Dukla Praga
Z Wikipedii
Dukla Praha | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełna nazwa | AC Dukla Praha | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Data założenia | 1948 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Stadion | Stadion Na Julisce, Praga |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba miejsc | 28 800 (przed rekonstrukcją) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Prezes | Marek Lukáš | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | Günter Bittengel | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Liga | Pražský přebor (V liga) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
2006/07 | 2 miejsce | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
FK Dukla Praha – dawny czechosłowacki, a obecnie czeski klub sportowy z siedzibą w mieście Praga.
Dukla w dawnej Czechosłowacji należała do grupy najsilniejszych klubów. Klub zdobył aż 11 tytułów mistrza Czechosłowacji, 9 pucharów Czechosłowacji, w sezonie 1966/67 dotarł do półfinału PEMK, a w sezonie 1986/87 do półfinału PEZP.
Spis treści |
[edytuj] Osiągnięcia
- Mistrz Czechosłowacji (10): 1956, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1966, 1977, 1979, 1982
- Puchar Czechosłowacji (9): 1952, 1961, 1965, 1966, 1969, 1981, 1983, 1985, 1990
[edytuj] Historia
[edytuj] Początki
Klub założony został przez amię czeską w 1947 roku pod początkową nazwą ATK (Armádní tělovýchovný klub – co znaczy Wojskowy Klub Wychowania Fizycznego). Klub powstał "z niczego", gdyż był przedstawicielem najważniejszego obok MSW resortu, czyli wojska. Wiadomo było, że musi grać w I lidze i to w czołówce. Nowy zespół natychmiast otrzymał szansę awansu do pierwszej ligi w walce z klubem MZK Pardubice. W swoim pierwszym ligowym sezonie w 1948 roku ATK przegrał z przyszłym mistrzem Slavią Praga 2:8, jednak ostatecznie w 14-zespołowej lidze uplasował się na 8 miejscu. W następnym, 1949 roku było lepiej – 4 miejsce. Wojskowy klub ściągał do siebie innych zawodników z sąsiednich drużyn stołecznych, istotnie je osłabiając. Z tego powodu, sztucznie stworzona Dukla nigdy nie była zbyt popularnym klubem w Pradze. Piłkarsko często była najlepsza, popularnością była dopiero piąta w stolicy za Spartą, Slavią, Bohemians i Victorią Z. Oliwy do ognia dolewał fakt, że inne tradycyjne kluby – głównie Slavia i Victoria Z, były niszczone, a Dukla była pupilkiem władz.
W 1952 roku ATK zdobył puchar Czechosłowacji pokonując w finale klub Škoda Hradec Králové 4:3. W 1953 roku klub zmienił nazwę na ÚDA (Ústřední dům armády). Sezon ten był dla klubu niezwykle udany – klub na 13 meczów w lidze przegrał tylko jeden (grano systemem każdy z każdym po jednym meczu) i pierwszy raz został mistrzem Czechosłowacji. W okresie tym najwybitniejszymi graczami klubu byli: Ota Hemele, Václav Pavlis, Karol Dobay, Ladislav Přáda, Ladislav Novák, Rudolf Kučera i inni.
[edytuj] Lata 50. i 60.
W końcu w 1956 roku klub otrzymał nazwę Dukla Praha na część słowackiej wioski, która stawiła opór szturmującym Niemcom podczas drugiej wojny światowej. Jeszcze w tym samym roku klub zdobył mistrzostwo Czechosowacji z przewagą 5 punktów nad Slovanem Bratysława. W bezpośrednim spotkaniu Dukla rozgromiła trzeci w końcowej tabeli klub Spartak Praha Sokolovo, obecnie znany jako Sparta Praga, aż 9:0.
Kolejny tytuł mistrza Czechosłowacji zdobyty został w sezonie 1957/58. Drugi w tabeli klub Spartak Praha Sokolovo miał jedynie gorszą różnicę bramową. W swoim debiucie w Pucharze Mistrzów Dukla do 1/8 finału awansowała bez gry. Tu jednak skończyło się szczęście, gdyż los przydzielił mistrzom Czechosłowacji arcytrudnego rywala – Manchester United. Na Old Trafford 20 listopada 1957 roku zespół z Pragi przegrał zdecydowanie 0:3. Rozegrany 4 grudnia rewanż w Pradze zakończył się zwycięstwem Dukli 1:0. Awansowali Anglicy, a dla drużyny czechosłowackiej jedynym pocieszeniem był fakt pokonania renomowanego rywala oraz radość z pierwszego zwycięstwa w Pucharze Mistrzów. Pierwszego gola w europejskich pucharach zdobył dla Dukli Milan Dvořák (w 17 minucie meczu). Później klub spisywał się w lidze bardzo dobrze, regularnie plasując się w pierwszej trójce.
