Julian Apostata

Z Wikipedii

Julian Apostata

Imiona	Flavius Claudius Iulianus
Panował jako	Imperator Caesar Flavius Claudius Iulianus Augustus
nie zaliczony w poczet bogów
Czas panowania	3 listopada 361 r. - 26 czerwca 363 r.
Dynastia	Dynastia Konstantyna
Data urodzin	w 331 r. lub wiosną 332 - Konstantynopol
Data śmierci	26 czerwca 363 r. - Maranga, Persja
Moneta

Lista cesarzy rzymskich

Julian Apostata (Flavius Claudius Iulianus, ur. w 331 lub wiosną 332 w Konstantynopolu, zm. 26 czerwca 363 we Frygii) - cesarz rzymski w latach 361-363.

Przydomek Apostata, czyli Odstępca został mu nadany przez późniejszych pisarzy chrześcijańskich, ze względu na powrót z chrześcijaństwa do wiary przodków ("rzymskiej"). Kolejnym powodem, dla którego chrześcijańscy historycy nie lubili Juliana, były jego dążenia do wyrugowania chrześcijaństwa (zalegalizowanego przez Konstantyna Wielkiego) z imperium rzymskiego i przywrócenia religii starożytnych rzymian jako oficjalnej. Dążeniom tym przeciwstawiali się chrześcijanie. Zdając sobie sprawę z tego, że prześladowania chrześcijan prowadzone w I i II wieku wzmacniały tylko chrześcijaństwo, Julian starał się raczej osłabić chrześcijaństwo tak by nie wydawało się potencjalnym wyznawcom bardziej atrakcyjne od religii pogańskich. Przykładowo w roku 362 w reformie szkolnictwa zabronił chrześcijanom uczyć w szkołach publicznych a w Edykcie o tolerancji przywrócił z wygnania biskupów chrześcijańskich uznanych przez chrześcijan za heretyków by wzbudzić pomiędzy chrześcijanami konflikty.

Był bratem Konstancjusza Gala. Został mianowany w 355 r. cezarem przez mordercę ojca, Konstancjusza II (który wymordował również cały ród Konstantyna) i wysłany na wojnę z Germanami do Galii. Po trzyletniej kampanii, w roku 360 w Lutecji Parisii - dzisiejszym Paryżu, wojsko obwołało go augustem. Nie dążył do zwarcia zbrojnego z Kostancjuszem, starając się uniknąć wojny domowej. Gdy jednak ten, zaczął przygotowania do wojny z Julianem, młody august wyruszył ze swoją armią na Wschód. Zaskakując wierne Konstancjuszowi naddunajskie legiony, szybkim marszem dotarł do Tracji. Tam dowiedział się o śmierci Konstancjusza. Wkrótce potem wkroczył do rodzinnego Konstantynopola przyjaźnie witany przez mieszkańców miasta.

Julian zginął w czasie wojny z Persami w 363 roku w dość niejasnych okolicznościach (istnieją podejrzenia, że zabił go rzymski żołnierz - chrześcijanin) we Frygii nad rzeką Tygrys podczas kampanii wojennej z Persami.

Julian był ostatnim cesarzem wyznającym religię dawnych Rzymian; zarówno jego stryj - Konstantyn (Wielki), jak i cała rodzina wyznawała już chrześcijaństwo. Pozornie czynił tak też i Julian, jednak po objęciu władzy - najpierw jako cezar, zaś następnie august - jawnie odrzucił religię chrześcijańską, powracając do dawnych kultów (głównie Heliosa).

Był człowiekiem niezwykle wykształconym - filozofem neoplatońskim wychowanym w Akademii w Atenach, a o jego zamiłowaniu do wiedzy świadczy to, że nawet w czasie wyprawy perskiej woził ze sobą książki i czytał je codziennie. Aby wykazać, że standardy moralne obowiązują nie tylko chrześcijan nakazał ukrócenie przepychu i wschodniego zbytku, jaki cechował panowanie jego poprzedników a sam prowadził niezwykle surowy i prosty tryb życia.

Julian był autorem wielu pism o treści filozoficznej (np. Cesarze), oraz zabawnego traktatu, będącego paszkwilem na lubujących się w przepychu mieszkańców Antiochii pt. Mispogon albo Nieprzyjaciel Brody. Napisał również trzytomowe niezachowane do dziś dzieło Adversus christianos będące atakiem na chrześcijaństwo.

[edytuj] Ciekawostka

Julian Apostata był pierwszym cesarzem rzymskim, którego intronizowano poprzez podniesienie na tarczy. Zwyczaj ten zapoczątkowany w 360 roku był później stałym elementem uroczystości koronacyjnych w Cesarstwie Rzymskim i Cesarstwie Bizantyjskim.