Historia sekcji piłkarskiej Zawiszy Bydgoszcz

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Sekcja piłkarska Zawiszy Bydgoszcz powstała wraz z powołaniem Wojskowego Klubu Sportowego Zawisza w maju 1946 roku.

Poniżej przedstawiono historię sekcji piłkarskiej Zawiszy Bydgoszcz.

[edytuj] Historia sekcji piłkarskiej Zawiszy Bydgoszcz

[edytuj] Początki (1946)

Wojskowy Klub Sportowy Zawisza powstał w maju 1946 roku w Koszalinie, będącym wówczas siedzibą Dowództwa Okręgu Wojskowego II. Stało się to m.in. na skutek inicjatywy żołnierzy 48. Okręgowego Warsztatu Samochodowego, zrzeszonych w drużynie piłki nożnej. Pierwszym prezesem zarządu klubu został ppłk Marian Gutaker.

Sekcja piłki nożnej od początku była wiodącą, a klubową legitymację z nr 1 otrzymał pierwszy kapitan wojskowej jedenastki Henryk Wesołowski.

Przedmiotem długich narad była nazwa klubu. Wśród proponowanych były m.in. Pomorze, Bałtyk, Grunwald i Zawisza. Szalę na korzyść ostatniej nazwy przechylił ppłk Stanisław Żwirski, który podkreślił, że osoba Zawiszy Czarnego jest uosobieniem ideału, do którego winni dążyć zarówno tak sportowcy, jak i żołnierze. Na zebraniu ustalono także barwy klubu. Jako obowiązujący strój przyjęto czarne spodenki i koszulki w podłużne czarno-niebieskie pasy. Kolor czarny pochodził od barw rodowych Zawiszy Czarnego, a niebieski zaś od baretki orderu Virtuti Militari.

Pierwszy, oficjalny mecz Zawisza rozegrał z RKS Bałtyk Koszalin, zwyciężając 8:7

[edytuj] Już w lidze, czyli od klasy B; awans do klasy A (1947)

Po przeniesieniu Dowództwa Okręgu Wojskowego II do Bydgoszczy w 1947 roku zespół piłkarski został zgłoszony do bydgoskiej klasy B. W inauguracyjnym meczu zawiszanie pokonali rezerwy Gwiazdy Bydgoszcz 8:2. Po dwóch sezonach wojskowi awansowali do A klasy, będącej wówczas najwyższą klasą rozgrywkową na Pomorzu. Drużynę tworzyli wtedy: Grzel, Zbyryt, Surowiecki, Ślusarczyk, Wesołowski, Piskorz, Tadeusiak, Smorogowski, Augustyn, Cielaszyk i Krzysiński.

[edytuj] Zmiany nazw, czyli Legia/OWKS/CWKS Bydgoszcz (1950-1957)

W pierwszym A-klasowym występie Zawisza pokonał Polonię Bydgoszcz 2:0 po bramkach Ślusarczyka i Klimowicza. Rok 1950 przyniósł aż dwukrotną zmianę nazwy klubu. W lutym po raz pierwszy pojawia się zamiast Zawiszy nazwa Legia Bydgoszcz. W październiku zostaje dokonane przemianowanie na OWKS Bydgoszcz. W tym okresie zmienione zostają barwy Zawiszy na zielono-biało-czerwone. W 1954 następuje kolejna zmiana nazwy na CWKS Bydgoszcz. Stan taki utrzymał się do 1957, kiedy to w wyniku ponownej reorganizacji, kluby wojskowe, a w tym i bydgoski WKS– powróciły do tradycyjnych nazw.

[edytuj] Mistrz Pomorza, awans do drugiej ligi i baraż o Ekstraklasę (1951)

W 1951 roku zawiszanie zostają mistrzem Pomorza, pokonując w finałowej rywalizacji Kolejarza Grudziądz 1:0 po bramce Konrada Kalinowskiego. Pomimo nieudanych eliminacji o wejście do II ligi w wyniku reorganizacji tej klasy rozgrywkowej od następnego roku wojskowi rozpoczęli drugoligowe boje. Premierowy sezon w II lidze Zawisza ukończył na pierwszym miejscu w grupie. To upoważniało do pojedynku barażowego o awans do Ekstraklasy. W dwumeczu z Gwardią Warszawa, lepsi okazali się Warszawianie, którzy zremisowali w Bydgoszczy 1:1, a u siebie pokonali Zawiszę 2:0.

