Zastrzyk trucizny
Z Wikipedii
Zastrzyk trucizny - (ang. lethal injection) to wprowadzenie dożylnie śmiertelnej dawki środków w celu spowodowania śmierci. Jest obecnie najpopularniejszą metodą wykonywania kary śmierci w USA. Stosowana również do eutanazji np. w Holandii.
[edytuj] Historia
Tylko zastrzyk trucizny
Główna lub domyślna metoda, ale są dostępne inne
Kiedyś używano tej metody ale nie obecnie
Nigdy nie stosowano
Historia tej metody sięga XIX wieku, kiedy władze Nowego Jorku poszukiwały "humanitarnej metody wykonywania kary śmierci". Propozycję zastrzyku wówczas odrzucono i zdecydowano się na krzesło elektryczne. Po 1976 roku (przywrócenie kary śmierci) poszukując alternatywy dla dotychczas stosowanych metod, zdecydowano się na zastrzyk. W 1977 Oklahoma została pierwszym stanem, który wprowadził tę metodę, jednak pierwsza egzekucja miała miejsce w Teksasie w 1982 roku, straconym był morderca Charles Brooks.
Właściwie - jest to fakt mało znany - pierwszą osobą straconą przez wstrzyknięcie trucizny w USA był niewolnik Nathan, którego egzekucja odbyła się 1 maja 1821 roku w Wirginii (dziś Wirginia Zachodnia). Jednakże to był jedyny taki przypadek do lat 80. XX wieku (zobacz: [1]).
W chwili obecnej, 37 z 38 stanów USA, w których wykonywana jest kara śmierci, stosuje się tę metodę egzekucji, niekiedy jako alternatywę dla innych metod. Wyjątkiem jest Nebraska, gdzie egzekucje wykonuje się na krześle elektrycznym.
[edytuj] Procedura
Skazany jest przypięty do łóżka przy pomocy pasków. Pracę serca monitoruje kardiomonitor. W ciele skazańca umieszcza się wenflon, który podłączony jest do pompy infuzyjnej. W momencie uruchomienia pompy skazany otrzymuje kolejno (nie są zmieszane ponieważ mogą reagować wytrącając osad) trzy środki:
- tiopental w dawce 15g - barbituran działający tu jako środek usypiający. Taka dawka powoduje stratę przytomności w ciągu mniej niż 10 sekund i sama w sobie powinna być śmiertelna wywołując zapaść układu oddechowego i krwionośnego, ale mniej pewnie i wolniej (śmierć mózgu do 45 minut) od następnych środków.
- pankuronium (znany bardziej pod nazwą handlową "Pavulon") 100mg - środek zwiotczający mięśnie w dawce powodującej paraliż i zatrzymanie oddychania w ciągu 15-30 sekund.
- chlorek potasu w dawce 100 mEq - środek zatrzymujący akcję serca w fazie rozkurczu.
Śmierć następuje w ciągu kilku minut i jest stwierdzana na podstawie wskazań kardiomonitora.
[edytuj] Krytyka
Metoda ta, uważana za bardziej humanitarną wzbudza jednak wiele kontrowersji. Najważniejsze z nich to:
- Skazani na karę śmierci, mający w przeszłości do czynienia z narkotykami, mają bardzo zniszczone naczynia krwionośne, co utrudnia umieszczenie wenflonu. Znane są przypadki, kiedy na umieszczenie wenflonu potrzeba było ponad 30 minut.
- Egzekucja tą metodą kojarzy się z zabiegiem medycznym. Środowiska medyczne protestują przeciwko udziałowi lekarzy lub pielęgniarek w egzekucjach, ponieważ jest to odbierane jak profanacja tej profesji. Obecność lekarza jest jednak konieczna dla stwierdzenia zgonu.
- Według niektórych opinii, metoda ta tylko pozornie wygląda na bezbolesną w rzeczywistości może dostarczać skazanemu wiele cierpień.
- Znane są przypadki pomyłek, gdzie nie podano skazańcowi środka znieczulającego i usypiającego, przez co śmierć następowała po wielu minutach połączonego z jękami cierpienia.
- Niemożliwe jest pobranie od skazanego organów do przeszczepów.
[edytuj] Inne państwa
Poza Stanami Zjednoczonymi, śmiertelny zastrzyk stosują:
