Karabin SKS

Z Wikipedii

Samozariadnyj Karabin Simonowa (SKS)
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	karabin samopowtarzalny
Historia
Prototypy	1944 - 1945
Produkcja seryjna	1945 - ??
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 x 39 mm wz. 43
Magazynek	stały, 10-nab.
Wymiary
Długość	1020 mm (z bagnetem złożonym) 1260 mm (z bagnetem rozłożonym)
Długość lufy	520 mm
Masa
broni	3,86 kg - niezaładowany
Inne
Prędkość pocz. pocisku	735 m/s
Szybkostrzelność praktyczna	35-40 strz./min

Samozariadnyj Karabin Simonowa (SKS), (Самозарядный Карабин Симонова,СКС) - karabin samopowtarzalny kal. 7,62 mm, konstrukcji radzieckiej, skonstruowany pod koniec II wojny światowej.

[edytuj] Historia

W 1943 roku, do radzieckich laboratoriów badawczych trafiły pierwsze egzemplarze niemieckiej broni na nabój pośredni. Były to karabinki MKb-42 i MP-43, stanowiące namacalny dowód sensowności idei lekkiej broni maszynowej. Szybko powrócono do przerwanych z powodu wojny prac nad radzieckim nabojem pośrednim i dokończono je w ciągu zaledwie roku. Powstał nabój pośredni wz. 1943 (7,62x39mm). W 1944 roku rozpisano konkurs na konstrukcję karabinka strzelającego nowym nabojem. Z pięciu propozycji do produkcji wybrano karabinek Simonowa, zwany też SKS (Самозарядный Карабин Симонова).

Na przełomie 1944 i 1945 wyprodukowano krótką ich serię. Z dobrym efektem sprawdzono je w warunkach bojowych na odcinku 1 Frontu Białoruskiego.

W 1948 nowy karabinek wprowadzono do uzbrojenia Armii Radzieckiej.

[edytuj] Służba

Karabinki Simonowa produkowano w ZSRR tylko przez kilka lat, do czasu pełnego wprowadzenia do produkcji i uzbrojenia karabinka AK. Wyprodukowane karabinki przekazano wówczas armiom sojuszniczym, głównie w Azji. Były także produkowane w Chinach (kb typ 56 i kb typ 68), Jugosławii (kb wz.59/66) i NRD (karabiner M).

Niewielką ilość karabinków SKS otrzymało Wojsko Polskie. Pod oznaczeniem 7,62 mm ksS, są one używane do dziś przez Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego, a także pododdziały reprezentacyjne Marynarki Wojennej i Policji.

Po II wojnie światowej karabin był używany podczas wojny koreańskiej i wietnamskiej.

[edytuj] Konstrukcja

SKS jest karabinkiem samopowtarzalnym (strzelającym tylko ogniem pojedynczym), działającym na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w ściance lufy. Zamek ryglowany jest przez przekoszenie jego tylnej części w dół. Mechanizm spustowo-uderzeniowy typu kurkowego. Zasilanie ze stałego, dwurzędowego magazynka o pojemności 10 nabojów. Jest on ładowany pojedynczymi nabojami lub z 10-nabojowej łódki. Jest to największa wada tej broni. Usunęli ją dopiero Chińczycy w swoim karabinku Type 63, który jest przystosowany do zasilania z magazynków. Broń wyposażona jest w płaski, składany bagnet przymocowany na stałe. Celownik krzywkowy z nastawami do 1000 m.