[edytuj] Krótka przerwa w rozgrywkach (1954-1955)

W roku 1954 decyzją Ministerstwa Obrony Narodowej zespół Zawiszy został wycofany z rozgrywek, by rok później znów występować na drugim froncie.

[edytuj] Juniorzy Zawiszy na start (1958)

Rok 1958 przyniósł pierwszy sukces w kategorii juniorów. Młodzi piłkarze Zawiszy wywalczyli wicemistrzostwo Polski, ulegając w finale Wiśle Kraków 0:3. Mecz odbył się przed spotkaniem pierwszych reprezentacji Polski i Węgier w Chorzowie, a obserwowało go ok. 80 tysięcy widzów. Trenerem srebrnych medalistów był Konrad Kamiński.

Skład Zawiszy: Sikorski, Popławski, Labus, Harmata, Sypniewski, Kulbacki, Sułkowski, Müller, Kamiński, Góral, Kaniewski^[1]

[edytuj] Kolejne występy juniorów Zawiszy w turniejach finałowych Mistrzostw Polski Juniorów

W 1967 roku juniorzy Zawiszy grali w finałowej czwórce w Olsztynie, gdzie zdobyli 3 miejsce:

1. Górnik Zabrze 2:0 (5 punkty)
2. Warmia Olsztyn 4:4 (3 punkty)
3. Zawisza Bydgoszcz 3:4 (2 punkty)
4. Stadion Chorzów 2:3 (2 punkty)

1972 i kolejny finał turnieju, tym razem w Kraśniku:

1. Odra Opole 9:2 (6 punktów)
2. Stal Kraśnik 5:5 (3 punkty)
3. Hutnik Kraków 6:8 (2 punkty)
4. Zawisza Bydgoszcz 3:8 (1 punkt)

[edytuj] Powrót do niebiesko-czarnych barw, czyli Zawisza w Ekstraklasie! (1976-1978)

W 1977 Zawisza powrócił do pierwotnych niebiesko-czarnych barw. Pod wodzą Wiesława Gałkowskiego i Ryszarda Harmaty w sezonie 1977/78 drużyna „wojskowych” po raz trzeci w historii awansowała do Ekstraklasy.

W decydującym o awansie meczu 19 czerwca 1978 roku Zawisza zremisował w Gdańsku z Lechią 1:1, a gola dla Bydgoszczan zdobył Adam Kuryło na kilka minut przed końcem spotkania. W spotkaniu tym bydgoski zespół wystąpił w składzie: Brończyk, Stypułkowski, Krysiak, Witkowski, Sobieralski, Surlit, Krawczyk, Czerwiński, Kuryło, Sierant, Cirkowski, Majewski.

Wydarzenie to świętowało kilka tysięcy fanów Zawiszy, którzy pojechali do Gdańska, dopingować swój zespół. Legendą obrósł mecz 7. kolejki Ekstraklasy, rozegrany 30 sierpnia 1977 roku między Zawiszą a Górnikiem Zabrze. Wtedy na bydgoskim stadionie padł rekord frekwencji. Liczbę kibiców szacowano na 45 do 50 tysięcy! Spotkanie zakończyło się remisem 1:1. Prowadzenie dla Zawiszy uzyskał Adam Kuryło, wyrównał Jerzy Gorgoń.

[edytuj] I znów spadek do II ligi... (1978)

Niestety pobyt Zawiszy w I lidze trwał tylko jeden sezon. Na skutek zakulisowych rozgrywek PZPN, mających na celu utrzymanie Ruchu Chorzów, skonstruowano tzw. małą tabelę i na skutek najgorszego bilansu z drużynami Ruchu, Szombierek oraz Polonii Bytom Zawisza został zdegradowany do II ligi.

