Karabin samopowtarzalny

Z Wikipedii

Karabin samopowtarzalny - karabin, w którym po strzale następuje automatyczne przeładowanie, posiadający mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym.

Zasada działania automatyki najczęściej oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór lufy, ale są także konstrukcje z zamkiem półswobodnym lub działające na zasadzie krótkiego odrzutu lufy (np. karabin Johnson Type R). Pierwsze karabiny samopowtarzalne skonstruowano na przełomie XIX i XX wieku. Nie były to konstrukcje zbyt udane, były drogie i wymagały starannej obsługi. Z tych powodów nie były zbyt popularne. Dopiero przed i w trakcie drugiej wojny światowej pojawiły się udane konstrukcje karabinów samopowtarzalnych (np. M1 Garand, SKS, Samozariadka, G41), jednak dość szybko zostały wyparte przez karabiny automatyczne mogące strzelać także seriami (FN FAL, AK).

Obecnie produkowane karabiny samopowtarzalne to najczęściej karabiny wyborowe (SWD) lub produkowane na rynek cywilny wersje karabinów automatycznych pozbawione możliwości strzelania seriami.