José Antonio Camacho
Z Wikipedii
José Antonio Camacho Alfaro (ur. 8 czerwca 1955 roku w miejscowości Cieza), hiszpański piłkarz i trener piłkarski. W latach 80. był jednym z najlepszych hiszpańskich obrońców, w barwach Realu Madryt dziewięć razy zdobywał mistrzostwo kraju, a w 1984 roku został wicemistrzem Starego Kontynentu z drużyną narodową. Od 1998 do 2002 roku był selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii, którą doprowadził do ćwierćfinału mistrzostw Europy i świata.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
W wieku 17 lat został piłkarzem Realu Madryt, w którego barwach, z roczną przerwą spędzoną na wypożyczeniu w Castilli, występował przez prawie dwadzieścia lat. Na lewej obronie Realu rozegrał ponad 400 meczów w lidze, dziewięciokrotnie triumfował z nim w rozgrywkach o mistrzostwo kraju i dwa razy w Pucharze UEFA.
Na przełomie lat 70. i 80. był filarem linii defensywnej reprezentacji Hiszpanii. W 1984 roku zdobył z nią wicemistrzostwo Europy, brał udział w Mistrzostwach Świata w 1982 i w 1986 roku.
Sportową przygodę zakończył w wieku 34 lat.
- 1971-72 –
Albacete Balompie - 1972-74 – Real Madryt
- 1974-75 – Castilla Madryt
- 1975-89 – Real Madryt
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Hiszpanii 1975, 1976, 1978, 1979, 1980, 1986, 1987, 1988 i 1989 oraz Puchar UEFA 1985 i 1986 z Realem Madryt
W reprezentacji Hiszpanii od 1975 do 1988 rozegrał 81 meczów – wicemistrzostwo Europy 1984, start w finałach Mistrzostw Świata 1982 (druga runda) i 1986 (ćwierćfinał) oraz w Euro 1988 (faza grupowa).
1 Arconada • 2 Camacho • 3 Gordillo • 4 Alonso • 5 Tendillo • 6 Alexanko • 7 Juanito • 8 Joaquín • 9 Satrústegui • 10 Zamora • 11 López Ufarte • 12 Urquiaga • 13 Jiménez • 14 Maceda • 15 Saura • 16 Sánchez • 17 Gallego • 18 Uralde • 19 Santillana • 20 Quini • 21 Urruti • 22 Miguel Ángel • trener: Santamaría
1 Zubizarreta • 2 Tomás • 3 Camacho • 4 Maceda • 5 Víctor • 6 Gordillo • 7 Señor • 8 Goikoetxea • 9 Butragueño • 10 Carrasco • 11 Julio Alberto • 12 Setién • 13 Urruti • 14 Gallego • 15 Chendo • 16 Rincón • 17 Francisco • 18 Calderé • 19 Salinas • 20 Eloy • 21 Míchel • 22 Ablanedo • trener: Muñoz
[edytuj] Kariera szkoleniowa
Przez rok prowadził drużynę juniorów Realu Madryt. W tym czasie był również asystentem pierwszego trenera.
Samodzielną pracę szkoleniową rozpoczął w 1992 roku z drugoligowym wówczas Rayo Vallecano Madryt. Jeszcze w tym samym sezonie wprowadził madrycki klub do Primera División, po czym odszedł do Espanyolu Barcelona, zespołu także z zaplecza hiszpańskiej ekstraklasy.
W sezonie 1994-95 wywalczył awans z Espanyolem do pierwszej ligi. Później prowadził Sevillę oraz ponownie Espanyol. W 1998 roku był trenerem Realu Madryt. Po 22 dniach pracy w tym klubie, nie mogąc dogadać się z prezesem Lorenzo Sanzem, złożył dymisję.
