Magnificat
Z Wikipedii
Magnificat – kantyk śpiewany w czasie nieszporów. Nazwa pochodzi od pierwszych jego łacińskich słów: „Magnificat anima mea Dominum” („Wielbi dusza moja Pana”). Jest to radosna pieśń dziękczynna, oparta na tekstach ze Starego Testamentu, którą wg Ewangelii św. Łukasza (1, 46-55) wypowiedziała (lub zaśpiewała) Maryja podczas spotkania ze świętą Elżbietą, krótko po Zwiastowaniu.
Tekst Magnificatu wielokrotnie był wykorzystywany przez kompozytorów różnych epok (m.in. Orlando di Lasso, Giovanni Pierluigi da Palestrina, Josquin des Prés, Cristóbal de Morales, John Rutter, Heinrich Schütz, Arvo Pärt).
 |
Ta sekcja wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić ją weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Następujący kompozytorzy wykorzystali tekst Magnificat (po łacinie, jeśli nie zaznaczono inaczej; zaznacza się liczbę znanych Magnificatów):
- Guillaume Dufay - trzykrotnie
- Mikołaj z Radomia - jednokrotnie
- Jerzy Liban z Legnicy - ośmiokrotnie
- Mikołaj Zieleński - jednokrotnie (w Offertoria totius anni)
- Claudio Monteverdi - jako część Nieszporów z 1610 r.
- Antonio Vivaldi -
- Jan Sebastian Bach - Magnificat D-dur BWV 243
- Wolfgang Amadeusz Mozart - trzykrotnie (w utworach: Dixit et Magnificat KV 193, Nieszpory KV 321, Nieszpory KV 339)
- Krzysztof Penderecki
