Historia Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej

Z Wikipedii

Szachownica lotnicza od 1993

Historia Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej – historia polskiego lotnictwa wojskowego.

[edytuj] Dowódcy

Hipolit Łossowski (listopad 1918 – wrzesień 1919)
Gustaw Macewicz (wrzesień 1919 – styczeń 1923)

[edytuj] Lotnictwo wojskowe w walce o niepodległość Polski (1918-1920)

[edytuj] Ukraińska ofensywa na Froncie Lwowskim 1918-1919

Lwowska Grupa Lotnicza dowódca kpt. pil. Stefan Bastyr (od wiosny 1919 III Grupa Lotnicza)
- II Eskadra Bojowa zw. Eskadrą Lwowską
- III Eskadra Lotniczo-Bojowa

[edytuj] Lotnictwo Frontu Wielkopolskiego 1918-1919

Podczas walk o Wielkopolskę utworzono również jednostki lotnictwa wojskowego. Były to:

Powstała również I Wielkopolska Grupa Lotnicza w Poznaniu

[edytuj] Lotnictwo wojskowe – 1918-1919

Na mocy rozkazu z 20 grudnia 1918 r. organizacja Lotnictwa Wojskowego kształtowała się następująco:

Dowództwo Wojsk Lotniczych
- I Grupa Lotnicza

z siedzibą w Warszawie obejmowała Okręgi Generalne Warszawski, Lubelski, Kielecki i Łódzki

II Grupa Lotniczaobejmowała Krakowski Okręg Generalny

Eskadry lotnicze po 6 płatowców formują się:

1 Eskadra Wywiadowcza w Warszawie
2 Eskadra Wywiadowcza w Lublinie
5 Eskadra Wywiadowcza w Krakowie
6 Eskadra Wywiadowcza w Przemyślu
7 Eskadra we Lwowie

1 stycznia 1919 r. II Grupa Lotnicza w Krakowie składała się z:

Tego samego dnia Lwów posiadał jednostki tworzące późniejszą III Grupę

Nadto istniały jednostki lotnicze przy:

Grupie gen. Śmigłego-Rydza

3 Eskadra

Grupie BUG

Eskadra lotnicza – bez numeru

Rozkazem z 9 marca 1919 r. utworzono stanowisko Szefa Lotnictwa Polowego przy Naczelnym Dowództwie WP. Pierwszym szefem został kpt Julian Słoniewski. Od 5 maja 1920 r. powołano szefów Lotnictwa Frontów, Armii i Grup Operacyjnych.

W maju 1919 r. przybyły pierwsze oddziały armii Hallera, wśród nich także lotnictwo:

[edytuj] Wojska lotnicze – 20 września 1919

[edytuj] Front Litewsko-Białoruski

szef lotnictwa frontu

I Grupa Lotnicza Mińsk Litewski

[edytuj] Front Wołyński

szef lotnictwa frontu

II Grupa Lotnicza Łuck

[edytuj] Front Galicyjski

szef lotnictwa frontu

III Grupa Lotnicza Lwów
- 5 Eskadra Lotnicza
- 6 Eskadra Lotnicza

[edytuj] Front Mazowiecki

szef lotnictwa frontu

IV Grupa Lotnicza Warszawa

[edytuj] Front Południowo-Zachodni

szef lotnictwa frontu

Grupa Lotnicza przy dowództwie Frontu Południowo-Zachodniego Armii gen. Hallera Kraków

Rezerwa Naczelnego Dowództwa

24 września 1919 r. połączono wszystkie polskie siły lotnicze: krajowe, wielkopolskie i hallerowskie. Następnego dnia inspektorem Lotnictwa Wojskowego został Gustaw Macewicz, dotychczasowy Inspektor lotnictwa wielkopolskiego.