[edytuj] Zawisza ponownie w Ekstraklasie (1979-1981)

Następnie drużynę przejął Wojciech Łazarek, który wraz ze Stanisławem Mątewskim wprowadził w 1979 roku ponownie bydgoski zespół do ekstraklasy. Z tego sezonu bydgoskim kibicom utkwił w pamięci mecz z Lechią Gdańsk, wygrany przez Zawiszę 4:0. Bogdan Kwapisz popisał się hat-trickiem, a czwartego gola zdobył Adam Kuryło. I znów jak dwa lata wcześniej o awansie zadecydował ostatni mecz. 17 czerwca Zawisza grał na wyjeździe z Bałtykiem Gdynia. Zespół „wojskowych” wystąpił w tym meczu w składzie: Brończyk, Czerniawski, Szczeszak, Walczak, Sobieralski, Mojsa, Z. Kupcewicz, Kuryło, Sierant, Milczarski, Kwapisz, Burchacki i Kwaśniewski. Bydgoskiej drużynie do awansu wystarczał remis i tak też się stało. 0:0 i Zawisza ponownie wśród najlepszych!

Tym razem bydgoszczanie grali w I lidze dwa lata. Także w 1979 roku juniorzy starsi bydgoskiego Zawiszy zajmują III miejsce w Polsce. Trenerem tej drużyny był zasłużony piłkarz „wojskowych” Jerzy Fiodorow. W tym samym roku w Mistrzostwach Świata Juniorów rozgrywanych w Japonii wzięli udział wychowankowie Zawiszy Jarosław Nowicki oraz Tadeusz Wiśniewski, zajmując IV miejsce. Jesienią 1980 roku zawiszanie odnieśli jubileuszowe, pięćdziesiąte zwycięstwo w ekstraklasie w meczu z Szombierkami w Bydgoszczy 2:0. Bramki zdobyli wówczas Milczarski i Kensy.

[edytuj] Zawisza Bydgoszcz mistrzem Polski... Juniorów (1982)

W Grudziądzu w finale juniorzy Zawiszy Bydgoszcz pokonali 2:1 (2:0) Odrę Opole i zdobyli tytuł mistrza Polski juniorów! Skład Zawiszy: Bobrowicz, Jarosz, Wanderski, Modrzejewski, Galla, Rzepa, Jaszczak, Modracki (Wielicki), Piotrkowski (Kalkowski), Straszewski, Tomaszewski

[edytuj] Po pierwszoligowych bojach... III liga! (1982-1985)

W 1982 nastąpił kolejny spadek. Wojskowi znaleźli się w III lidze, gdzie występowali przez dwa sezony. Latem 1983 roku zespół ponownie objął „specjalista od awansów - Wiesław Gałkowski. Mimo kilku punktowej straty na jesieni do Gryfa Słupsk, Zawisza nie tylko ją zniwelował, ale uzyskał na finiszu rozgrywek 5 punktów przewagi nad Gryfem i awansował do II ligi.

Z trzecioligowego okresu warto zapamiętać mecz z Jantarem Ustka z wiosny 1984 wygrany przez „wojskowych” aż 10:0. Łupem bramkowym podzielili się wtedy król strzelców III ligi Tadeusz Słowiewski - 4, Paweł Straszewski - 2, Mariusz Modracki, Jarosław Kotas, Adam Kwaśniewski oraz bramkarz Andrzej Brończyk. Tego samego roku kolejny junior Zawiszy Mariusz Modracki przywozi srebrny medal z Mistrzostw Świata w Meksyku.

[edytuj] Walka o pierwszą ligę (1986-1989)

W 1986 zawiszanie byli bardzo blisko awansu do I ligi. Zajęli drugie miejsce w swojej grupie, ustępując poznańskiej Olimpii, która awansowała wówczas do Ekstraklasy. W bydgoskim klubie nadal pracowano wzorowo z młodzieżą, czego efektem był srebrny medal Mistrzostw Polski wywalczony przez juniorów prowadzonych przez wychowawcę wielu piłkarskich pokoleń w Zawiszy - Leszka Rzepkę.

Wiosną 1988 z powodu słabych wyników na stanowisku trenera - Mariana Geszke, zastąpił Władysław Stachurski wraz z asystentem Lechem Szymonowiczem, którym udało się utrzymać drużynę w II lidze.

