ภาษาราชสถาน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ภาษาราชสถาน राजस्थानी |
||
|---|---|---|
| พูดใน: | รัฐราชสถาน (อินเดีย) | |
| จำนวนผู้พูด: | ประมาณ 80 ล้านคน | |
| ตระกูลภาษา: | อินโด-ยูโรเปียน ภาษากลุ่มอินโด-อิหร่าน ภาษากลุ่มอินโด-อารยัน ภาษากลุ่มอินโด-อารยันตะวันตก ภาษาราชสถาน |
|
| รหัสภาษา | ||
| ISO 639-1: | ไม่มี | |
| ISO 639-2: | raj | |
| ISO 639-3: | raj | |
| หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์ | ||
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา |
||
ภาษาราชสถาน เป็นภาษาหลักของภาษากลุ่มอินโด-อารยัน มีผู้พูดราว 80 ล้านคน (มี 36 ล้านคนตามข้อมูล พ.ศ. 2544) ในรัฐราชสถานและรัฐอื่นๆของอินเดีย มีสำเนียงหลัก 8 สำเนียงคือ พาคริ เสขวาตี ธุนธารี ฮารัวตี มาร์วารี เมวารี และวาคริ สำเนียงเหล่านี้ส่วนใหญ่ใช้พูดในราชสถาน แต่ก็มีพบใน คุชราต หรยณะ และรัฐปัญจาบ ภาษามัลวีที่อยู่ในกลุ่มราชสถาน มีผู้พูดในเขตมัลวาทางตะวันตกของรัฐมัธยประเทศ และจังหวัดปัญจาบและจังหวัดสินธ์ในปากีสถาน
ในอดีต ภาษาที่ใช้พูดในรัฐราชสถานเคยถูกกำหนดให้เป็นสำเนียงหนึ่งของภาษาฮินดีตะวันตก (Kellogg, 1873) George Abraham Grierson (1908) เป็นนักวิชาการคนแรกที่กำหนดให้ภาษาราชสถานเป็นภาษาเอกเทศ ที่มีหลายสำเนียง มีการสอนภาษาราชสถานในฐานะภาษาต่างหากตั้งแต่ พ.ศ. 2516 ปัจจุบันนี้ รัฐบาลของรัฐราชสถานกำหนดให้ภาษาราชสถานเป็นภาษาประจำรัฐ อย่างไรก็ตามภาษาราชสถานยังขาดแคลนตำราไวยากรณ์ที่สมบูรณ์และพจนานุกรมที่ทันสมัย
|
|
|||||
|---|---|---|---|---|---|
| อารยัน |
|
||||
| อิหร่าน |
|
||||
| ดาร์ดิก | ดาเมลี · โดมาอากี · คาร์วา-บาตี · คาลาซ · แคชเมียร์ · โควาร์ · โกฮิสถาน · นันกาลามี · ปาซายี · ปาลูลา · ชีนา · สุมัศตี | ||||
| นูริสถาน | อัสกุนุ · กัมกาตา-วิรี · เตรกามี · วาซิ-วารี · ไวคาลีต | ||||
