Kryształ górski
Z Wikipedii
Kryształ górski inaczej: Kryształ skalny
Nazwa pochodzi od greckiego słowa κρύσταλλος - krystallos, pierwotnie znaczącego lód. Grecy uważali, że jest on kryształem lodu nadnaturalnie zamrożonym i przez bogów zesłanym na ziemię. Określenie kryształ stosowano przez stulecia tylko w odniesieniu do kryształu górskiego.
Znane są kryształy górskie o masie wielu ton, lecz kamienie warte oszlifowania zdarzają się dość rzadko.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
- Barwa: bezbarwna
- Rysa: biała
- Twardość w skali Mohsa: 7
- Gęstość: 2,65
- Łupliwość: brak
- Przełam: muszlowy; bardzo kruchy
- Układ krystalograficzny: trygonalny, sześcioboczne słupki
- Przezroczystość: przezroczysty
Nieskazitelna czystość, silny połysk sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem; stąd wiele nazw nieprawidłowych jak: diament alaskański, bohemiński, islandzki, meksykański lub marmora.
Niekiedy występują w kryształach inkluzje obcych minerałów: goethytu (kwarc gwiaździsty), złota, pirytu, rutylu, turmalinu.
Sławne są małe , przezroczyste jak woda kryształy z marmurów Carrary (Włochy) i tzw. diamenty z Herkimer (okręg Herkimer w stanie Nowy Jork – USA) Jego średnica nie przekracza 1 cm.
[edytuj] Występowanie
Jedna z najpospolitszych odmian kwarcu tworzaca się m.in. w warunkach hydrotermalnych. Ważny minerał skałotwórczy magmowych, metamorficznych, i osadowych, w pegmatytach.
Miejsca występowania: Przełęcz Furka w Alpach, Brazylia, Francja, Birma, USA.
Polska – Dolny Śląsk, okolice Strzelina (zwłaszcza w Jegłowej), w Karkonoszach, mniej w Tatrach i w Górach Świętokrzyskich.
[edytuj] Zastosowanie
Dzięki specjalnej obróbce uzyskiwano w kamieniach doskonałe efekty optyczne i świetlne. Wykonywano rzeźby, wazy, ozdoby, przedmioty kultu religijnego. Obecnie wykorzystuje się do wyrobu taniej biżuterii. Stanowi poszukiwany kamień kolekcjonerski, bywa stosowany do wyrobu ozdób i artystycznej biżuterii.
[edytuj] Zobacz też:
geologia, minerał, przegląd zagadnień z zakresu jubilerstwa, kwarc.
