Władimir Kuc
Z Wikipedii
Władimir Piotrowicz Kuc (ros.: Владимир Петрович Куц, ukr.: Володимир Петрович Куц; ur. 7 lutego 1927 w Aleksinie, zm. 16 sierpnia 1975 w Moskwie) – radziecki (ukraiński) lekkoatleta, dwukrotny mistrz olimpijski.
Specjalizował się w biegach długich. Stał się znany na arenie międzynarodowej, kiedy niespodziewanie zdobył złoty medal na 5000 m podczas Mistrzostw Europy w Bernie (1954), wygrywająć m.in. z Christopherem Chatawayem i Emilem Zátopkiem. Ustanowił wówczas rekord świata (13.56,6). Utracił ten rekord w tyym samym roku na rzecz Chatawaya, ale odzyskał go zaledwie 10 dni później. W 1955 ponownie utracił rekord świata na rzecz Węgra Sándora Iharosa, odzyskał, po czym znów utracił.
W 1956 pobił rekord świata na 10000 m (28.30,4), który przetrwał do 1960. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Melbourne zdecydowanie wygrał zarówno na 5000 m, jak i na 10000 m, powtarzając tym samym wyczyn Zátopka z poprzedniej olimpiady.
W 1957 poprawił rekord świata na 5000 m osiągając 13.35,0. Przetrwał on aż do 1965.
Kuc zakończył karierę w 1959. Zmarł na atak serca w wieku zaledwie 48 lat.
