Uszakowo

Z Wikipedii

Uszakowo (ros. Ушаково, niem. Brandenburg, pol. Pokarmin, lit. Pokarviai) - osada w powiecie bagrationowskim, obwodzie kaliningradzkim, w Rosji.

Uszakowo położone jest przy ujściu rzeki (pol.) Świeżej, (ros.) Prochładnaja (Прoхлaднaя) do Zalewu Wiślanego, przy drodze z Mamonowa do Kaliningradu oraz między historyczną Bałgą, a Królewcem.

Nazwa niemiecka miejscowości Brandenburg (1266) pochodzi od założyciela miejscowości margrabiego Ottona III brandenburskiego. Pochodzenie nazwy polskiej Pokarmin objaśnia Słow. geogr. - w pobliżu zamku była wieś Pokarben (Pokarmin). Miejscowość zwana była też niekiedy Nowe Zgorzelice, Nowozgorzelce.

W drugiej połowie XIX w. było tu 1492 mieszkańców. W 1910 Pokarmin miał 1385 mieszkańców, w tym 245 osób mieszkało w majątku ziemskim.

Spis treści 1 Historia 1.1 Komturia pokarmińska 1.2 Komturzy pokarmińscy 2 Bibliografia i źródła

[edytuj] Historia

Od 1266 Pokarmin był siedzibą komtura. Wybudowany później czworoboczny dom konwentu o wymiarach 65,4:52 m należał do największych zamków tego typu.

W latach 1467-1499 była tu siedziba wielkiego szpitalnika.

Przed 1525 kościół parafialny w Pokarminie należał do archiprezbiteratu w Krzyżborku.

Zamek został rozebrany po 1776. Materiały budowlane z rozbiórki w znacznej części wykorzystane były na modernizację zamku w Malborku. W 1887 Conrad Steinbrecht odsłonił pozostałości głównej bryły zamku. Do czasów współczesnych zachowały się ruiny dwóch budynków przedzamcza (jeden był zamieszkany w drugiej połowie XX w.) oraz we wsi ruina kościoła (prezbiterium z pierwszej połowy XIV w., nawa z drugiej połowy XIV w.)

[edytuj] Komturia pokarmińska

Komturia pokarmińska od zachodu i południa graniczyła z komturią bałgijską, od wschodu poprzez puszcze z Litwą, a od północy z komturią królewiecką W skład komturii pokarmińskiej wchodziły okręgi: Pokarmin i okręg leśny, Krzyżbork, Domnowo, Barciany i Lec.

[edytuj] Komturzy pokarmińscy

Znani komturzy pokarmińscy:

• 1334 - Heinrich IV Dusemer von Arfberg
• 1387 - Fryderyk von Wenden
• 1402-1410 - Markward von Salzbach
• 1471-1473 - Veit von Gich
• 1475-1480 - Bernhart von Balzhofen
• 1480-1488 - Johann von Tieffen
• 1491-1495 - Melchior Köchler von Schwansdorf

[edytuj] Bibliografia i źródła

• Georg Dehio, Handbuch der Deutschen Kunstdenkmäler, neu bearb. von Ernst Gall, Deutschordensland Preussen, unter Mitw. von Bernhard Schmid und Grete Tiemann, München; Berlin, Deutscher Kunstverlag, 1952
• Handbuch der historischen Stätten, Ost- und Westpreussen, hrsg. von Erich Weise, Stuttgart, Kröner, 1981, ISBN 3-520-31701-X (unveränd. Nachdr. d. 1. Aufl. 1966)
• Carl von Lorck, Dome, Kirchen und Klöster in Ost- und Westpreussen. Nach alten Vorlagen, 2. unver. Aufl., Frankfurt am Main, Weidlich, 1982, ISBN 3-8035-1163-1
• Andrzej Rzempołuch, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Agen. Wyd. "Remix", Olsztyn, 1992, ISBN 83-900155-1-X
• Dehio-Handbuch der Kunstdenkmäler West- und Ostpreussen. Die ehemaligen Provinzen West- und Ostpreussen (Deutschordensland Preussen) mit Bütower und Lauenburger Land, bearb. von Michael Antoni, München; Berlin, Dt. Kunstverl., 1993, ISBN 3-422-03025-5
• Max Toeppen, Historia Mazur, Wspólnota Kulturowa Borussia, Olsztyn, 1995, ISBN 83-900380-3-X
• (Mapa obwodu kaliningradzkiego) Калининградская oбласть, ПО "Латвгеoкарта", Ригa, 1990
• Vadim Jur'evič Kurpakov, Kaliningradskaja oblast. Putevoditel, Kaliningrad, Terra Baltika, 2007, ISBN 978-5-98777-012-2

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Rosją. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.