Edward Kelley
Z Wikipedii
Edward Kelley (lub Kelly), znany także jako Edward Talbot (ur. 1 sierpnia 1555 w Worcester, zm. w 1597 w Moście) - angielski alchemik. Przez pewien czas pracował w Pradze na dworze króla Rudolfa II. Był współpracownikiem Johna Dee. Twierdził że odkrył Kamień filozoficzny - substancję pozwalającą zamieniać metale nieszlachetne w złoto. Uważany za medium oraz krystalomantę, czyli osobę posiadającą umiejętność wzywania duchów i aniołów za pomocą kryształowej kuli.
Wkrótce po śmierci jego osobę zaczęła otaczać tajemnica i legenda. Stał się wzorem alchemika - szarlatana.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
[edytuj] Wczesne lata
Urodził się prawdopodobnie 1 sierpnia 1555. Niewiele wiadomo o jego wczesnym życiu. Przypuszczalnie terminował jako uczeń w aptece, aczkolwiek niektóre źródła mówią o tym, że był notariuszem. Historycy przypuszczają, że mógł studiować na Uniwersytecie w Oksfordzie, pod nazwiskiem Talbot. Tak czy inaczej znał łacinę i podstawy greki. Prawdopodobnie stanął pod pręgierzem w Lancaster za fałszerstwo (legenda mówi, że obcięto mu oboje uszu i dlatego nosił długie włosy).
[edytuj] Współpraca z Johnem Dee w Anglii
Kelley poznał Johna Dee w 1582. W tym czasie Dee podejmował nieudane próby kontaktowania się z aniołami. Kelley pokazał mu swoje zdolności w tym zakresie i zaimponował mu na tyle, żeby stać się jego stałym współpracownikiem w latach 1582 - 1588.
Po upływie około roku współpracy Kelley ujawnił książkę o alchemii - The Book of Dunstan, oraz tajemniczy czerwony proszek, które rzekomo znalazł w Northwick Hill, wiedziony przez jakiegoś "ducha". Kelley wierzył, że za pomocą proszku (którego sekret miała ukrywać księga) stworzy tynkturę, która pozwoli mu zamieniać metale nieszlachetne w złoto.
[edytuj] Współpraca z Johnem Dee na Kontynencie
W 1583 Dee poznał interesującego się alchemią Alberta Korab-Łaskiego, wojewodę sieradzkiego i nadwornego lekarza króla Zygmunta Augusta. Korzystając z zaproszenia razem z Dee opuścili Anglię i udali się z nim do Polski, gdzie jednak szybko ich drogi rozeszły się. Dee szukał protekcji u cesarza niemieckiego i króla czeskiego Rudolfa II i u króla Polski Stefana Batorego, jednak jego starania nie przyniosły powodzenia. Nie mając innego wyjścia Dee i Kelley wędrowali po Europie Środkowej, organizując seanse spirytystyczne.
W 1586 Kelley i Dee znaleźli patronat u bogatego Czecha, Wilema Rožemberka. Osiedli w mieście Třeboň i kontynuowali swoje poszukiwania. Rok później Kelley wyjawił Dee, że anioły nakazały im dzielić wszystko co posiadają, nawet swoje żony. Historycy twierdzą, że w ten sposób Kelley chciał zerwać z Dee i poświęcić się wyłącznie alchemii, która go interesowała bardziej niż spirytyzm, i dzięki której zaczął się bogacić. Po krótkim czasie Dee zaprzestał seansów spirytystycznych i w 1588 roku powrócił do Anglii. Nie spotkał już nigdy Kelley'a.
[edytuj] Ostatnie lata życia
Do 1590 Kelley wiódł dostatnie życie, otrzymując od Rožemberka duże sumy pieniędzy oraz kilka posiadłości. Przekonał też wiele wpływowych osób, że umie produkować złoto, między innymi Rudolfa II. Jednak król, zniecierpliwony bezskutecznym czekaniem na rezultaty prac Kelley'a, kazał go aresztować w maju 1591 i osadził w Zamku Hněvín w mieście Most, gdzie w 1597 Kelley umarł w wieku czterdziestu dwóch lat. Legenda mówi że zginął podczas ucieczki - użył za krótkiej liny aby spuścić się po niej przez okno w wieży, spadł i zmarł z powodu odniesionych obrażeń.
[edytuj] Język enochiański
Język enochiański był rzekomo przekazany Kelley'owi i Dee przez anioły. Współcześni kryptogafowie (np. Donald Laycock) uważają, że został on wymyślony przez Kelley'a. Nie jest jasne, czy John Dee był współsprawcą tego przedsięwzięcia, czy też jego ofiarą. Kelley jest także podejrzewany o sfabrykowanie Manuskryptu Voynicha aby oszukać i zaimponować Rudolfowi II i wyłudzić od niego pieniądze.
