Oswald Pohl

Z Wikipedii

Oswald Pohl (ur. 30 czerwca 1892 w Duisburgu, zm. 7 czerwca 1951 w Landsberg am Lech) – szef hitlerowskiego WVHA (Głównego Urzędu Gospodarczo-Administracyjnego SS) oraz SS-Obergruppenführer. Jako główny zarządca niemieckich obozów koncentracyjnych w trakcie II wojny światowej odpowiedzialny pośrednio za wszystkie zbrodnie popełnione na milionach ludzi w tych obozach.

[edytuj] Kariera w NSDAP i SS

Urodził się w Duisburgu. Po ukończeniu szkoły, wstąpił w 1912 do niemieckiej marynarki i walczył następnie w I wojnie światowej. W marynarce służył także po zakończeniu wojny. W 1925 wstąpił do SA, a w 1926 do NSDAP nr 30842, a w 1934 do SS nr 147614. Od 1933, gdy poznał Heinricha Himmlera i stał się jego protegowanym, kariera Pohla nabrała rozpędu. W 1934 został szefem Urzędu Administracyjnego SS, który zajmował się między innymi obozami koncentracyjnymi. W 1935 utworzył Główny Inspektorat Obozów Koncentracyjnych (jego szefami byli osławieni zbrodniarze, kolejno: Theodor Eicke i Richard Glücks). W 1939 został szefem Urzędu Gospodarczo-Administracyjnego SS oraz Urzędu Budżetu Budownictwa, które zostały połączone 31 stycznia 1942 i utworzyły WVHA. Na jego czele stanął oczywiście Pohl, który za pomocą WVHA kierował całą administracją i ekonomiką SS. Urząd dzielił się na 5 zespołów (zespół D był inspektoratem obozów koncentracyjnych).

[edytuj] Udział w zbrodniach popełnionych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych

WVHA zajmował się zwłaszcza eksploatacją niewolniczej pracy więźniów obozów, ich budową i zaopatrzeniem. Pohl był zwolennikiem eksterminacji przez pracę, stąd często spierał się z gestapo, pragnącym natychmiastowej likwidacji wszystkich "niepotrzebnych elementów". Praca w niemieckich obozach koncentracyjnych była prawdziwą katorgą dla wygłodzonych, zmaltretowanych i rozchorowanych więźniów. Nawet dla zdrowego człowieka codzienna kilkunastogodzinna praca, bez potrzebnych urządzeń i w atmosferze wszechobecnego terroru esesmanów i kapo, byłaby pracą ponad siły. Często nie miała ona żadnego sensu, wykonywana była tylko w celu zamęczenia więźniów. Szczególnie złą sławą cieszyły się kamieniołomy, będące prawdziwymi "mordowniami", bez których żaden obóz nie mógł się obejść.

WVHA był także odpowiedzialny za budynki obozowe oraz odzież i wyżywienie więźniów. Więźniowie mieszkali w straszliwych warunkach, w drewnianych barakach bez ogrzewania i podłóg. Spali na brudnych, zarobaczonych pryczach, a choroby szerzyły się wśród nich w zastraszającym tempie. Do tego dochodziło absolutnie niewystarczające wyżywienie, co powodowało, że głód zbierał prawdziwe żniwo śmierci. Odzież dopełniała tego straszliwego obrazu obozowego życia więźniów. Nie chroniła ani przed zimnem ani przed deszczem, była też dostarczana w niewystarczającej liczbie. Przy tym wszystkim Pohl wydał rozkaz komendantom obozów, by każdy więzień który nie posiadał butów był karany chłostą. Pohl jest odpowiedzialny za wszystkie te cierpienia i nie robił nic by ulżyć doli więźniów, a wprost przeciwnie, wydawał rozkazy pogarszające ich sytuację. W 1944 WVHA została pozbawiona kontroli nad obozami koncentracyjnymi.

[edytuj] Proces i egzekucja

27 maja 1946 Pohl został schwytany przez Brytyjczyków. Został głównym oskarżonym w jednym z 12 procesów norymberskich przed Amerykańskim Trybunałem Wojskowym (tzw. proces Pohla). Na ławie oskarżonych zasiadł Pohl i jego najbliżsi współpracownicy z WVHA. W trakcie procesu zbrodniarz usiłował wmówić, że był tylko "zwykłym funkcjonariuszem" i wykonywał tylko rozkazy. Pohl wraz z 3 innymi oskarżonymi został skazany na karę śmierci przez powieszenie 3 listopada 1947. Próbował jeszcze ratować życie wnosząc liczne prośby o ułaskawienie i pisząc książkę "Credo. Moja droga do Boga". Jednak Pohl, w przeciwieństwie do pozostałych współoskarżonych skazanych na karę śmierci (ułaskawiono ich wymierzając długoletnie kary pozbawienia wolności), nie mógł liczyć na litość. Władze amerykańskie wydały bezwzględny zakaz ułaskawiania Pohla, w związku z czym wyrok śmierci wykonano (został on powieszony w 1951 r.).