Moszaw

Z Wikipedii

Moszaw (hebr. מושב; wioska, osada) – jest typową spółdzielnią rolniczą, które tworzyli Syjoniści napływający masowo do Palestyny podczas Aliji na początku XX wieku. W moszawach podobnie jak w kibucach kładzie się nacisk na pracę społeczną. Obecnie w Izraelu istnieje ponad 400 moszawów.

[edytuj] Historia

Podczas osadnictwa żydowskiego w Palestynie pod koniec XIX wieku postanowiono, że moszawy będą podstawą budowy państwa żydowskiego w Mandacie Palestyny.

Pierwszy moszaw został założony 11 września 1921 w Dolinie Jezreel. Nazywał się on Nahalal i prowadził działalność rolniczą. W następnych latach powstawały kolejne moszawy i w 1986 około 156 700 Izraelczyków żyło i pracowało w 448 moszawach, które są zorganizowane w ośmiu federacjach.

[edytuj] Struktura organizacyjna

Moszawy są podobne do kibuców, z tym, że mieszkańcy moszawów posiadają własność prywatną. Rolnicy zajmują się produkcją rolniczą na swoją prywatną własność. Moszaw pobiera jednak od swoich mieszkańców specjalny podatek (hebr. mas wa'ad, מס ועד‎). Jest on równy dla wszystkich mieszkańców. Z tego powodu w moszawie lepiej powodzi się dobrym rolnikom, którzy mogą gromadzić więcej płodów rolnych i czerpać większe zyski. W kibucach wszyscy mieszkańcy (przynajmniej teoretycznie) żyją na podobnym poziomie życia.

Moszaw jest zarządzany przez wybraną radę (hebr. wa'ad, ועד).

Istnieje kilka rodzajów moszawów, w tym:

Moszaw owdim (hebr. מושב עובדים, dosł. moszaw pracowniczy) – robotnicza spółdzielnia pomocy społecznej, w której wspólną własnością jest ziemia.
Moszaw szitufi (hebr. מושב שיתופי, dosł. moszaw koletywny) – spółdzielnia pomocy społecznej rolników małorolnych, która łączy w sobie charakterystyczne cechy gospodarcze kibucu z cechami społecznymi moszawu. Zyski z upraw rolniczych są dzielone równo pomiędzy wszystkich mieszkańców moszawu.

W 1986 w Izraelu istniało 448 moszawów, w tym 405 moszaw owdim i 43 moszaw szitufi.