[edytuj] IV miejsce w Ekstraklasie! (1990)

Jako beniaminek Zawisza zajął czwarte miejsce w I lidze - najwyższe w historii swoich występów w ekstraklasie. Z tamtego okresu pamiętamy spektakularne zwycięstwo z Lechem Poznań 5:1 na wyjeździe, kiedy to Jacek Kot strzelił 4 gole. Zawiszanie byli wtedy o krok od udziału w europejskich pucharach!

[edytuj] Ostatnie pierwszoligowe boje (1991-1994)

Kolejny sezon nie był już tak udany i piłkarze zakończyli rozgrywki na czternastym miejscu. W 1991 roku w Zawiszy pojawił się sponsor w osobie Janusza Palucha. Wydawało się, że w Bydgoszczy powstanie silny zespół, ale sponsor okazał się osobą niewiarygodną finansowo. To spowodowało, że w następnym sezonie „wojskowi” bronili się przed spadkiem z ligi.

Jesienią 1992 roku w drużynie Zawiszy nastąpił bunt zawodników przeciw trenerowi Leszkowi Jezierskiemu, w wyniku czego odsunięto od zespoły kilkunastu piłkarzy. Dublerzy okazali się jednak zbyt słabi na wymogi ekstraklasy. Niewiele pomógł powrót „buntowników” i Bydgoszczanie kończyli rundę jesienną na przedostatnim miejscu z zaledwie 9 punktami.

Na rundę wiosenną 1993 roku zatrudniono nowego trenera - Ryszarda Urbanka i bydgoski zespół okazał się rewelacją rundy wiosennej zajmując bezpieczne 13 miejsce w tabeli. W tym samym roku Marcin Thiede roku został mistrzem Europy juniorów, a rok później na Mistrzostwach Świata w Chile zajął IV miejsce. W 1994 zawiszanie opuścili szeregi I ligi, okazując się najsłabszą drużyną ekstraklasy.

[edytuj] Juniorzy Zawiszy i ostatnie sezony w II lidze... (1995-1997)

Następnie wojskowi występowali przez cztery lata na drugoligowych boiskach, dwa razy będąc blisko awansu. Częste zmiany trenerów i rotacja zawodników nie sprzyjały osiąganiu dobrych wyników. Nadal jednak wizytówką klubu byli juniorzy. W 1998 Wojciech Łobodziński i Marcin Rogalski zostali srebrnymi medalistami Mistrzostw Europy w kategorii U-16. Rok 1998 okazał się ostatnim, w którym Zawisza występował na drugoligowych boiskach. Mimo udanej walki o utrzymanie, w lipcu 1997 roku wojskowy zarząd klubu ze względów ekonomicznych podjął decyzję o wycofaniu zespołu seniorów z rozgrywek!

[edytuj] Zawisza w IV lidze; Próby fuzji z Koninem w III lidze (1998-2000)

Drużyna złożona z młodych wychowanków Zawiszy przystąpiła do gry w IV lidze. Niestety dwa kolejne sezony nie dały sportowego awansu. Nadzieją na poprawę sytuacji miała być fuzja WKS Zawisza z KP Konin, którego właścicielem był dawny zawodnik Zawiszy Piotr Nowak. Zawisza zajął miejsce Konina w III lidze. Jednak Nowak okazał się niepoważnym sponsorem i mimo dobrej jesieni w wykonaniu piłkarzy Zawiszy, zaprzestał wspomagać zespół, który został zdegradowany do IV ligi.

[edytuj] Kolejne fuzje, Chemik / Zawisza i Zawisza / Chemik Bydgoszcz; III/IV liga (2001)

Rok 2001 to znów fuzja, tym razem Chemika z Zawiszą. W III lidze zagrał Chemik / Zawisza, natomiast w IV Zawisza / Chemik. Dla Zawiszy fuzja ta okazała się kolejnym nieporozumieniem i drużyna pozbawiona jakiegokolwiek wsparcia spadła do V ligi.

