Wojsko Litwy Środkowej

Z Wikipedii

Wojsko Litwy Środkowej - siły zbrojne państwa proklamowanego przez generała Lucjana Żeligowskiego 12 października 1920.

Wraz z ogłoszeniem przez generała Lucjana Żeligowskiego powstania Litwy Środkowej, wojsko którymi dowodził i które brało udział w "buncie", stało się automatycznie Wojskiem Litwy Środkowej.

Spis treści 1 Pierwotny skład wojsk: 2 Działania zbrojne 3 1 Korpus Wojsk Litwy Środkowej 3.1 Skład 4 Obsada wyższych stanowisk w Wojsku Litwy Środkowej 5 Rozwiązanie wojsk 6 Bibliografia 7 Zobacz też

[edytuj] Pierwotny skład wojsk:

• 1 Dywizja Piechoty Litewsko-Białoruska
  • 1 Brygada Piechoty
    • Wileński Pułk Strzelców - późniejszy 85 Pułk Strzelców Wileńskich
    • Miński Pułk Strzelców - późniejszy 86 Pułk Piechoty II RP
  • 2 Brygada Piechoty
    • Nowogródzki Pułk Strzelców - późniejszy 80 Pułk Piechoty II RP
    • Grodzieński Pułk Strzelców - późniejszy 81 Pułk Strzelców Grodzieńskich
• 1 pułk artylerii polowej Litewsko-Białoruski
• dywizjon strzelców konnych
• 1 kompania saperów
• grupa mjr. Kościałkowskiego
• batalion kresowy
• dywizjon 216 pułku artylerii polowej
• dywizjon kawalerii.

[edytuj] Działania zbrojne

Po zajęciu Wilna Naczelny Dowódca Wojska Litwy Środkowej, gen. Żeligowski polecił wysunąć wojska na linię: Nowe Troki – Kraso- Rykonty oraz Bondary-Rzesza-Czerwony Dwór.

Do 29 listopada 1920 Litwa Środkowa była w stanie niewypowiedzianej wojny z Republiką Litewską (Litwą Kowieńska).

[edytuj] 1 Korpus Wojsk Litwy Środkowej

W czasie walk zreorganizowano Wojska Litwy Środkowej i 16 października 1920 utworzono 1 Korpus Wojsk Litwy Środkowej. Dowódcą korpusu został gen. Jan Rządkowski dotychczasowy dowódca 1 DP Lit.-Biał.

[edytuj] Skład

Wileńska Brygada Piechoty

• 85 pułk piechoty
• 86 pułk piechoty

2 Grodzieńska Brygada Piechoty

• 80 pułk piechoty
• 81 pułk piechoty

3 Nadniemeńska Brygada Piechoty

• Ochotniczy Pułk Piechoty
• Harcerski Pułk Piechoty
• dwie kompanie 77 pp

1 Brygada Artylerii

• 19 pułk artylerii lekkiej
• dwa dywizjony 216 pułk artylerii lekkiej

1 Brygada Kawalerii

• 13 pułk ułanów
• 33 pułk ułanów
• 211 pułk ułanów

batalion saperów

pluton samochodów pancernych

oddziały służbowe i zakłady warsztatowe

[edytuj] Obsada wyższych stanowisk w Wojsku Litwy Środkowej

marzec 1921

• Naczelny Dowódca - gen. ppor. Lucjan Żeligowski
• Oficer do Zleceń i Oficer Łącznikowy do Nacz. Dtwa WP - kpt. E. Perkowicz
• Dowódca Grupy Wojsk - gen. ppor. Antoni Baranowski
• Szef Sztabu: ppłk Jerzy Błeszyński-Ferek, później mjr Kordian Zamorski
• Szef Oddziału I (organizacyjnego) - mjr Z. Kuczyński
• Szef Oddziału II (informacyjnego)- mjr M. Kościałkowski
• Szef Oddziału II (operacyjnego)- kpt. W. Gadomski
• p.o. Szefa Oddziału IV (materiałowego)- kpt. J. Rymsza
• Szef Oddziału V (personalnego)- por. J. Łepkowski
• Inspektor Artylerii- gen. ppor. Kazimierz Radziwiłłowicz
• Intendent Grupy- płk H. Sacewicz
• Kwatermistrz Grupy - gen. ppor. Aleksander Antonowicz
• Szef Sanitarny Grupy - ppłk lek. W. Maleszewski
• Szef Weterynarii Grupy - mjr S. Bakun
• Szef Naczelnej Kontroli - płk B. Wędziagolski
• Biskup Polowy Wojsk Litwy Środkowej - bp Władysław Bandurski
• Dowódca 1 DP Lit.-Biał,- gen. ppor. Władysław Bejnar
• Dowódca 2 DP Lit.-Bial. - gen. ppor. Mikołaj Osikowski
• Dowódca Wileńskiej Brygady Kawalerii - ppłk M. Przewłocki, a od listopada 1921 płk J. Tokarzewski.

W kwietniu 1921 gen. ppor. Daniel Konarzewski został mianowany zastępcą gen. Żeligowskiego. 1 grudnia 1921 został on Naczelnym Dowódcą Wojsk Litwy Środkowej. Był nim do czasu zjednoczenia Litwy Środkowej z Rzeczpospolitą.

[edytuj] Rozwiązanie wojsk

Wojsko Litwy Środkowej w rzeczywistości stanowiło autonomiczną część sił zbrojnych Rzeczypospolitej.

Już we wrześniu 1921 zaczęto przemianowywać pułki Wojsk Litwy Środkowej zgodnie z numeracją ustaloną dla całości Wojska Polskiego. Miński Pułk Strzelców przyjął nazwę 86 pułku piechoty, a 2 pap został przemianowany na 29 pułk artylerii polowej. Jesienią 1921 1 i 2 Dywizja Piechoty Litewsko - Białoruska otrzymały numerację 19 DP i 29 DP.

Gdy w kwietniu 1922 r. Litwa Środkowa zjednoczyła się z Polską, znaki formalnej odrębności Wojska Litwy Środkowej praktycznie już nie istniały.

[edytuj] Bibliografia

• Wyszczelski Lech: Wojsko Polskie w latach 1918-1921 Wydawnictwo Neriton 2006 ISBN: 83-89729-56-3
• "Księga chwały piechoty": komitet redakcyjny pod przewodnictwem płk. dypl. Bolesława Prugara Ketlinga, Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1992
• "Księga jazdy polskiej": pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1993

[edytuj] Zobacz też

• Bunt Żeligowskiego
• Litwa Środkowa
• Stosunki polsko-litewskie
• Wojna litewska