Strategia motyla

Z Wikipedii

Jedna z opcyjnych strategii inwestycyjnych. Wyróżniamy dwa rodzaje strategii motyla w zależności od przewidywań co do zmian ceny istrumentu podstawowego W zależności od przewidywań

[edytuj] długa strategia motyla (long butterfly spread)

Strategia jest opłacalna w sytuacji gdy spodziewana jest stabilizacja ceny instrumentu podstawowego. Strategię można skonstruować na dwa sposoby zarówno przy wykorzystaniu opcji kupna jak i opcji sprzedaży

Konstrukcja strategii przy wykorzystaniu opcji kupna (long call butterfly spread):

Inwestor nabywa opcje kupna o relatywnie niskiej cenie wykonania K1, relatywnie wysokiej K3 i wystawia dwie opcje kupna o cenie wykonania K2 będącej średnią z cen K1 i K3. Wartość K2 powinna być zbliżona do aktualnej ceny instrumentu podstawowego.

Konstrukcja strategii przy wykorzystaniu opcji sprzedaży (long put butterfly spread):

Inwestor nabywa opcje sprzedaży o relatywnie niskiej cenie wykonania K1, relatywnie wysokiej K3 i wystawia dwie opcji sprzedaży o cenie wykonania K2 będącej średnią z cen K1 i K3. Wartość K2 powinna być zbliżona do aktualnej ceny instrumentu podstawowego.

[edytuj] krótka strategia motyla (short butterfly spread)

Strategia jest opłacalna w sytuacji gdy spodziewane są zmiany cen instrumentu podstawowego, niemniej kierunek tych zmian jest trudny do określenia. Podobnie jak długą strategię motyla, strategię krótką można skonstruować na dwa sposoby zarówno przy wykorzystaniu opcji kupna jak i opcji sprzedaży

Konstrukcja strategii przy wykorzystaniu opcji kupna (short call butterfly spread):

Inwestor wystawia opcje kupna o relatywnie niskiej cenie wykonania K1, relatywnie wysokiej K3 i kupuje dwie opcje kupna o cenie wykonania K2 będącej średnią z cen K1 i K3. Wartość K2 powinna być zbliżona do aktualnej ceny instrumentu podstawowego.

Konstrukcja strategii przy wykorzystaniu opcji sprzedaży (short put butterfly spread):

Inwestor wystawia opcje sprzedaży o relatywnie niskiej cenie wykonania K1, relatywnie wysokiej K3 i kupuje dwie opcji sprzedaży o cenie wykonania K2 będącej średnią z cen K1 i K3. Wartość K2 powinna być zbliżona do aktualnej ceny instrumentu podstawowego.