Jesienią 1998 roku reprezentacja Hiszpanii przegrała w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2000 z Cyprem. Zwolnionego selekcjonera Javiera Clemente zastąpił Camacho. Czteroletnia kadencja na stanowisku trenera kadry oceniana jest przez wielu komentatorów pozytywnie. Większość z nich podkreśla, że Camacho znacznie uatrakcyjnił styl gry reprezentacji, która za jego czasów zdobywała dużo bramek. Z obu turniejów, na których startowała – Euro 2000 i Mundialu 2002, odpadła w ćwierćfinałach, w pechowych okolicznościach. W 2000 roku przegrała 1:2 z przyszłymi triumfatorami Francuzami, a dwie minuty przed końcem meczu Raúl nie wykorzystał jedenastki. Dwa lata później po rzutach karnych uległa Korei Południowej. W tym meczu sędzia nie uznał Hiszpanom dwóch prawidłowo strzelonych goli. Po mistrzostwach świata Camacho podał się do dymisji.
Od 2002 do 2004 roku był szkoleniowcem SL Benfica, z którą dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo Portugalii i raz Puchar tego kraju.
W połowie 2004 roku powrócił do Realu Madryt, ale podobnie jak sześć lat wcześniej szybko zrezygnował z posady. Odszedł po kilku miesiącach pracy, po porażce 0:3 z Bayerem Leverkusen w Lidze Mistrzów i 0:1 z Espanyolem cztery dni później.
Od 21 sierpnia 2007 ponownie prowadził Benficę, jednak już na początku marca 2008 podał się do dymisji. Powodem tej decyzji były słabe wyniki, osiągane przez jego drużynę.
- 1990-91 – Real Madryt, drużyna juniorów
- 1992-93 – Rayo Vallecano Madryt
- 1993-96 – Espanyol Barcelona
- 1996-97 – Sevilla FC
- 1997-98 – Espanyol Barcelona
- 1998-98 – Real Madryt
- 1998-02 – reprezentacja Hiszpanii
- 2002-04 –
SL Benfica - 2004–05 - Real Madryt
- 2007-08 – SL Benfica
1 Moreira • 2 Luís Filipe • 3 Edcarlos • 4 Luisão • 5 Léo • 6 Petit • 7 Cardozo • 8 Katsouranis • 9 Mantorras • 10 Rui Costa • 12 Quim • 14 Maxi Pereira • 17 Zoro • 18 Binya • 20 Di María • 21 Nuno Gomes • 22 Nélson • 23 David Luiz • 24 Butt • 25 Nuno Assis • 26 Rodríguez • 30 Adu • 31 Bruno Costa • 33 Sepsi • 38 Makukula • trener: Chalana
1 Cañizares • 2 Salgado • 3 Aranzábal • 4 Guardiola • 5 Abelardo • 6 Hierro • 7 Helguera • 8 Fran • 9 Munitis • 10 Raúl • 11 Alfonso • 12 Sergi • 13 Casillas • 14 Gerard • 15 Engonga • 16 Mendieta • 17 Etxeberria • 18 Paco • 19 Velasco • 20 Urzaiz • 21 Valerón • 22 Molina • trener: Camacho
1 Casillas • 2 Torres • 3 Juanfran • 4 Helguera • 5 Puyol • 6 Hierro • 7 Raúl • 8 Baraja • 9 Morientes • 10 Tristán • 11 de Pedro • 12 Luque • 13 Ricardo • 14 Albelda • 15 Romero • 16 Mendieta • 17 Valerón • 18 Sergio • 19 Xavi • 20 Nadal • 21 Luis Enrique • 22 Joaquín • 23 Contreras • trener: Camacho
[edytuj] Sukcesy szkoleniowe
- awans do Primera División w sezonie 1992-93 z Rayo Vallecano Madryt
- awans do Primera División w sezonie 1994-95 z Espanyolem Barcelona
- ćwierćfinał Mistrzostw Europy 2000 i Mistrzostw Świata 2002 z reprezentacją Hiszpanii
- wicemistrzostwo Portugalii 2003 i 2004 oraz Puchar Portugalii 2004 z Benficą
