Dick Heckstall-Smith

Z Wikipedii

Dick Heckstall-Smith
Imię i nazwisko	Richard Malden
Data i miejsce urodzenia	26.9.1934 Ludlow, Anglia
Pochodzenie	Walia
Data i miejsce śmierci	17.12.2004 Londyn, Anglia
Instrument	saksofony
Gatunek	jazz, blues rock, jazz rock, rock
Zawód	muzyk
Aktywność	1949-2004
Powiązania	Sandy Brown's Jazzmen, Ronnie Smith Quintet, Hugh Rainey, National Youth Orchestra, Johnny Burch Quartet, Bert Courtley Sextet, New Departures, Alexis Korner, Graham Bond, John Mayall, Colosseum, Jack Bruce, Battered Ornaments, Chicken Shack, Sweet Pain, Manchild, Big Chief, The Famous Blues Busters, Tough Tenors, Mainsqueeze, Bo Diddley, 3-space, Matt Black, Max Reinhardt Sextet, Julian Blahula's Electric Dream, Blodwyn Pig, Hamburger Blues Band, John Etheridge, King Biscuit, John Stevens, Duffy Power, Chris Farlowe, Paul Jones
Strona internetowa

Dick Heckstall-Smith (ur. 26 września 1934 w Ludlow, zm. 17 grudnia 2004 w Londynie) – brytyjski innowacyjny saksofonista jazzowy, jazz rockowy i bluesowy, kompozytor i lider.

Spis treści 1 Biografia 2 Dyskografia 3 DVD 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Początki

Richard Malden Heckstall-Smith ur. się 26 września 1934 r. w Ludlow, Shropshire w Walii. Uczęszczał przez 5 lat do słynnej prywatnej szkoły Gordonstoun w Szkocji a potem do Foxhole School w Dartington, gdzie zaczął się uczyć gry na klarnecie a potem na saksofonie sopranowym i altowym. Do 1952 r. prowadzi szkolny zespół muzyczny. W 1953 r. rozpoczyna studia w Sidney Sussex College w Cambridge. W latach 1955 i 1956 jest współliderem big bandu University Jazz Band. Jest wtedy pod wielkim wpływem nowoorleańskiego saksofonisty Sidneya Becheta.

W 1956 r. gra zespole Sandy Brown's Jazzmen, z którym nagrywa album. Następnie jest członkiem Ronnie Smith Quintet. Lata 1957-1962, to okres, gdy Heckstall-Smith jest 'wolnym strzelcem' - dołącza do wielu różnych zespołów na bardzo krótko. Jego idolem staje się wówczas Lester Young a wkrótce bardziej nowoczesny Wardell Grey. Rozpoczyna się fascynacja bebopem. Podczas sesji jazzu nowoorleańskiego w londyńskim klubie Kena Colyera Studio 5 poznaje perkusistę Gingera Bakera. W 1957 r. dokonuje nagrań solowych oraz z grupą Hugha Raineya, w której perkusistą był Baker.

Razem z National Youth Orchestra odbywa tournée po Europie i Izraelu wraz ze słynnym Jerome Robbin's Ballet z USA.

Lata 60.

Na początku lat 60. Heckstall-Smith gra jednocześnie w dwu grupach jazzowych: Johnny Burch Quartet i Bert Courtley Sextet (ta grupa miała bardziej taneczny charakter). W obu tych zespołach perkusistą był Ginger Baker. Jest to także okres, gdy D.H-S udziela się w poetycko-jazzowej formacji (Live) New Departures, w której poznaje saksofonistę Grahama Bonda i poetę Pete'a Browna (później napisze świetne teksty grupie Cream i Jackowi Bruce'owi).

W lutym 1962 r. D.H-S zostaje członkiem zespołu prekursora brytyjskiego bluesa Alexisa Kornera - Blues Incorporated do września 1963 r. Przekonuje Kornera do zatrudnienia kontrabasisty i gitarzysty basowego Jacka Bruce'a i do zwolnienia perkusisty Charlie'ego Wattsa i przyjęcia Gingera Bakera. Równocześnie Heckstall-Smith i Baker oraz Graham Bond grają w Johnny Burch Octet.

We wrześniu 1963 r. D.H-S wstępuje do grupy Graham Bond Organisation. Był to prekursorski dla jazz rocka zespół, w którym oprócz D.H-S grali Graham Bond (wokalista i już organista), Jack Bruce (gitara basowa, harmonijka, wokal) i Ginger Baker (perkusja). Latem 1967 r. D.H-S opuszcza zespół i w sierpniu jest już członkiem bluesowej formacji Bluesbreakers prowadzonej przez multiinstrumentalistę Johna Mayalla. Pozostaje w Bluesbreakersach do lipca 1968 r.

