Reiki

Z Wikipedii

Hasło opisuje teorie, metody lub czynności niezgodne z aktualną wiedzą medyczną.

Symbol ReiKi

Uzdrawianie Reiki

Reiki (wł. jap. 臼井靈氣療法 usui reiki ryōhō) jest systemem uzdrawiania za pomocą energii życiowej. Jednocześnie termin ten stosowany jest też na określenie tego konkretnego rodzaju energii życiowej używanego w tym systemie.

Słowo rei w języku japońskim oznacza „kosmos”, natomiast ki jest odpowiednikiem chińskiego qi czyli energii życiowej. Całość można więc tłumaczyć jako „kosmiczna energia życiowa” lub raczej (ze względu na wschodnie pojęcie kosmosu) „uniwersalna energia życiowa”.

Istnienie energii Reiki - podobnie jak istnienie innych form energii życiowej (np. duszy ludzkiej) - nie zostało dotychczas potwierdzone przez obserwacje naukowe. Dlatego ta forma poprawy zdrowia należy do medycyny niekonwencjonalnej.

Reiki nie jest religią i nie zastępuje jej, nie jest też filozofią. Jest energią i sztuką jej wykorzystania opartą na pięciu uniwersalnych zasadach przekazanych przez dr Usui. Te zasady to:

Właśnie dziś nie martw się
Właśnie dziś nie złość się
Bądź uprzejmy dla innych
Uczciwie zarabiaj na życie (albo ciężko pracuj nad sobą)
Bądź wdzięczny

Spis treści

1 Zasada działania
2 Historia Reiki
3 Nauczanie Reiki
4 Kontrowersje
- 4.1 Stanowisko nauki
- 4.2 Stanowisko Kościoła katolickiego
5 Źródła
6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Zasada działania

W systemie tym Reiki postrzegana jest jako przenikająca wszystko i wszystkich energia. Przeciętny człowiek ma ograniczone możliwości posługiwania się nią, w większości przypadków nawet nie jest w stanie jej odczuć. Aby nabyć możliwość świadomego korzystania z energii Reiki trzeba zostać inicjowanym przez mistrza Reiki. Podczas seminariów towarzyszących inicjacji, mistrz przekazuje techniki uzdrawiania tą energią.

System Reiki bazuje na podobnych założeniach jak inne gałęzie wschodniej medycyny (np. ajurweda czy medycyna chińska), czyli uznaje, że zdrowie oznacza harmonię zarówno w człowieku (jego ciele, umyśle i duchu), jak i w jego otoczeniu, zaś choroba powstaje w wyniku braku czy też zaburzenia owej harmonii. Jeśli chodzi o ciało (według wschodniej medycyny ożywiane przez nieustanne krążenie energii życiowej przez specjalne kanały - meridiany), zaburzenie może powstać np. przez zastanie się energii, zablokowanie meridianu, przez niezrównoważenie obiegu między poszczególnymi narządami lub między ciałem a otoczeniem.

Reiki ma usuwać te zaburzenia na dwa sposoby: przez pobudzanie organizmu do zdrowienia oraz przez niwelowanie blokad energetycznych w czakrach i meridianach. Osoba praktykująca Reiki pobiera energię przez czakrę korony (Sahasrara), a oddaje pacjentowi przez czakry znajdujące się na wewnętrznej stronie dłoni, stosując nakładanie rąk na określone miejsca na ciele. Przekazujący, a zwykle również osoba poddawana temu tzw. "zabiegowi Reiki", może odczuwać energię Reiki jako umiejscowione uczucie ciepła, zimna, nacisku lub mrowienia. Rodzaj odczuć zależy zarówno od rodzaju techniki użytej przez praktykującego Reiki jak i od rodzaju problemu występującego u pacjenta. Stosuje się także w niektórych technikach/okolicznościach przekazywanie Reiki w inny sposób - np. na odległość bądź za pomocą oddechu.

Reiki jest używana zarówno w stosunku do ludzi, jak również roślin i zwierząt. W krajach zachodnich jak również coraz częściej w Polsce w wielu szpitalach zabiegi Reiki są stosowane przez część personelu medycznego w celu poprawy stanu zdrowia ^[1].