Pierwsze tytuły drużyna zdobyła, gdy zespołem kierował trener Karel Kolský. W toku 1961 pieczę nad zespołem przejął Jaroslav Vejvoda i jeszcze w tym samym roku Dukla zdobyła mistrzostwo wyprzedzając 4 punktami drugi w tabeli klub ČH Bratislava. Ponadto klub dotarł do finału pucharu Czechosłowacji, gdzie pokonał 3:0 Dynamo Žilina i zdobył pierwszą w swych dziejach podwójną koronę. Mistrzostwo w 1961 roku było początkiem mistrzowskiej serii, w której w latach 1961-1964 klub zdobył tytuł mistrza cztery razy z rzędu.
Kluczowy gracz środka pola Dukli, Josef Masopust, wybrany został w Europie pikarzem roku 1962 po zdobyciu przez reprezentację Czechosłowacji wicemistrzostwa świata w Chile.
W PEMK Dukla w 1962 roku dotarła do ćwierćfinału, gdzie uległa klubowi Tottenham Hotspur (1:0 u siebie i 1:4 w Londynie). W 1963 piłkarze Dukli drugi raz z rzędu dotarli do ćwierćfinału, przegrywając tym razem z lizbońską Benfiką (po porażce 1:2 w Lizbonie 0:0 u siebie). W 1964 roku w walce o ćwierćfinał Dukla pokonała szykującego się do wielkiej międzynarodowej kariery Górnika Zabrze (po porażce 0:2 w Zabrzu Prażanie wygrali u siebie 4:1). W ćwierćfinale Dukla niespodziewanie wysoko (0:4) uległa u siebie Borussii Dortmund. Odniesione zwycięstwo 3:1 w Dortmundzie zatarło fatalne wrażenie z pierwszego meczu, jednak nie wystarczyło do awansu.
O sile Dukli w tamtych czasach może świadczyć fakt, że rezerwy klubu wygrały drugą ligę czechosłowacką w 1965 roku uzyskując prawo awansu do pierwszej ligi. Nie doszło do tego, gdyż według regulaminu rezerwy i pierwsza drużyna tego samego klubu nie mogły grać w tej samej lidze.
Dukla wygrała swoje ostatnie mistrzostwo w latach 60. w 1966 roku odnosząc 13 zwycięstw, 7 remisów i ponosząc 6 porażek, wyprzedzając w tabeli klub Sparta Praga. W drugiej połowie lat 60. klub trzykrotnie zdobył Puchar Czechosłowacji – w 1965, 1966 i 1969 roku. Dukla potwierdziła swoją klasę w Pucharze Mistrzów, awansując aż do półfinału i eliminując po drodze Esbjerg fB, RSC Anderlecht i Ajax Amsterdam. Piłkarzy z Pragi powstrzymał dopiero mistrz Szkocji Celtic Glasgow, który po zwycięstwie u siebie 3:1 zremisował w Pradze 0:0. Później okazało się, że Dukla wyeliminowana została przez zwycięzcę rozgrywek.
Czołowymi graczami Dukli byli w tym okresie: Ladislav Novák, Svatopluk Pluskal, Josef Masopust, Pavel Kouba, Jaroslav Borovička, František Šafránek, Václav Samek i inni.
[edytuj] Puchar Amerykański
W roku 1961 Dukla została zaproszona do Nowego Jorku by wziąć udział w drugiej edycji International Soccer League (w Czechach turniej ten zwany był popularnie Americký pohár), rozgrywek grupujących 16 elitarnych klubów świata. Dukla całe lato spędziła w Stanach Zjednoczonych, grając mecze i w międzyczasie trenując w słynnym Central Parku.
Dukla rozegrała siedem meczów uzyskując następujące wyniki:
- Dukla – Crvena Zvezda Belgrad 4:2
- Dukla – Petah Tikva 7:1
- Dukla – Rapid Wiedeń 6:0
- Dukla – Concordia Montreal 2:2
- Dukla – AS Monaco 2:0
- Dukla – Espanyol Barcelona 5:1
- Dukla – Shamrock Rovers 4:3 (w rezerwowym składzie)
Najsilniejszą formacją drużyny był środek pola, gdzie grali Svatopluk Pluskal i Josef Masopust. Królem strzelców turnieju, a także najbardziej popularnym graczem wśród widzów Nowego Jorku, został Rudolf Kučera. Podstawoy skład klubu kierowanego przez trenera Vejvodę prezentował się następująco: Kouba – Šafránek, Čadek, Novák – Pluskal, Masopust – Brumovský, Vacenovský, Borovička, Kučera, Jelínek.
