Marcello Bacciarelli
Z Wikipedii
| Marcello Bacciarelli | |
 Marcello Bacciarelli, autoportret, 1793 |
|
| Prawdziwe nazwisko | Marcello Bacciarelli |
| Data i miejsce urodzenia | 16 lutego 1731 Rzym |
| Data i miejsce śmierci | 5 stycznia 1818 Warszawa |
| Narodowość | włoska |
| Dziedzina sztuki | malarstwo |
| Styl | barok, klasycyzm |
| Ważne dzieła | Portret Stanisława Augusta w stroju koronacyjnym Poczet królów polskich Portret Króla z klepsydrą Posłuchanie młynarza u króla Portret własny w brązowym fraku |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Marcello Bacciarelli (ur. 16 lutego 1731 w Rzymie, zm. 5 stycznia 1818 w Warszawie), włoski malarz, reprezentant baroku i klasycyzmu, od 1756 czynny w Polsce, od 1766 nadworny malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego, profesor Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
[edytuj] Biografia
W roku 1753 został powołany na dwór drezdeński króla polskiego Augusta III. W roku 1761 udał się do Wiednia, gdzie dla Marii Teresy wykonał portrety całej rodziny cesarskiej. W roku 1764, po śmierci Augusta III, nawiązał kontakt z dworem nowoobranego króla Polski Stanisława Augusta, ale ze względu na wcześniejsze zobowiązania na dworze austriackim dopiero w 1766 r. przeniósł się do Warszawy. Na polecenie króla założył w roku 1766 szkołę malarską na Zamku Królewskim w Warszawie nazwaną Malarnią. W dwa lata później Bacciarelli otrzymał szlachectwo polskie, wkrótce też został generalnym dyrektorem pałaców i królewskich zbiorów sztuki. Od 1783 r. był członkiem polskiej loży masońskiej Bouclier du Nord.
W roku 1787 odbył dłuższą podróż po Włoszech, skąd przywiózł zakupione dla króla cenne dzieła sztuki, tworzące wraz z całym szeregiem innych sławną galerię Stanisława Augusta. Bacciarelli pozostał w Polsce również po abdykacji Stanisława Augusta (1795). Umarł w Warszawie w roku 1818. Działalność Bacciarellego nie pozostała bez wpływu na artystów polskich, których tak wielu wyszło z jego szkoły. Spuścizna artystyczna Bacciarellego jest wielka. Jego dziełem były plafony w Zamku Warszawskim w salach: wielkiej, marmurowej i dawnej audiencjonalnej (zniszczone w czasie w II wojny światowej - zrekonstruowane na podstawie szkiców mistrza), podobnie jak i dawny plafon w sali Salomona w Łazienkach. Na polecenie króla wykonał Bacciarelli szereg scen z historii Polski oraz słynny poczet królów polskich do pokoju marmurowego Zamku Królewskiego w Warszawie. Najbardziej jednak interesowało go malarstwo portretowe, w którym był mistrzem. Samych portretów króla Stanisława Augusta pozostawił Bacciarelli ponad 30, prócz tego sportretował członków najbliższej rodziny królewskiej i arystokracji polskiej. Portrety Bacciarellego cechuje dobry gust, miękkość kolorytu i styl pasujący do epoki.
[edytuj] Bibliografia
- Steinborn B., Zamek Królewski w Warszawie. Dzieła Marcella Bacciarellego, Warszawa 1987