[edytuj] Historia Reiki

Metoda Reiki została rozpowszechniona przez Mikao Usui. Nie ma zgody co do tego, czy był to jego oryginalny system, czy też istniał on już wcześniej, a Usui Sensei (jak był nazywany przez uczniów) tylko przywrócił pamięć o nim. Według tej drugiej teorii, techniki nazywane obecnie Reiki istniały wcześniej jako zbiór praktyk stosowanych przez lamów tybetańskich i mistrzów buddyjskich.

Według legendy Usui po samoinicjacji na górze Kurama zaczął uczyć i uzdrawiać żebraków i studentów. W kwietniu 1911 założył stowarzyszenie Usui Reiki Ryoho Gakkai, do którego należeli jego uczniowie. W tym samym roku otworzył klinikę w Tokio. Mikao po wypracowaniu własnych technik i zaleceń, co do stosowania ReiKi, zapisał je w podręczniku Usui ReiKi Hikkei. W następnych latach działalności Usui pomagał ofiarom kataklizmów nawiedzających Tokio i założył kolejna klinikę. Do swojej śmierci w 1926 Mikao Usui nauczył Reiki ponad 2000 osób. Jednym z uczniów dr Usui był Chujiro Hayashi, który inicjował na mistrzynię Hawayo Takate, propagatorkę Reiki w świecie zachodnim.

[edytuj] Nauczanie Reiki

Nauczanie Reiki odbywa się w trzech etapach:

Pierwsza inicjacja dostosowuje system energetyczny ucznia do korzystania z energii Reiki oraz rozszerza jego możliwości poboru Reiki tak, by mógł efektywnie używać jej na sobie i innych. Mistrz Reiki uczy podstawowych teorii działania Reiki oraz technik uzdrawiania - głównie miejsc przykładania dłoni, którymi przekazywana jest energia.
Druga inicjacja powinna nastąpić zwykle nie wcześniej niż kilka miesięcy po pierwszej. Podczas niej mistrz przekazuje uczniowi specjalne 3 symbole (gesty), które ukierunkowują energię oraz modyfikują jej działanie. Dzięki tym symbolom uczeń może oprócz działania na ciele pacjenta, uzdrawiać też jego sferę mentalną, a także wzmocnić i przedłużyć działanie Reiki na pacjencie.
Trzecia inicjacja jest inicjacją mistrzowską. Uczeń poznaje ostatnie symbole, które poszerzają jego możliwości odbioru i przekazywania energii innym oraz pozwalają na inicjowanie w Reiki innych.

W wyniku zmian do zakresu wiedzy przekazywanego na seminariach, wprowadzanych przez niektórych mistrzów, w ostatnich dziesięcioleciach powstały samodzielne systemy różniące się od pierwotnego - stosowanego przez dr Usui. Stąd w niektórych systemach nauka Reiki uzupełniana jest o techniki masażu, terapii kolorami, kamieniami i wszelkimi innymi technikami znanymi nauczycielowi, a mającymi na celu poprawę stanu zdrowia osoby poddawanej zabiegom Reiki. Inne zmiany wprowadzane przez tych nauczycieli Reiki polegają na zwiększeniu ilości symboli lub znacznym zmniejszeniu kosztów ponoszonych przez adeptów za inicjację, a niekiedy wręcz zupełnym ich wyeliminowaniu. Jednym z systemów, który w pełni kultywuje tradycję i instrukcje nauczania Reiki opracowane przez dr Usui jest system Usui Shiki Ryoho.

Należy zaznaczyć, że terminu "mistrz Reiki" używa się nie w znaczeniu "mistrz duchowy" a raczej "mistrz-rzemieślnik" czyli po prostu nauczyciel. Reiki nie jest bowiem religią ani formą kultu, a mistrz nie wymaga od ucznia podporządkowania czy uznania swojej duchowej wyższości. Jego rola sprowadza się do samego aktu inicjacji, przekazania wiedzy teoretycznej, a następnie nauczenia i przećwiczenia odpowiednich technik.

Od ucznia zależy ile inicjacji zechce przejść, jednak doradza się ukończenie drugiego kursu zanim zacznie się przeprowadzać zabiegi na innych. Pierwszy stopień uznawany jest bowiem za pewien wstęp, który pozwala uczniowi oswoić się z nowymi możliwościami i uporządkować własne zdrowie zanim zabierze się za zdrowie innych. Zdaniem jednak niektórych praktyków inicjacja w kolejne stopnie i symbole nie jest w ogóle potrzebna ze względu na rosnące (wskutek praktykowania metody) możliwości inicjowanego.

