Języki semickie
Z Wikipedii
Języki semickie - rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego. Językami semickimi posługuje się obecnie ok. 280 mln mówiących, zamieszkujących głównie na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i Etiopii. Współcześnie do najważniejszych języków tej rodziny zaliczają się:
Współczesne, żywe języki semickie, np. arabski czy hebrajski, ze względu na charakterystyczną dla języków afroazjatyckich budowę spółgłoskowo-rdzeniową (zob. alternacja), używają spółgłoskowych pism alfabetycznych (abdżadów), zwyczajowo pisanych od prawej do lewej. Fonetycznie charakteryzują się dużą liczbą spółgłosek gardłowych.
Z drugiej strony języki semickie wykazują też wiele cech typologicznych wspólnych z językami indoeuropejskimi, co świadczy o kontaktach tych dwóch rodzin w głębokiej starożytności.
[edytuj] Klasyfikacja języków semickich
- języki afroazjatyckie (chamito-semickie) (ok. 350 mln)
- języki semickie (ok. 280 mln)
- języki wschodniosemickie
- akadyjski †
- asyryjski †
- babiloński †
- eblaicki†
- akadyjski †
- języki zachodniosemickie
- języki centralnosemickie
- południowoarabski epigraficzny
- arabski (ponad 200 mln, w tym język maltański i judeo-arabski)
- języki północnozachodniosemickie
- języki południowosemickie
- współczesny południowoarabski
- języki etiopskie (ok. 38 mln)
- języki północnoetiopskie
- języki południowoetiopskie
- amharski (ok. 12,7 mln)
- argobba
- adare (harari)
- guragie
- gafat †
- języki centralnosemickie
- języki wschodniosemickie
- języki semickie (ok. 280 mln)
[edytuj] Bibliografia
The Semitic languages, ed. by Robert Hetzron. New York ; London : Routledge, 1997. ISBN: 0-415-05767-1