Piesek preriowy
Z Wikipedii
| Nieświszczuki | |
 Nieświszczuk czarnoogonowy |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Nadgromada | żuchwowce |
| Gromada | ssaki |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | gryzonie |
| Rodzina | wiewiórkowate |
| Rodzaj | nieświszczuki |
| Nazwa systematyczna | |
| Cynomys | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Nieświszczuki zwane również pieskami preriowymi to nieduże, o zwartej budowie, kopiące obszerne nory gryzonie(z rodziny wiewiórkowatych) z krótką szczęką, występujące zarówno w Ameryce Północnej i Środkowej. Nazywane są "pieskami", ponieważ gdy się boją wydają odgłosy podobne do szczekania. Osiągają długość ciała od 30 do 40 cm. W Stanach Zjednoczonych nieświszczuki głównie występują na zachód od rzeki Missisipi, choć można je spotkać w kilku rejonach na wschodzie. Są roślinożerne, i w wielu rejonach rolniczych powodują poważne straty. Zostały wytępione w pewnych rejonach Wielkich Równin, gdzie farmerzy uważają je za szkodniki. Zbyt duże odstrzały nieświszczuków prowadzą do bliskiego wymarcia tchórza czarnonogiego, który poluje na te zwierzęta.
Nieświszczuki zostały po raz pierwszy naukowo opisane w 1805 podczas ekspedycji Lewisa i Clarka.
- Gatunki
- Nieświszczuk Gunnisona (Cynomys gunnisoni)
- Nieświszczuk białoogonowy (Cynomys leucurus)
- Nieświszczuk czarnoogonowy (Cynomys ludovicianus)
- Nieświszczuk meksykański (Cynomys mexicanus)
- Cynomys parvidens
