Katarzyna ze Sieny

Z Wikipedii

Święta Katarzyna ze Sieny

Katarzyna ze Sieny (wł. Caterina Benincasa; ur. 25 marca 1347 r. w Sienie, zm. 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie)- włoska zakonnica katolicka, mistyczka, uznawana przez Kościół katolicki za świętą.

Spis treści

1 Życiorys
2 Przyczyna śmierci
3 Patronka
4 Dzień obchodów
5 Ikonografia
6 Terminarz procesu kanonizacji
7 Bibliografia
8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życiorys

W 1354, w wieku 7 lat, ślubowała dziewictwo. Wbrew woli rodziców, w 1363 roku wstąpiła do zakonu Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) i po złożeniu ślubów wieczystych prowadziła tam klasztorne życie, pomagając trędowatym. W 1370 roku, uzasadniając to wolą Chrystusa przekazaną w trakcie widzenia, rozpoczęła życie apostolskie.

Zangażowanie w sprawy Kościoła oraz w problemy polityczne ówczesnej Europy. Przypisuje się jej wpływowi liczne nawrócenia osób pochodzących z różnych warstw społecznych. 1 kwietnia 1375 miała otrzymać stygmaty w formie krwawych promieni (nie zaś otwartych ran). Zmarła w Rzymie w wieku 33 lat. Jej relikwie, bez spoczywającej w Sienie głowy, znajdują się w rzymskim kościele Santa Maria sopra Minerwa. Papież Pius II kanonizował ją 14 kwietnia 1461 roku. W 1970 papież Paweł VI ogłosił ją doktorem kościoła. Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 roku współpatronką Europy, obok św. Wojciecha.

Katarzynie ze Sieny przypisuje się autorstwo Dialogów Katarzyny z Sienny, niekiedy nazywanych Dialogami świętej dziewicy.

[edytuj] Przyczyna śmierci

Według niektórych przekazów (np. List Barducciego) Katarzyna zmarła w wyniku choroby utrudniającej przyjmowanie pokarmów. Istnieje jednak prawdopodobieństwo, że bezpośrednią przyczyną śmierci było zagłodzenie^{[potrzebne źródło]} się w wyniku ścisłego postu i innych umartwień, jakie na siebie narzucała.

[edytuj] Patronka

Jest opiekunką Włoch, Sieny, diecezji Allentown (Pensylwania, USA), Rzymu, Europy oraz pielęgniarek, strażników i strażaków. Także cierpiących oraz kobiet, które poroniły.

[edytuj] Dzień obchodów

29 kwietnia - w diecezjach polskich święto liturgiczne.

[edytuj] Ikonografia

Na ikonach święta przedstawiana jest w habicie dominikanki, w dłoniach trzyma krzyż, różaniec, lilię(czystość) i tiarę. Reprezentowana przez krucyfiks, koronę cierniową, książkę (symbol nauki), pierścień, serce i stygmaty. Także w ikonografii: gołębica nad głową; pióro, koperty i zwoje (liczna korespondencja); palma (bezkrwawe męczeństwo); lub też trzy korony oznaczające potrójną chwałę w niebie (dziewictwo, męczeństwo i nauczanie).