Lubowidz (województwo mazowieckie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 53°07'07" N 19°50'39" E
Lubowidz | |
Województwo | mazowieckie |
Powiat | żuromiński |
Gmina | Lubowidz |
Sołtys | Wiesław Grędziński |
Położenie | 53° 07' 07'' N 19° 50' 39'' E |
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
2000 |
Strefa numeracyjna (do 2005) |
23 |
Kod pocztowy | 09-304 |
Tablice rejestracyjne | WZU |
Położenie na mapie Polski
|
Lubowidz – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego imienia Lubowid[1].
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Lubowidz.
Wieś położona nad rzeką Wkrą, na drodze Lidzbarka Welskiego do Żuromina, 10km od Żuromina. Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1345 r., kiedy to książę płocki, Bolesław III, nadając wieś Wojciechowi i Mikołajowi Nagórkom przeniósł ją na prawo niemieckie.(...) W 1531 r. król Zygmunt I Stary nadał wsi prawa miejskie. Właściciele miasta Jan i Wojciech Lubowidzcy piastowali na jego dworze urzędy pisarzy królewskich." Po wojnach szwedzkich Lubowidz prawa miejskie utracił i już nigdy nie odzyskał. Parafię w Lubowidzu erygował prawdopodobnie bp Klemens w II poł. XV w. Do 1908 r. Żuromin należał do tej parafii. We wsi stoi drewniany kościół z 1802 r. otoczony lipami. Jest to drugo kościół w tej miejscowości.. Pierwszy zbudowany zapewne w poł XIV w. dzięki fundatorom - braciom Nagórkom - spłonął 30.V.1798 r. Fundatorem nowego kościoła był K. Sierakowski - właściciel Lubowidza. Poświęcenie odbyło się 10.V.1804 r. Wnętrze kościoła podzielone jest na trzy nawy pięcioma parami słupów o toskańskich głowicach. W kościele znajdują się trzy ołtarze: ołtarz główny z pocz. XIX w., w którym znajdują się obrazy M.B. Żuromińskiej czczonej tu szczególnie jako Pani Różańcowa i na zasuwie św. Andrzeja, oraz po bokach rzeźby świętych Apostołów Piotra i Pawła; ołtarze boczne poświęcone Sercu Jezusowemu i św. Walentemu. Polichromię (1966 r.) i witraż (1968 r.) wykonał H. Domurat. Na szczególną uwagę w kościele zasługują m.in.:ambona z 1825 r., organy z XVIII w. z rzeźbami aniołków g rających na trąbce, bębnie i skrzypcach, feretron z poł. XIX w., dwa krucyfiksy z XVIII-XIX w., relikwiarz w formie krzyża św. Klemensa, trzy ornaty z tkanin: brokatu aksamitnego, tkaniny francuskiej, adamaszku z XVIII-XIX w. W kościele znajduje się klasycystyczna chrzcielnica z około 1825 r. Tu przyjęli sakrament chrztu świętego kandydaci na ołtarze: Ludwika Szczęsna (Matka Klara) i bp Leon Wetmański, męczennik.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi
Przypisy
- ↑ M. Karaś, O staropolskich imionach dwuczłonowych zachowanych w nazwach miejscowych, [w:] Onomastica, r. II, z. 2, Wrocław 1956