[edytuj] Lotnictwo Wojskowe – 1 lutego 1920

I Grupa Lotnicza dowódca mjr pil. Waldemar Narkiewicz
I Wielkopolska Grupa Lotnicza dowódca ppłk. pil. Marek Krzyczkowski
II Grupa Lotnicza dowódca kpt pil. Camillo Perini
III Grupa Lotnicza dowódca kpt pil. Stefan Bastyr
IV Grupa Lotnicza dowódca rtm. pil. Antoni Buckiewicz
V Grupa Lotnicza dowódca mjr pil. Jerzy Kossowski

Jesienią 1919 r. zmianie uległy etaty eskadr i grup lotniczych, co zostało ustalone wstępnie już 3 czerwca 1919 r., podczas zjazdu dowódców grup lotniczych w Warszawie. Etaty te zostały zatwierdzone rozkazem Sztabu Generalnego nr 169 z 6 września 1919 r. Przewidywały następujący skład eskadry lotniczej: dziesięciu pilotów, dziesięciu obserwatorów oraz dziesięć samolotów pierwszej linii i pięć rezerwowych. W skład personelu dowództwa grupy lotniczej mieli wejść: dowódca (major), adiutant, referent taktyczny, referent techniczny, referent fotograficzny i osiemnaście osób personelu pomocniczego. Dowódca grupy – tak jak poprzednio-otrzymywał prawa i kompetencje dowódcy pułku.

Zgodnie z rozkazem z 13 kwietnia 1920 r. eskadrom lotniczym nadano nowe numeracje i nazwy, Grupy Lotnicze zaś przeorganizowano w Dywizjony, które przejęły numery Grup. Eskadr było 20, 16 Wywiadowczych, 3 Myśliwskie (7, 13 i 19) i 1 Niszczycielska (21).

[edytuj] Lotnictwo Wojskowe (wiosna 1920)

[edytuj] Front gen. Szeptyckiego

7 Armia Sektor północny

I Dywizjon Lotniczy
- 8 Eskadra Wywiadowcza

1 lub 4 Armia Sektor środkowy

IV Dywizjon Lotniczy

1 lub 4 Armia Sektor południowy

VII Dywizjon Lotniczy

[edytuj] Front Ukraiński

od 9 lipca 1920 Front Południowo-Wschodni

Grupa płk. Rybaka

3 Armia Sektor północny

V Dywizjon Lotniczy
- 3 Eskadra Wywiadowcza
- 16 Eskadra Wywiadowcza

2 Armia Sektor środkowy

II Dywizjon Lotniczy

6 Armia Sektor południowy

III Dywizjon Lotniczy

[edytuj] Lotnictwo Wojskowe w operacji warszawskiej (sierpień 1920)

[edytuj] Front Północny

(od granicy z Prusami Wschodnimi do przyczółka Dęblin)

5 Armia szef lotnictwa Armii rtm. pil. Antoni Buckiewicz

1 Armia szef lotnictwa Armii ppłk pil. Aleksander Serednicki

2 Armia szef lotnictwa Armii

17 Eskadra Wywiadowcza

[edytuj] Front Środkowy

(od Dęblina do miejscowości Brody)

4 Armia szef lotnictwa Armii mjr pil. Jerzy Kossowski

3 Armia szef lotnictwa Armii mjr pil. Waldemar Narkiewicz

tzw. Toruńska Eskadra Wywiadowcza

[edytuj] Front Południowy

(od Brodów do południowej granicy państwa)

dowódca lotnictwa Frontu mjr pil. Cedric Fauntleroy

6 Armia szef lotnictwa Armii Stefan Bastyr /do 6 sierpnia 1920/ mjr pil. Cedric Fauntleroy

III Dywizjon Lotniczy – dowódca mjr pil. Cedric Fauntleroy

Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej gen. Pawlenki (odcinek obronny nad Strypą w rejonie Buczacza, siły zbliżone do jednej dywizji

[edytuj] Samoloty polskiego lotnictwa wojskowego w latach 1918-1921

Polskie lotnictwo wojskowe w okresie jego tworzenia przypadającego na czas walki o niepodległość i kształt granic, było wyposażone w kilkadziesiąt typów samolotów. Były to samoloty

produkcji austro-węgierskiej: