Jürgen Habermas
Z Wikipedii
Jürgen Habermas (ur. 18 czerwca 1929 w Düsseldorfie, Niemcy) - niemiecki filozof, socjolog i publicysta polityczny.
Uczeń Theodora W. Adorno i Maxa Horkheimera, kontynuator Szkoły Frankfurckiej oraz najbardziej współcześnie znany przedstawiciel teorii krytycznej. Twórca opartej na pragmatyce aktów mowy teorii racjonalności komunikacyjnej, którą przeciwstawia zarówno modernistycznej filozofii podmiotu, jak i postmodernistycznej filozofii dekonstrukcji i destrukcji podmiotu.
[edytuj] Jego najważniejsze dzieła to:
- Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej (1962, wyd. pol. 2007);
- Erkenntnis und Interesse (1968)
- Kryzys legitymacji w późnym kapitalizmie (1973);
- Teoria działania komunikacyjnego tom I"Racjonalność działania a racjonalność społeczna" (1981, wyd. pol. 1999);
- Teoria działania komunikacyjnego tom II - "Przyczynek do krytyki rozumu funkcjonalnego" (1981, wyd. pol. 2002);
- Filozoficzny dyskurs nowoczesności (1988], wyd. pol. 2000);
- Teoria i praktyka: wybór pism (pol. 1983)
- Faktyczność i obowiązywanie (1992, wyd. pol. 2006)
- Działanie komunikacyjne i detranscendentalizacja rozumu (2001, wyd. pol. 2004);
- Obywatelstwo a tożsamość narodowa: rozważania nad przyszłością Europy;
- Przyszłość natury ludzkiej: czy zmierzamy do eugeniki liberalnej?;
- Racjonalność działania a racjonalność społeczna;
- Stan filozofii współczesnej - (wraz z R. Rortym i L. Kołakowskim, wyd pol. 1996)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Jürgen Habermas, "Wierzyć i wiedzieć" (Fragmenty), Znak 9/2002, nr 568
- Habermas Forum
- Spór Habermasa i Ratzingera
- Archiwum tekstów Habermasa i o Habermasie (ang.) (niem.)
