | ediakar
630 mln
|
bajkalska |
|
|||
kriogen
850 mln
|
||||||||
ton
1 mld
|
dalslandzka | |||||||
mezoproterozoik | sten
1,2 mld
|
grenwilska | ||||||
ektas
1,4 mld
|
||||||||
kalim
1,6 mld
|
penakaen |
|||||||
paleoproterozoik | stater
1,8 mld
|
|||||||
orosir
2,05 mld
|
||||||||
riak
2,3 mld
|
||||||||
sider
2,5 mld
|
algomijska |
|||||||
archaik | neoarchaik
2,8 mld
|
kenorańska |
|
|||||
mezoarchaik
3,2 mld
|
białomorska |
|||||||
paleoarchaik
3,6 mld
|
||||||||
eoarchaik
4,0 mld
|
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 Orogeneza alpejska
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 Orogeneza waryscyjska
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Orogeneza kaledońska
[edytuj] Skala czasu geologicznego
- Hadeik nie jest erą zatwierdzoną oficjalnie przez ICS, użyty tu został dla przedstawienia skali czasu od powstania Ziemi.
[edytuj] Pochodzenie nazw niektórych jednostek
- sider - od greckiego słowa sideros, oznaczającego żelazo - z powodu powstałych w tym czasie rud żelaza
- orosir - od greckiego słowa orosira, oznaczającego łańcuch górski
- riak - od greckiego słowa rhyax oznaczającego strumień lawy
- stater - od greckiego słowa statheros - stabilny
- ediakar - od australijskiego płaskowyżu Ediacara, gdzie znaleziono wiele skamieniałości (tzw. fauna ediakarańska).
- kambr - od prowincji rzymskiej Cambria - obecnej Walii
- ordowik - od brytyjskiego plemienia Ordowików
- sylur - od celtyckiego plemienia Sylurów
- dewon - od nazwy brytyjskiego hrabstwa Devonshire
- karbon - od słowa carbo - łac. węgiel
- perm - od wchodniorosyjskiego miasta, gdzie znajdują się wzorcowe osady tego okresu
- trias - od greckiego słowa trias, z powodu domniemanej trójdzielności okresu
- jura - od francusko-szwajcarskiego pasma górskiego
- kreda - od skał węglanowych występujących na wybrzeżu Anglii, powstałych w tamtym okresie
- eocen - w wolnym tłumaczeniu "świt nowych czasów"
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- oficjalna strona International Comission on Stratigraphy
- NASA: Geologic Time
- CHRONOS
- Nation Museum on Natural History Geologic Time
- Instytut Nauk Geologicznych UJ
- Muzeum Państwowego Instytutu Geologicznego - Historia Polski w kamieniu pisana
- Tabela stratygraficzna rekomendowana przez Międzynarodową Komisję Stratygraficzną (Przegląd Geologiczny, tom 55 nr 9, 2007)