Wacław Kostek-Biernacki
Z Wikipedii
Wacław Kostek-Biernacki | |
---|---|
' | |
Życie | pułkownik |
Data urodzenia | 28 września 1884 Lublin |
Data śmierci | 25 maja 1957 Warszawa |
Kariera | |
W służbie od | 1914 |
Pełniona funkcja | dowódca Żandarmerii I BLeg. dowódca 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich komendant twierdzy brzeskiej |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Wacław Kostek-Biernacki (ur. 28 września [1] 1884 w Lublinie, zm. 25 maja 1957 w Warszawie) - syn Tomasza i Marii z Niwińskich, pisarz, działacz sanacyjny, wojewoda nowogrodzki i poleski, pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Działalność niepodległościowa
Od roku 1904 działacz Polskiej Partii Socjalistycznej. W marcu 1909 roku zaciąga się do Legii Cudzoziemskiej. Skierowany do Algieru, służy w 1. pułku w miejscowości Sidi-Bel-Abbes w pobliżu Oranu. W październiku 1909 ucieka z Legii i wraca do Galicji. Żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej i I Brygady Legionów Polskich. W okresie od sierpnia do grudnia 1914 pełnił funkcję szefa Żandarmerii I Bryg. Legionów. Od 1918 oficer Wojska Polskiego.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
Po przewrocie majowym dowódca 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu. W sierpniu 1930 mianowany komendantem twierdzy brzeskiej. Do dnia 1 lipca 1932 pozostawał w stanie nieczynnym, co związane było z pełnieniem funkcji wojewody nowogródzkiego. W latach 1932-1939 był wojewodą poleskim. Odpowiadał za organizację i nadzór nad miejscem odosobnienia w Berezie Kartuskiej.
2 września 1939, na podstawie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej "o sprawowaniu zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi, o organizacji naczelnych władz wojskowych i o komisarzach cywilnych od chwili mianowania Naczelnego Wodza", został mianowany na funkcję Głównego Komisarza Cywilnego przy Naczelnym Wodzu.
18 września 1939, wraz z Kwaterą Główną Naczelnego Wodza, przekroczył granicę z Rumunią, gdzie był internowany do 1944. 30 września 1939 Prezydent RP Władysław Raczkiewicz podpisał dymisję z zajmowanej przez niego funkcji.
Po powrocie do kraju w październiku 1945 został aresztowany przez UB, a po 8 latach pobytu w więzieniu wytoczono mu proces. 14 kwietnia 1953 został skazany na karę śmierci w oparciu o dekret "O odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację życia państwowego" z 22 stycznia 1946. Sąd Najwyższy po apelacji zamienił ten wyrok na 10 lat więzienia. 9 listopada 1955 zwolniony z więzienia. Zmarł 25 maja 1957 w Warszawie, pochowany w Grójcu.
[edytuj] Awanse:
- podpułkownik - ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924
- pułkownik - ze starszeństwem z 1 stycznia 1930
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
- Znak oficerski "Parasol"
[edytuj] Twórczość
„ |
Jedzie, jedzie na kasztance, |
” |
— Wacław Kostek Biernacki, Pieśń o Wodzu Miłym |
- Jak oni!, 1909, wspomnienia bojowca
- Na ulicach Warszawy, 1911
- Szlakami buntu, Kraków 1911, powieść
- Marsze i piosenki brygady Piłsudskiego, Kraków 1915
- Djabeł zwycięzca, Kraków 1931, zbiór opowiadań
- Straszny gość, 1932, zbiór opowiadań
- Ułan dyżurny, 1939, wspomnienia
- Słowa "Pieśni o Wodzu Miłym" (do muzyki sierżanta I Brygady Zygmunta Pomarańskiego):
[edytuj] Źródła:
- Rocznik Oficerski z 1932, s. 18
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Włodzimierz Jurasz, Straszny gość
- Marek Arpad-Kowalski, Diabeł kresowy
Przypisy
- ↑ W Roczniku Oficerskim z 1932 r., jako datę urodzin podano 25 września 1884 r.