Zespół bezdechu śródsennego

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

	Bezdech senny
()
ICD-10:	G47.3
G47.3.0 {{{X.0}}}
G47.3.1 {{{X.1}}}
G47.3.2 {{{X.2}}}
G47.3.3 {{{X.3}}}
G47.3.4 {{{X.4}}}
G47.3.5 {{{X.5}}}
G47.3.6 {{{X.6}}}
G47.3.7 {{{X.7}}}
G47.3.8 {{{X.8}}}
G47.3.9 {{{X.9}}}

Zespół bezdechu śródsennego (ang. Sleep Apnoea Syndrome - SAS) jest to zespół objawów chorobowych spowodowanych bezdechami w czasie snu. Za bezdech uważa się ustanie wentylacji płuc przez okres dłuższy niż 10 sekund. Podczas bezdechu dochodzi do zmniejszenia saturacji krwi tlenem. Cierpiący na tę chorobę mogą w trakcie nocy mieć setki takich epizodów.

Stosuje się wskaźnik AHI (od ang. Apnea Hypopnea Index), który oznacza liczbę bezdechów i spłyceń oddechu trwających powyżej 10 sekund podczas 1 godziny snu.

[edytuj] Etiologia

Choroba może mieć 3 mechanizmy powstania:

Postać zaporowa (obwodowa) - jest spowodowana zaburzeniami przepływu powietrza podczas wdechu przez górne drogi oddechowe, spowodowane najczęściej zwiotczeniem mięśni w obrębie gardła
Postać ośrodkowa -związana z zaburzeniami napędu oddechowego pochodzące z ośrodka oddechowego zlokalizowanego w mózgu - mechanizm tego zaburzenia nie jest jasny
Postać mieszana - współistnienie powyższych postaci

[edytuj] Objawy

Objawy można podzielić na 2 grupy:

zauważane przez partnera - głośne chrapanie oraz zauważalne okresy bezdechu
zauważane przez chorego - nagłe przebudzenia w trakcie nocy, najczęściej z uczuciem lęku i dezorientacji, w trakcie dnia objawy spowolnienia koncentracji i senności, która w skrajnych przypadkach może przybierać postać zespołu Pickwicka, przebiegającego z epizodami bezwiednego, krótkotrwałego zasypiania w nieadekwatnych sytuacjach np. w trakcie jazdy samochodem.

Często chorobie towarzyszą inne schorzenia takie jak otyłość, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze.

[edytuj] Rozpoznanie

Oprócz charakterystycznych danych z wywiadu lekarskiego, konieczne jest przeprowadzenie badania laryngologicznego wykluczającego przeszkodę w górnych drogach oddechowych, oraz badanie polisomnograficzne, które polega na obserwacji pacjenta w trakcie snu i monitorowaniu takich parametrów jak ruchy klatki piersiowej czy objawy desaturacji, czyli spadku stężenia tlenu we krwi.

[edytuj] Leczenie

u osób otyłych - bezwzględne odchudzanie
abstynencja alkoholowa i nikotynowa
przyjmowanie odpowiedniej pozycji ciała podczas snu
stymulacja farmakologiczna ośrodka oddechowego
wszczepienie rozrusznika nerwu błędnego (w postaci ośrodkowej)
otolaryngologiczne:
- korekcja zwężonej cieśni gardzieli - (uwulopalatofaryngoplastyka)
- septoplastyka
- tonsilektomia
stosowanie CPAP czyli ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (ang. continual positive airway pressure) przez nos
w krańcowych przypadkach tracheotomia celem ominięcia zwężonych górnych dróg oddechowych.