Koniec lat 60. to udział D.H-S w kilku ważnych przedsięwzięciach muzycznych. W latach 1968 i 1969 gra w grupie Pete'a Browna Battered Ornaments. Bierze udział w nagraniu znakomitej płyty Jacka Bruce'a Things We Like (8.1968) a potem następnej Songs For a Tailor. Bierze udział w nagraniu pierwszego albumu grupy Chicken Shack, płyty Locomotive i Wyntera K. Froga (pseudonim Micka Weavera). Gra także w zespole Sweet Pain ze znakomitym wokalistą bluesowym i multiinstrumentalistą Victorem Broxem.

Od września 1968 r. do października 1971 r. gra w słynnej, prekursorskiej grupie Colosseum. Jego instrumentalne popisy (w tym jednoczesna gra na dwóch saksofonach) były integralną częścią koncertów tego niezwykłego zespołu. Będąc jego członkiem współpracuje z kompozytorem Neilem Ardleyem na dwu albumach.

Lata 70.

Wiosną 1972 r. D.H-S nagrywa swój pierwszy solowy album A Story Ended. W tym samym roku formuje grupę Manchild, z którą udaje się na tournee po USA razem z Fleetwood Mac i Deep Purple. Odnoszą duży sukces jednak podczas nagrywania drugiego albumu odzywają się stare problemy muzyka z kręgosłupem. Przez 3 lata nie może w ogóle grać na saksofonie, a przez 8 nie może być profesjonalnym muzykiem. Pojawia się dopiero w 1977 r. w grupie Pete'a Browna nagrywającej jego solowy album My Last Band. Rozpoczyna studia nauk społecznych i w 1979 r. broni pracy doktorskiej i zostaje doktorem nauk społecznych. W 1979 r. gra w grupie Big Chief, z którą będzie związany przez następne 20 lat. Bierze udział w obchodach 50-lecia urodzin Alexisa Kornera; koncert z tej okazji ostaje uwieczniony na płycie Party Album.

Lata 80.

Na początku lat 80. jest członkiem grupy The Famous Blues Busters i występuje w luźnej jazzowej formacji Tough Tenors (o bardzo zmiennych składach). Następnie zakłada własny oktet Mainsqueeze, który m.in. stał się zespołem akompaniującym legendzie bluesa i rock & rolla Bo Diddleyowi podczas jego tournée po Wielkiej Brytanii. Grupa ta nagrała 2 albumy; jeden z nich był zapisem koncertu z Bo Diddleyem.

W 1984 r. D.H-S gra w trio 3-space i ponownie zostaje 'wolnym strzelcem' dołączając do wielu grup w Wielkiej Brytanie a nawet Niemczech; m.in. Max Reinhardt Sextet, Julian Blahula's Electric Dream (grupa ta wykonywała jazz z wpływami afrykańskimi) i Matt Black (1988).

Od grudnia 1988 r. do 1989 gra w grupie Blodwyn Pig wybitnego gitarzysty Micka Abrahamsa, współzałożyciela Jethro Tull. W 1989 r. ukazuje się autobiografia D.H-S The Safest Place in the World.

Lata 90.

W latach 1990 i 1991 gra w swojej eksperymentalnej grupie DHS$, a potem sporadycznie do 1995 r. w Hamburger Blues Band, w którym wokalistą był Mike Harrison ze Spooky Tooth. W 1991 r. nagrywa swój drugi solowy album When One Is. Równocześnie, bo w 1992 r. powstaje formacja Dick Heckstall-Smith & John Etheridge Group, która wydaje album Obsession Fees.(John Etheridge był członkiem słynnej grupy Soft Machine). Mniej więcej w tym samym czasie występuje także w grupie King Biscuit.

5 lutego 1992 r. D.H-S doznaje dwóch rozległych zawałów serca podczas operacji (bypass). Przez tydzień znajduje się na oddziale intensywnej terapii. Stracił zdolność myślenia i mówienia. Uczył się powoli mówić na wierszach dla dzieci.

W 1993 r. powraca do muzyki i przez dwa lata występuje we free jazzowym duecie z wybitnym perkusistą Johnem Stevensem. Duet ten nagrał dwa albumy, na drugim wsparty został gitarzystą basowym Jackiem Bruce'em. Bierze udział w koncertach z okazji 50-lecia urodzin Jacka Bruce'a. W 1994 r. dołącza do zespołu Wilkinson's Rockets założonym przez byłych muzyków grup Chicken Shack i Pretty Things.