[edytuj] Kontrowersje

[edytuj] Stanowisko nauki

Reiki nie jest weryfikowalne przez naukę, dlatego jakiekolwiek teorie na temat jego istnienia, a także zasad działania pozostają dla naukowców w sferze wiary (bądź częściej, niewiary). Jako takie są dla niej niefalsyfikowalne. Tak więc dla naukowców Reiki pozostaje pseudonauką.

W związku z odrzuceniem tej formy terapii przez środowiska naukowe zostało przeprowadzonych niewiele badań, które miały na celu potwierdzenie bądź zaprzeczenie skuteczności Reiki. Zwykle doniesienia o korzystnych skutkach terapii Reiki są przez lekarzy przypisywane efektowi placebo.

Takie wnioski można próbować wysnuć także z testów przeprowadzonych w szpitalu Instytutu Nauk Neurologicznych w Glasgow. Ochotników podzielono tam na trzy grupy: grupa pierwsza otrzymała 30-minutowe zabiegi Reiki, grupa druga otrzymała 30-minutowe zabiegi placebo, trzecia - kontrolna - po prostu leżała przez 30 minut. Zarówno wśród pacjentów z grupy pierwszej i drugiej odnotowano uspokojenia pracy serca oraz znaczący spadek ciśnienia tętniczego rozkurczowego, jednak co należy podkreślić, znacząca różnica wystąpiła między ochotnikami, na których użyto Reiki, a grupą placebo. Efektu tego nie odnotowano w trzeciej grupie: "Heart rate and diastolic blood pressure decreased significantly in the Reiki group compared to both placebo and control groups." ^[2]

Kärin Olson przeprowadziła badania wpływu Reiki na zmniejszenie odczuwania bólu w trakcie jednoczesnego podawania opioidów. Znaczący odsetek badanych doznał odczucia zmniejszenia bądź znacznego zmniejszenia bólu bezpośrednio po terapii (podkreślono jednocześnie brak związku między skalą zmniejszenia bólu, a ilością podawanych środków przeciwbólowych)^[3]. Dostępne są dane liczbowe^[4].

Tak jak przy pozostałych rodzajach praktyk medycyny alternatywnej, niezadowolenie środowisk lekarskich budzi fakt zastępowania leczenia według wskazań medycyny konwencjonalnej nieweryfikowalnymi praktykami niekonwencjonalnymi. Argumentują oni, że odstawianie przepisanych przez lekarza lekarstw może być bezpośrednim zagrożeniem życia. Z drugiej strony osoby praktykujące Reiki z zasady wyraźnie doradzają swoim pacjentom kontynuowanie leczenia konwencjonalnego a traktowanie zabiegów Reiki jako terapii wspomagającej proces zdrowienia.

[edytuj] Stanowisko Kościoła katolickiego

Kościół katolicki stoi na stanowisku^{[potrzebne źródło]}, że poddawanie się wszelkim innym niż chrześcijańskie inicjacjom, jak i zabiegom leczniczym, których natury nie da się zbadać i zweryfikować metodami naukowymi może stanowić zagrożenie dla duchowej strony człowieka, niemniej jednak niezależnie od kontrowersji jakie wzbudza sam Kościół Katolicki (patrz: Krytyka Kościoła rzymskokatolickiego) podkreślić należy, że nie jest to stanowisko oficjalne, uzgodnione i spójne. Ojciec Joseph Marie Verlinde uważa, że Reiki stanowi osobną religię, której praktykowanie stanowi dla katolika grzech idolatrii (bałwochwalstwa)^{[potrzebne źródło]}, natomiast abp. Bolesław Pylak, emerytowany arcybiskup archidiecezji lubelskiej powołując się na słowa JP II zdaje się być zdania zupełnie przeciwnego: ,,stwierdzam z całą odpowiedzialnością, że katolicy mogą korzystać z pomocy radiestetów i bioenergoterapeutów. W tym wypadku wykorzystujemy naturalne siły natury, dane przez Stwórcę dla naszego dobra, zgodnie z nakazem „czyńcie sobie ziemię poddaną”" -- [1] oraz http://www.pznd.pl/centrum_informacje.htm (Skan oświadczenia: [2] i [3])^[].