Waldemar Winkiel

Z Wikipedii

Waldemar Winkiel (ur. 1 kwietnia 1926 w Woli Drzewieckiej), działacz społeczny, polityk, poseł na Sejm PRL III kadencji.

W latach 1938-1939 uczeń I klasy gimnazjum w Skierniewicach. W trakcie okupacji naukę kontynuował na tajnych kompletach a następnie w 1943 w tajnym gimnazjum w Godzianowie. Maturę zdał w 1946.

W lipcu i sierpniu 1944 żołnierz w oddziale Batalionów Chłopskich "Boruty".

W marcu 1945 został prezesem Koła Związku Młodzieży Wiejskiej "Wici" w Lipcach a następnie prezesem Sąsiedzkiego (gminnego) Związku "Wici" i członkiem Powiatowego Zarządu "Wici" w Skierniewicach. W latach 1946-1948 pełnił obowiązki kierownika organizacyjnego ZMW "Wici" w Łodzi. W 1948 został mianowany II sekretarzem Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego w Łodzi.

W latach 1946-1954 student Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu Warszawskiego. Magister filozofii (polonistyka).

We wrześniu 1951 został zatrudniony na stanowisku redaktora w wydawnictwie "Książka i Wiedza" a następnie w lutym 1957 w redakcji tygodnika "Wici". W marcu 1957 został członkiem Zarządu Głównego ZMW, prezesem koła Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego w ZG ZMW. W maju 1958 został kierownikiem organizacyjnym a w lipcu wiceprzewodniczącym ZG ZMW (funkcję tę pełnił do kwietnia 1965). W 1959 został wybrany na stanowisko wiceprzewodniczącego Rady Uniwersytetów Ludowych a po śmierci Sylwestra Leczykiewicza mianowany przewodniczącym.

Od maja 1961 do maja 1965 był posłem na Sejm PRL III kadencji z okręgu Busko, członkiem sejmowych komisji kultury oraz nauki. W listopadzie 1959 został członkiem Naczelnego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.

W maju 1965 Sekretariat NK ZSL powołał go na redaktora naczelnego "Tygodnika Kulturalnego". W październiku 1965 został mianowany kierownikiem wydziału propagandy NK ZSL. Funkcję tę pełnił do marca 1969, kiedy to na wniosek Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego Henryka Jabłońskiego, Prezes Rady Ministrów powołał go na stanowisko podsekretarza stanu w tym resorcie (funkcję tę pełnił do stycznia 1976). Z urzędu został również członkiem prezydium Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża, Zarządu Głównego Ligi Obrony Kraju oraz prezesem Zarządu Głównego Szkolnego Związku Sportowego. W 1973 został prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru.

Po rezygnacji z pracy w Ministerstwie Oświaty w styczniu 1976 Zarząd Główny Towarzystwa Przyjaciół Dzieci wybrał go na prezesa oraz na społecznego redaktora naczelnego "Przyjaciela Dziecka" – organu prasowego TPD. Funkcje te pełnił do 1981.

W maju 1981 Naczelny Komitet Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego wybrał go na sekretarza krajowych władz Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1983 został redaktorem naczelnym organu prasowego ZSL – "Zielonego Sztandaru" i pełnił te obowiązki do września 1985. Następnie do chwili przejścia na emeryturę w październiku 1986 pełnił funkcję wiceprezesa "Cepelii". Do 2004 był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Lipiec Reymontowskich.