Finał to były dwa mecze z angielskim klubem Everton Liverpool. Po nerwowym początku, gdy Everton zmarnował przyznany mu rzut karny (który obronił Pavel Kouba) Dukla przejęła kontrolę przewyższając rywali wyszkoleniem technicznym i umiejętnością gry kombinacyjnej, doprowadzając do stanu 5:0. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Dukli 7:2. Także w rewanżu Dukla pokonała Everton – tym razem 2:0. Łącznie klub rozegrał w turnieju 9 meczów, z których 8 wygrał i 1 zremisował, zdobywając aż 39 bramek i tracąc 11.
Supremacja Dukli była tak bezdyskusyjna, że organizatorzy zdecydowali się utworzyć tzw. American Challenge Cup jako finałowy mecz następnej edycji International Soccer League, w których Dukla zaproszona została, by zagrać ze zwycięzcami fazy grupowej. Dukla wygrała trzy edycje American Challenge Cup z rzędu. W roku 1962 pokonała brazylijski klub America Rio de Janeiro (1:1 i 2:1), w 1963 roku angielski West Ham United (1:0 i 1:1), a w 1964 roku Zagłębie Sosnowiec (3:1 i 1:1)[1]. Jedynie w roku 1965 Dukla musiał uznać wyższość Polonii Bytom (0:2 i 1:1).
Łącznie Dukla w International Soccer League i American Challenge Cup rozegrała 16 meczów, z których wygrała 11, zremisowała 4 i tylko raz przegrała osiągając bilans bramkowy 49-19.
[edytuj] Sukcesy pucharowe w latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych
Nie licząc 11 miejsca w 1971 roku (najgorsze miejsce Dukli od założenia klubu do sezonu 1992/93) klub grał w czołówce mistrzostw ponownie kończąc na podium. Pomimo słabszej postawy w 1975 roku (9 miejsce), dwa lata później Dukla zdobyła mistrzostwo wyprzedzając drugi w tabeli Inter Bratysława o 4 punkty. W tych latach Dukla mogla polegać na dwóch czołowych strzelcach, którymi byli Ladislav Vízek i Zdeněk Nehoda. Pomogli oni również Dukli zdobyć mistrzostwo Czechosłowacji w 1979 roku.
Gdy w 1976 roku Czechosłowacja zdobyła mistrzostwo Europy, kluczowymi graczami zwycięskiego zespołu (opartego głównie na wicemistrzu Czechosłowacji Slovanie Bratysława) byli grający w Dukli bramkarz Ivo Viktor oraz Nehoda.
W latach 1969-1977 Dukla czterokrotnie grała w europejskich pucharach, odnosząc jedynie 4 zwycięstwa i dwukrotnie remisując. W 1979 roku klub znakomicie spisał się w pucharze UEFA, gdzie Dukla potrafiła sobie poradzić z bardzo silnymi klubami zachodnioeuropejskimi. W pierwszych dwóch rundach wyeliminowała Lanerossi Vicenza (bez ubiegłorocznego króla strzelców ligi włoskiej Paolo Rossiego) i Everton Liverpool. Na własnym boisku rozgromiła VfB Stuttgart (samobójczy gol Dietera Hoeneßa oraz bramki Vizka, Pelca i Gajdůška). Porażka w Stuttgarcie 1:4 nie przeszkodziła w awansie do ćwierćfinału. Przeciwnikiem był teraz klub Hertha Berlin – po wyjazdowym remisie 1:1 Dukla przegrała u siebie 1:2 i nie awansowała do półfinału. W następnych latach Dukla co roku brała udział w europejskich rozgrywkach, choć już bez takich sukcesów.
W 1982 roku Dukla zajęła pierwsze miejsce w lidze, a Vizek z 15 golami został królem strzelców. Rok wcześniej, w 1981, Dukla wygrała Puchar Czech i awansowała do finału Pucharu Czechosłowacji, gdzie rozgromiła Duklę Bańska Bystrzyca 4:1 (dwie bramki Nehody i Vizka w drugiej połowie). Dukla rozpoczęła w ten sposób serię 6 kolejnych występów w finale Pucharu Czech. W okresie 1981-1985 klub trzy razy zdobył Puchar Czechosłowacji.
Jako zdobywca narodowego pucharu Dukla zakwalifikowała się do Pucharu Zdobywców Pucharów sezonu 1985/86. Po pokonaniu cypryjskiego klubu AEL Limassol, szwedzkiego AIK Solna i słynnej Benfiki Dukla dotarła do półfinału, gdzie nie dała rady kijowskiemu Dynamo z Ołehiem Błochinem, który, jak się potem okazało, zdobył puchar. W następnym roku Dukla w Pucharze UEFA wyeliminowała Bayer Leverkusen by następnie odpaść w pojedynkach z Interem Mediolan. W kolejnym sezonie (1987/88) Puchar UEFA zdobył Bayer Leverkusen.
Zarówno krajowa, jak i międzynarodowa pozycja Dukli w końcu lat 80. była nieco slabsza, jednak czołowy napastnik klubu Milan Luhový dwukrotnie został królem strzelcow ligi – w 1988 i 1989 roku.
