Widłonogi
Z Wikipedii
Widłonogi | |
Cyclops sp. |
|
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | stawonogi |
Podtyp | skorupiaki |
Gromada | Maxillopoda |
Podgromada | widłonogi |
Nazwa systematyczna | |
Copepoda | |
Milne-Edwards, 1840 | |
Systematyka w Wikispecies | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Widłonogi (Copepoda) - drobne, z reguły planktonowe, ale w większości morskie skorupiaki. Ciało jest zbudowane ze stałej liczby 16 segmentów (5 głowowych, 6 tułowiowych i 5 odwłokowych). Rozmiar ich ciała zazwyczaj zawiera się w zakresie od 1 do 2 mm, choć niektóre z nich, żyjące w wodach podbiegunowych, mogą osiągać do centymetra. Pływają za pomocą silnie rozwiniętej pierwszej pary czułków. Ciało ich zawiera żółte kropelki zapasowego tłuszczu oraz wiele witamin. Przeważnie są przezroczyste. W morzach stanowią około 9/10 planktonu. Są też głównym składnikiem pokarmu dla śledzi i narybku wątłuszowego (Gadidae). Również gatunki słodkowodne odgrywają pewną rolę jako pokarm dla ryb. Jaja u wielu widłonogów składane są do worków lęgowych znajdujących się po bokach odwłoka.
Temora (Temora longicornis) jest typowym przedstawicielem swobodnie żyjących widłonogów z podrzędu Calanoida. Dorasta do 1,5 mm długości. Głowę i tułów ma wyraźnie szersze od odwłoka. Barwy niebieskawej. Ma czułki złożone z 24 członów, dłuższe od połowy ciała. Prawy służy samcom do przytrzymywania samicy w czasie kopulacji. Koniec odwłoka z długimi widełkami ogonowymi. Po złożeniu jaj morski widłonóg wydziela kleistą substancję, która otacza jaja i skleja je ze sobą. Występuje w północnym Atlantyku w obszarze klimatu umiarkowanego i arktycznego oraz morzach sąsiednich, w tym także w Bałtyku, stanowiąc ważne źródło pokarmu szprota. Przedstawiciele podrzędu Calanoida wykazują (podobnie jak wioślarki) cyklomorfozę, odbywają dobowe wędrówki pionowe i migracje sezonowe.