Dobrcz
Z Wikipedii
| Dobrcz | |||
|
|||
| Województwo | kujawsko-pomorskie | ||
| Powiat | bydgoski | ||
| Gmina | Dobrcz | ||
| Sołtys | Andrzej Kłosak | ||
| Położenie | 53° 16' N 18° 9' E |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
52 | ||
| Kod pocztowy | 86-022 | ||
| Tablice rejestracyjne | CBY | ||
|
Położenie na mapie Polski
  Dobrcz
|
|||
 Kościół pw. św. Wawrzyńca |
|||
Dobrcz – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz.
Dobrcz jest miejscowością położoną około 18 km na północny wschód od Bydgoszczy.
Nazwa wywodzi się od imienia Dobrek będącego skróceniem imienia Dobrociech, Dobrogost. w dokumentach używano nazw: Dobrech, Dobrxe, w wieku XIV Dobrz, wiek XVIII to Dubrcz i Dubrszcz. W XIX wieku ustaliła się nazwa Dóbrcz, która była powszechnie używana jeszcze w XX wieku.
Natomiast podczas zaboru pruskiego używano nazwy Dobsch.
Dobrcz przechodził różne koleje losu. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1213 roku, kiedy to biskup Iwon Odrowąż odziedziczoną po rodzicach wieś darował klasztorowi cysterskiemu. Z 1242 roku pochodzi potwierdzenie tej darowizny przez księcia kujawskiego Kazimierza.
W drugiej połowie XIII wieku powstało nowe opactwo cysterskie w Byszewie. Było ono filią klasztoru sulejowskiego. Na jego uposażenie przeznaczono miedzy innymi Dobrcz. Niedługo po przejęciu wsi przez cystersów, bo już w 1286 roku książę pomorski Mszczuj nadał tej wsi szeroki immunitet ekonomiczny i sądowy. Nadanie to zwalniało ludność z obowiązku udziału w wyprawach wojennych. Częściowo znosił obowiązek stróży, zwalniał ludność z obowiązków budowy i naprawy grodów oraz zniósł opłaty połowowe i mostowe. Immunitet sądowy zwalniał ludność od wszystkich sadów świeckich.
Po nadaniu księcia pomorskiego Dobrcz pozostawał w rękach cystersów jeszcze dwa lata. W roku 1288 opat Engelbert przeprowadził transakcję z biskupem kujawskim Wisławem. Polegała ona na oddaniu Dobrcza wraz z dziesięciną w zamian za tereny obecnego Koronowa, nazywanego wtedy Smeysche. Zamianę tę potwierdził książę Mszczuj w 1292 roku. W ten sposób wieś przeszła w posiadanie biskupów włocławskich i była ich własnością aż do XVI wieku. Dopiero wtedy biskup Wincenty Przerembski przeznaczył Dobrcz z okolicznymi wioskami na uposażenie dla sufragana. W 1557 roku właścicielem Dobrcza był sufragan Jan Wysscheczki. Wieś pozostała w rekach sufraganów do 1576 roku, kiedy to biskup Stanisław Karnkowski ofiarował ją kapitule włocławskiej. Przy kapitule włocławskiej Dobrcz pozostał aż do sekularyzacji w XIX wieku.
Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 Dobrcz roku znalazł się w zaborze pruskim. Pozostał w nim aż do przyłączenia Pomorza do odrodzonej Ojczyzny w 1920 roku. Warto nadmienić, że mieszkańcy wsi brali udział i ginęli na frontach I i II wojny światowej.
W 1933 roku ustanowiono Gminę Dobrcz.
Na początku II wojny światowej, 9 października 1939 roku wojska niemieckie rozstrzelały w Dobrczu około 800 osób[1]. Nie zdołano ustalić imiennej listy rozstrzelanych. Zwłoki zostały spalone przez hitlerowców.
Po wyzwoleniu w 1945 roku powrócono do organizowania życia wiejskiego i gminnego.
W latach 90. XX wieku wybudowano nową szkołę, a w czerwcu 2006 roku otwarto wyremontowany budynek Gminnej Biblioteki Publicznej.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Dobrcz.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi
Przypisy
- ↑ Kazimierz Leszczyński "Eksterminacja ludności na ziemiach polskich wcielonych do Rzeszy" (wykaz miejscowości z terenów polskich przyłączonych do Rzeszy, w których okupant niemiecki dokonywał eksterminacji ludności, sporządzony na podstawie materiałów Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce). W: Eksterminacja ludności w Polsce w czasie okupacji niemieckiej 1939-1945. Poznań, Warszawa: Wydawnictwo Zachodnie, 1962, s. 71.
