Szkoła frankfurcka
Z Wikipedii
Szkoła Frankfurcka - potoczna nazwa w literaturze przedmiotu filozofii i socjologii grupy pracowników frankfurckiego Instytutu Badań Społecznych istniejącego w latach 1923-1933 na tamtejszym uniwersytecie, a od 1933 roku kolejno przy paryskim École Normale Supérieure i nowojorskim Columbia University i od 1949 ponownie w Frankfurcie nad Menem.
Ich poglądy, choć zróżnicowane, wywodziły się z marksizmu i neoheglizmu i kształtowały się pod wpływem psychoanalizy i psychologii społecznej. Wprowadzili i rozpowszechnili termin "przemysł kulturalny" na określenie kultury masowej, podkreślając jej postępujące zestandaryzowanie, uprzemysłowienie i uśrednienie. Podleganie kultury prawom rynkowym i jej komercjalizacja doprowadziła do obniżenia gustu, wymagań i poziomu odbiorców. Zjawisko reprodukcji technicznej upowszechniło film i fotografię, lecz zarazem doprowadziło do zaniku "aury" dzieł sztuki, czym zubożyło ich percepcję. Krytyczne i bardzo surowe oceny przedstawicieli szkoły frankfurckiej wynikały z perspektywy jaką obrali-kultury wysokiej.
Główni jej przedstawiciele to:
- Theodor Adorno
- Max Horkheimer
- Walter Benjamin
- Herbert Marcuse
- Leo Löwenthal
- Franz Leopold Neumann
- Friedrich Pollock
- Erich Fromm
- Jürgen Habermas