[edytuj] V liga i powołanie Stowarzyszenia Piłkarskiego "ZAWISZA" (2003)

W kwietniu 2003 roku zarejestrowano Stowarzyszenie Piłkarskie "ZAWISZA". Na jego czele stanął autor tego przedsięwzięcia, były piłkarz Zawiszy - Krzysztof Straszewski. Stowarzyszenie, do którego przystępuje coraz więcej osób ma na celu odbudowę silnej piłki w bydgoskim Zawiszy. Pierwszym krokiem ma być awans drużyny do III ligi.

[edytuj] Przeniesienie Kujawiaka Hydrobudowy Włocławek do Bydgoszczy (2006)

21 lutego 2006 roku drugoligowa drużyna piłki nożnej Kujawiaka Hydrobudowa Włocławek zmieniła nazwę na Zawisza Bydgoszcz SA i przeniosła się z Włocławka do Bydgoszczy. Kujawiak po rundzie jesiennej zajmował siódme miejsce w drugiej lidze, ze stratą 7 punktów do lidera. Rundę wiosenną z tej pozycji rozpoczął w II lidze Zawisza Bydgoszcz SA.

Natomiast prowadzona przez Stowarzyszenie Piłkarskie Zawisza drużyna kontynuowała swoją grę bez zmian. Rozpoczęła rundę wiosenną w czwartej lidze piłkarskiej.

Zawisza Bydgoszcz SA został przyjęty w poczet członków Kujawsko-Pomorskiego Związku Piłki Nożnej, co potwierdził Polski Związek Piłki Nożnej. Nowy klub przejął wszystkie zobowiązania wynikające z prowadzenia sekcji piłki nożnej Kujawiaka Hydrobudowa, który zmienił nazwę oraz siedzibę.

Pomysł przeprowadzki drużyny pojawił się kilka miesięcy wcześniej, a jednym z jego powodów miało być zaleganie z uregulowaniem należności za korzystanie z obiektów Ośrodka Sportu i Rekreacji we Włocławku.

W czasie negocjacji z Hydrobudową swoje negatywne zdanie na temat połączenia wyraziło prowadzące czwartoligową drużynę Stowarzyszenie Piłkarskie Zawisza Bydgoszcz, wchodzące w skład Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego Zawisza Bydgoszcz. Kolejne rozmowy kontynuowano w tajemnicy. Wobec apelów kibiców zarówno Kujawiaka Włocławek, jak i Zawiszy Bydgoszcz mecze drugoligowego Zawiszy S.A. były bojkotowane przez kibiców drużyn przyjezdnych. Na stadionie nie ma organizowanych przez kibiców opraw ultras, a na wielu polskich stadionach można było zaobserwować transparenty solidaryzujące się z kibicami czwartoligowego SP Zawisza. Wielu mieszkańców Bydgoszczy zaakceptowało nowy zespół. Dzięki akcjom promocyjnym na meczach II ligowego zespołu pojawiało się do 4 tysięcy osób, natomiast na meczach w IV lidze spotkania oglądało zazwyczaj poniżej 500 osób. W maju 2006 Stowarzyszenie Piłkarskie "Zawisza" postanowiło wytoczyć proces Zawiszy S.A. o logo i nazwę. Według działaczy zespołu drugoligowego zarzuty były bezpodstawne, gdyż obydwa zespoły są członkami CWZS, który posiada prawo do nazwy i loga oraz dziedziczy bezpośrednio po zlikwidowanym Wojskowym Klubie Sportowym.

[edytuj] Wycofanie drużyny z rozgrywek II ligi i rozwiązanie drużyny (2007)

1 lutego 2007 drużyna występująca w II lidze pod nazwą "Zawisza Bydgoszcz" w związku z aferą korupcyjna w polskiej piłce nożnej i zataczającą coraz szersze kręgi falą zatrzymań i aresztowań, która również dotknęła "bydgoski" klub została wycofana w rozgrywek i rozwiązana^[2].wp.pl</ref>.

[edytuj] Zobacz też

• Cywilno-Wojskowy Związek Sportowy Zawisza Bydgoszcz
• Sport w Bydgoszczy
• Zawisza Bydgoszcz w kolejnych sezonach (tabela)
• Tabela wszech czasów I ligi

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego Zawisza Bydgoszcz
• historia Zawiszy Bydgoszcz na www.zawiszafans.com
• historia Zawiszy Bydgoszcz na www.zawisza.info

Przypisy