Citius-Altius-Fortius

Z Wikipedii

Citius-Altius-Fortius (łac. szybciej, wyżej, silniej) – jest to dewiza igrzysk olimpijskich przyjęta przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski w roku 1913.

Pierwsze igrzyska olimpijskie odbyły się w starożytnej Grecji w roku 776 p.n.e.. Były to igrzyska ku czci Zeusa, które organizowano co cztery lata, w czasie letniego przesilenia dnia z nocą. Igrzyska odbywały się w Olimpii na Peloponezie. Zawody trwały pięć dni. W czasie trwania igrzysk państwa greckie obowiązywał „pokój boży” - ekechejria.

Igrzyska olimpijskie odegrały w historii Grecji ogromną rolę. Zasadnicze ich znaczenie polegało na budzeniu poczucia jedności narodowej Hellenów. Zawodnikami mogli być tylko wolni i nieposzlakowani w opinii Hellenowie. Czteroletnie okresy czasu oddzielające poszczególne igrzyska stanowiły podstawowy cykl w chronologii Greków. Cykl ten zwany był olimpiadą. Według olimpiad Grecy liczyli czas poczynając od roku 776 p.n.e.

Kres starożytnym igrzyskom olimpijskim położył zakaz wydany przez cesarza Teodozjusza Wielkiego w roku 394 n.e. Starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się 292 razy i trwały przez 1165 lat.

Igrzyska nowożytne przywrócił baron Pierre de Coubertin (1863-1937), francuski filozof i pedagog. Ideę wznowienia szlachetnej sportowej rywalizacji baron Pierre de Coubertin wysunął w roku 1888. Dla realizacji tej idei zorganizował w roku 1894 międzynarodowy kongres w Paryżu.

Pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w Atenach w roku 1896. Baron Pierre de Coubertin został mianowany prezesem Międzynarodowego Komitetu Igrzysk Olimpijskich. Warto zaznaczyć, że bieg sztafetowy z pochodnią dla zapalenia znicza na stadionie olimpijskim nie był elementem starożytnych zawodów. Wymyślił go i wprowadził w końcu XIX w. właśnie Pierre de Coubertin.