W 1994 r. rektywuje się słynna grupa Colosseum w klasycznym oryginalnym składzie. Zostaje entuzjastycznie przyjęta i zdobywa nowych fanów. W tym samym roku gra razem z Clemem Clempsonem (gitarzystą Colosseum) w grupie Links. Gra także na albumie weterana wokalisty Duffy'ego Powera (firmowanego nazwą Dick & Duffy) i Chrisa Farlowe'a (wokalisty Colosseum).

W maju 1995 r. w Buxton Opera House odbywa się wielki koncert z okazji 10-lecia śmierci Alexisa Kornera. D. H-S występuje w grupach Jacka Bruce'a, Paula Jonesa i Chrisa Farlowe'a. Ukazuje się także znakomita płyta Celtic Steppes, na której wykonuje główne partie saksofonowe.

Lata 2000.

W 2001 r. ukazuje się jego trzecia solowa płyta Blues and Beyond.

Umiera 19 grudnia 2004 r. na raka.

[edytuj] Dyskografia

Solowe płyty

1. A Story Ended 1972

2. When One Is 1991

3. Celtic Steppes 1995

4. Blues and Beyond 2001

Wczesne nagrania

Wczesne nagrania są bardzo trudne do zdobycia. Trzeba szukać nagrań D. H-S z Sandy Brown's Jazz Band, Bob Wallis & the

Storyville Jazzmen i Dick Heckstall-Smith Quintet. Są to przeważnie 'czwórki' (EP).

1. Fairweather Friends (4 nagrania z D.H-S z 1959 r.)

2. Very Special Old Jazz. (EP) 1957 r. The Dick Heckstall-Smith Quintet

Alexis Korner

1. Rhythm & Blues from the Marquee 1962

2. Blues Inc. 1965

3. Alexis Korner's All Stars Blues Band 1969

4. Bootleg Him. 1972

5. The Party Album. 1979

Graham Bond

1. The Beginning of Jazz-Rock (Live at Klooks Kleek) 1964 Graham Bond Organisation

2. The Sound of '65 Graham Bond Organization

3. There's a Bond Between Us 1966 Graham Bond Organization

4. Solid Bond 1966 Graham Bond Organization i inne grupy

5. Jazz Blues Rock & Alchemy (1965-1971) Graham Bond Organization i inne grupy

John Mayall Bluesbreakers

1. Diary of a Band Vol. 1 1968

2. Diary of a Band Vol. 2 1968

3. Bare Wires 1968

Davy Graham

1. Large as Life and Twice as Natural 1968

Chicken Shack

1. Forty Blue Fingers Freshly Packed and Ready to Serve 1968

Sweet Pain

1. Sweet Pain 1968 ( w USA wydany jako England's Heavy Super Blues Session)

Jack Bruce

1. Things We Like 1968 (nagrany 8.1968, wyd. 1970)

2. Songs For a Tailor 1969

3. Something Else 1993

4. Cities of the Heart 1993 (podwójny album koncertowy z obchodów 50-lecia Jacka Bruce'a)

Colosseum

1. Those Who Are About to Die Salute You/Morituri Te Salutant 1969

2. The Valentyne Suite 19

3. Daughter of Time 1970

4. Colosseum Live

5. Walkin' in the Park (bootleg)

6. The Reunion Concerts 1995

7. Bread & Circuses 1997

8. Tomorrow's Blues 2003

Locomotive

1. We Are Everything You See 1970

Neil Ardley

1. Symphony of Amaranths

2. Déjeuners Sur L'herbe

Manchild

1.

2.

Mainsqueeze

1. The International Blues Rock Revue

2. Hey... Bo Diddley in Concert. Bo Diddley & Mainsqueeze

Hamburger Blues Band

1. Hamburger Blues Band Featuring Dick Heckstall-Smith 1989

2. Real Stuff 1996

3. Rollin' 1999

Dick Heckstall-Smith & John Stevens

1. Bird in Windness 1993

2. This That 1994 (z Jackiem Bruce'em)

Dick Heckstall-Smith & John Etheridge Group

1. Obsession Fees 1992

Pete Brown

1. Meal You Can Shake Your Hand With 1969 Pete Brown & Battered Ornaments

2. My Last Band 1977 Pete Brown

The Wilkinson's Rockets

1. Out of the Blue 1994

Links

1. New Reasons to Use Old Words 1995

Alexis Korner Memorial Concert (3 dyski) 1995

1. Vol. 1 (5 utworów z Jackiem Bruce'em, 4 utwory z Paulem Jonesem)

2. Vol. 2 (3 utwory z Chrisem Farlowe'em)

[edytuj] DVD

• 1. Jack Bruce and Friends (jeden z koncertów w Niemczech z okazji 50-lecia urodzin Jacka Bruce'a)
• 2. Colosseum. The Complete Reunion Concert Cologne 1994

[edytuj] Linki zewnętrzne

Oficjalna strona