Wacław Kostek-Biernacki

Z Wikipedii

Wacław Kostek-Biernacki
'
Życie	pułkownik
Data urodzenia	28 września 1884 Lublin
Data śmierci	25 maja 1957 Warszawa
Kariera
W służbie od	1914
Pełniona funkcja	dowódca Żandarmerii I BLeg. dowódca 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich komendant twierdzy brzeskiej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Wacław Kostek-Biernacki (ur. 28 września ^[1] 1884 w Lublinie, zm. 25 maja 1957 w Warszawie) - syn Tomasza i Marii z Niwińskich, pisarz, działacz sanacyjny, wojewoda nowogrodzki i poleski, pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Działalność niepodległościowa 2 Służba w Wojsku Polskim 3 Awanse: 4 Ordery i odznaczenia: 5 Twórczość 6 Źródła: 7 Linki zewnętrzne 8 Przypisy

[edytuj] Działalność niepodległościowa

Od roku 1904 działacz Polskiej Partii Socjalistycznej. W marcu 1909 roku zaciąga się do Legii Cudzoziemskiej. Skierowany do Algieru, służy w 1. pułku w miejscowości Sidi-Bel-Abbes w pobliżu Oranu. W październiku 1909 ucieka z Legii i wraca do Galicji. Żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej i I Brygady Legionów Polskich. W okresie od sierpnia do grudnia 1914 pełnił funkcję szefa Żandarmerii I Bryg. Legionów. Od 1918 oficer Wojska Polskiego.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

Po przewrocie majowym dowódca 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu. W sierpniu 1930 mianowany komendantem twierdzy brzeskiej. Do dnia 1 lipca 1932 pozostawał w stanie nieczynnym, co związane było z pełnieniem funkcji wojewody nowogródzkiego. W latach 1932-1939 był wojewodą poleskim. Odpowiadał za organizację i nadzór nad miejscem odosobnienia w Berezie Kartuskiej.

2 września 1939, na podstawie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej "o sprawowaniu zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi, o organizacji naczelnych władz wojskowych i o komisarzach cywilnych od chwili mianowania Naczelnego Wodza", został mianowany na funkcję Głównego Komisarza Cywilnego przy Naczelnym Wodzu.

18 września 1939, wraz z Kwaterą Główną Naczelnego Wodza, przekroczył granicę z Rumunią, gdzie był internowany do 1944. 30 września 1939 Prezydent RP Władysław Raczkiewicz podpisał dymisję z zajmowanej przez niego funkcji.

Po powrocie do kraju w październiku 1945 został aresztowany przez UB, a po 8 latach pobytu w więzieniu wytoczono mu proces. 14 kwietnia 1953 został skazany na karę śmierci w oparciu o dekret "O odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację życia państwowego" z 22 stycznia 1946. Sąd Najwyższy po apelacji zamienił ten wyrok na 10 lat więzienia. 9 listopada 1955 zwolniony z więzienia. Zmarł 25 maja 1957 w Warszawie, pochowany w Grójcu.

[edytuj] Awanse:

• podpułkownik - ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924
• pułkownik - ze starszeństwem z 1 stycznia 1930

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Niepodległości z Mieczami
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Znak oficerski "Parasol"

[edytuj] Twórczość

„	Jedzie, jedzie na kasztance, Siwy strzelca strój! Siwy strzelca strój! Hej, hej, Komendancie, Miły Wodzu mój!	”
— Wacław Kostek Biernacki, Pieśń o Wodzu Miłym

• Jak oni!, 1909, wspomnienia bojowca
• Na ulicach Warszawy, 1911
• Szlakami buntu, Kraków 1911, powieść
• Marsze i piosenki brygady Piłsudskiego, Kraków 1915
• Djabeł zwycięzca, Kraków 1931, zbiór opowiadań
• Straszny gość, 1932, zbiór opowiadań
• Ułan dyżurny, 1939, wspomnienia
• Słowa "Pieśni o Wodzu Miłym" (do muzyki sierżanta I Brygady Zygmunta Pomarańskiego):

[edytuj] Źródła:

• Rocznik Oficerski z 1932, s. 18

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Włodzimierz Jurasz, Straszny gość
• Marek Arpad-Kowalski, Diabeł kresowy

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.