Ludwik Bronarski

Z Wikipedii

Ludwik Ryszard Marian Bronarski (ur. 13 kwietnia 1890 we Lwowie, zm. 9 listopada 1975 we Fryburgu, Szwajcaria) - muzykolog i pianista polski.

Był synem radcy rządowego Juliusza i Marii Nikisch. Ukończył IV gimnazjum we Lwowie (1909), następnie studiował kompozycję, muzykologię i grę na fortepianie na uniwersytecie w Wiedniu (1909-1913); wśród jego pedagogów był m.in. wybitny muzykolog austriacki Guido Adler. W 1914 osiadł na stałe we Fryburgu. Kontynuował na tamtejszym uniwersytecie studia muzykologiczne u Petera Wagnera, uwieńczone doktoratem w 1919 (na podstawie pracy Die Lieder der heiligen Hildegard ein Beispiel zur Geschichte der geistlichen Musik der Mittelalters). Jednocześnie od 1914 był profesorem Konserwatorium we Fryburgu, kierownikiem Zakładu Teorii i Historii Muzyki (wykładał historię muzyki polskiej oraz teorię muzyki); prowadził klasę fortepianu. Przeszedł na emeryturę w 1967.

Prace Ludwika Bronarskiego przyczyniły się rozwoju badań nad twórczością Chopina. Wraz z Ignacym Paderewskim i Józefem Turczyńskim zainicjował i zrealizował edycję Dzieł wszystkich Chopina w 21 tomach (1949-1961). Jako pierwszy opublikował pozostające wcześniej w rękopisie (w Bibliotece Konserwatorium w Paryżu) dzieła Chopina - Nokturn c-moll, Largo Es-dur oraz (z rękopisu reprodukowanego) Cantabile B-dur. Wyszukiwał ślady twórczości innych kompozytorów u Chopina, analizował jego styl - sformułował pojęcie tzw. akordu chopinowskiego. Był popularyzatorem polskiej kultury w Szwajcarii, współpracował z redakcją genewskiego wydawnictwa Publications Encyclopediques sur la Pologne (1919-1923), pismami "Muzyka", "Schweizerische Muzikzeitung", "La Revue Musicale" (Paryż). Wygłaszał odczyty o Chopinie i Paderewskim we Fryburgu, Bernie, Genewie i Neuchâtel.

Niektóre publikacje:

Harmonika Chopina (1935)
Etudes sur Chopin (1944-1946, 2 tomy)
Chopin et l'Italie (1946)
La musique (1947)
Szkice chopinowskie (1961)
Wspomnienia z pracy nad robotnikami polskimi w Szwajcarii (1934)

W 1948 został członkiem-korespondentem PAU, od 1950 był członkiem Komisji Muzykologicznej akademii. Należał także m.in. do Związku Kompozytorów Polskich oraz Chopin-Gesellschaft w Wiedniu (członek honorowy).

Źródła:

Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, tom I, Kraków 1979