Brunon Czapla

Z Wikipedii

Brunon Czapla (ur. 6 października 1872 w Chełmnie, zm. 10 listopada 1926 w Tczewie) - duchowny katolicki, historyk, działacz społeczny i polityczny.

Ukończył gimnazjum w Chełmnie, w którym w 1893 złożył egzamin dojrzałości. Następnie studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie i jako stypendysta Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Młodzieży Prus Zachodnich kontynuował studia na uniwersytetach we Fryburgu Badeńskim i Monachium. W 1898 napisał pracę doktorską na temat "Gennedius als Literarhistoriker

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1899. W latach 1900-1913 pracował w Seminarium Duchownym w Pelplinie wykładając historię oraz prawo kanoniczne i język polski. W 1913 objął parafię w Subkowach koło Tczewa.

Jako historyk zajmował się głównie edycją i wydawaniem źródeł kościelnych archiwum pelplińskiego dotyczących dziejów ziemi pomorskiej i diecezji chełmińskiej. W latach 1915-1918 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Dzięki jego staraniom w czasie I wojny światowej publikacje Towarzystwa, jako jedyne na ziemiach polskich, wychodziły bez przerwy.

Brał również aktywny udział w polskich organizacjach społecznych, kulturalnych i politycznych. Był m.in. prezesem Komitetu Towarzystwa Czytelni Ludowych, delegatem Rady Ludowej do sejmu dzielnicowego w Poznaniu, prezesem Związku Kapłanów Diecezji Chełmińskiej.

[edytuj] Źródło

• "Zasłużeni ludzie Pomorza Nadwiślańskiego z okresu zaboru pruskiego. Szkice biograficzne", Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk, 1979