Najsłynniejszymi graczami Dukli tego okresu byli: Ivo Viktor, Ladislav Vízek, Zdeněk Nehoda, František Štambachr, Stanislav Pelc, Miroslav Gajdůšek, Luděk Macela, Karel Stromšík, Jan Fiala oraz Milan Luhový.
[edytuj] Kryzys lat dziewięćdziesiątych
Jeszcze w 1990 roku, po aksamitnej rewolucji, która obniżyła znaczenie armii, Dukla wygrała Puchar Czechosłowacji rozstrzygając trzy z ostatnich czterech spotkań rzutami karnymi. W następnym roku Dukla wyeliminowana została z Pucharu Zdobywców Pucharów przez Dynamo Kijów – jednak tym razem w drugiej rundzie, a nie w półfinale, jak to mialo miejsce w 1986 roku.
Od początku lat 90. nastały dla klubu ciężkie czasy. Główni rywale, jak Sparta Praga, bez trudu znajdowali bogatych sponsorów. Dukla natomiast z powodu swej komunistycznej przeszłości miała z tym bardzo duże problemy.
Klub pozostał w pierwszej lidze por rozwiązaniu Czechosłowacji. W sezonie 1993/1994 Duka wygrała tylko jeden mecz i z przyczyn finansowych spadła od razu aż do trzeciej ligi. Był to pierwszy spadek Dukli z pierwszej ligi w historii klubu.
Najlepszymi graczami Dukli w tym trudnym okresie byli: Pavel Nedvěd, Karel Rada, Günter Bittengel i inni.
[edytuj] Fuzja z FC Příbram
Pochodzący ze Słowacji czeski przedsiębiorca Bohumil Ďuričko postanowił pomóc potężnemu niegdyś klubowi. Pierwszą jego decyzją był zakup klubu FC Příbram, który grał w tym czasie w drugiej lidze czeskiej. Dzięki fuzji Dukla Praga zajęła miejsce klubu FC Příbram w drugiej lidze.
Po roku Dukla wygrała drugą ligę i wróciła do pierwszej ligi. Jeszcze jako drugoligowiec dotarła do finału Pucharu Czech, gdzie uległa po dogrywce (zasada tzw. "złotej bramki") Slavii Praga. Zarząd klubu nie potrafił dojść do porozumienia z armią, która była właścicielem klubowego stadionu, w konsekwencji czego klub przeniesiony został do miasta Příbram, zmieniając przy tym nazwę na FC Dukla, a zaraz potem na Dukla Příbram.
W tym okresie najwybitniejszymi graczami klubu byli: Václav Koloušek, Antonín Kinský oraz wteran mistrzostw świata z 1990 roku Ivo Knoflíček.
Obecnie klub z Příbram całkowicie zerwał z tradycją Dukli Praga i przyjął nazwę FK Marila Příbram.
[edytuj] Nowa Dukla Praga
Nazwa Dukla Praha zniknęła z czeskiego futbolu na kilka lat, ale nie na zawsze. Dukla Dejvice, klub z Pragi założony w 1959 roku, zaczął rozgrywać swoje mecze na stadionie Na Julisce oraz przejął żółto-czerwone barwy dawnej Dukli.
Wkrótce ponownie założony został klub Dukla Praha, który zastąpił dotychczas grający w czwartej lidze czeskiej klub Dukla Dejvice.
W 2006 roku Dukla Praha przystąpiła ponownie do mistrzostw Pragi (IV liga czeska). W listopadzie 2006 zarząd klubu ogłosił, że zgodził się przejąć prawo do występów w drugiej lidze od klubu Jakubčovice.
[edytuj] Zmiany nazwy klubu
- 1948 – ATK Praha
- 1953 – ÚDA Praha
- 1956 – VTJ Dukla Praha
- 1976 – ASVS Dukla Praha
- 1991 – FC Dukla Praha
- 1994 – FK Dukla Praha
- 1996 – fuzja z FC Příbram – nowa nazwa FC Dukla Praha – później FK Marila Příbram
- 2007 – fuzja z FK Jakubčovice – obecna nazwa FK Dukla Praha
[edytuj] Bibliografia
- Jindřich HORÁK, Lubomír KRÁL, Encyklopedie našeho fotbalu : Sto let českého a slovenského fotbalu. Domácí soutěže, Praha : Libri, 1997, ISBN 80-85983-22-2, str. 704
- Ota PAVEL, Dukla mezi mrakodrapy, Praha : Slávka Kopecká, 2004, Sebrané spisy Oty Pavla; vol. 1. ISBN 80-86631-14-1, str. 183
- Stanislav SIGMUND, FC Dukla 1948-1998, Praha : MJF, 1998, ISBN 80-86284-00-X, str. 51