81 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych

Z Wikipedii

81 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych - pancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego okresu II RP.

Sformowana w sierpniu 1939 przez 8 Batalion Pancerny z Bydgoszczy z przeznaczeniem dla 15 Dywizji Piechoty.

Na wyposażeniu posiadała 13 czołgów rozpoznawczych TK-3.

Spis treści 1 Działania zbrojne 2 Obsada etatowa 3 Skład kompanii 4 Bibliografia 5 Zobacz też

[edytuj] Działania zbrojne

Kompania, początkowo przydzielona do 15 Dywizji Piechoty, rozkazem dowódcy Armii "Pomorze" podporządkowana została Grupie Operacyjnej "Wschód". Wieczorem 1 września wykonała marsz z Bydgoszczy do Wąbrzeźna i zajęła rejon wyjściowy do działań w lesie Jarantowice. Tam pozostawała do 3 września w gotowości do wykonywania kontrataków na korzyść 16 Dywizji Piechoty lub Oddziału Wydzielonego "Jabłonowo".

3 września rano tankietki kompanii prowadziły rozpoznanie na rzecz OW "Jabłonowo", a później wzięły udział w kontrataku 67 pułku piechoty na oddziały niemieckiej 228 DP. W okolicach wsi Zakrzewo kompania odcięła drogę odwrotu Niemcom, przypierając ich do jeziora Mełno.

4 września, w ramach odwrotu Armii Pomorze, kompania przejechała do lasu Wronie i tam stacjonowała przez cały dzień. 6 września kompania, wyprzedzając jednostki 4 Dywizji Piechoty wycofywanej przez Toruń na lewy brzeg Wisły, stanęła w lesie na północ od Solca Kujawskiego.

7 września kompania podporządkowana 4 DP, prowadziła rozpoznanie kierunku na Koło, a następnego dnia rano wraz z kawalerią dywizyjną ubezpieczała pod miasteczkiem Kowal przemarsz oddziałów, patrolując kierunki na miejscowości Lubień i Chodcza.

W nocy z 9 na 10 września kompania weszła w bezpośrednie podporządkowanie dowódcy GO Wschód, a w następnym dniu dowódcy Armii Pomorze . Kompania przegrupowała się do m.p. dowództwa armii, do dworu Czerniew.

16 września kompania w ramach zgrupowania pancernego kpt. Szczepankowskiego (wozy kompanii czołgów rozpoznawczych nr 71, 81 i 82) wspierała bój 18 pułku piechoty 26 DP o las majątku Braki w rejonie Sochaczewa. Tankietki obeszły lewe skrzydło niemieckiego 74 pp i przeniknęły na jego tyły. Pozbawione wsparcia piechoty i artylerii, poniosły jednak znaczne straty i wycofały się do wsi Karnków.

17 września resztki zgrupowania pancernego wspierały obronę 26 DP zaatakowanej przez wozy bojowe 1 pcz 1 DPanc, ponosząc przy tym dalsze straty w ludziach i sprzęcie.

18 września, nie mogąc pokonać dojazdów do przepraw na Bzurze, zatarasowanych wozami konnymi kolumn taborowych, kompania straciła resztę swojego sprzętu, a jej żołnierze dołączyli do 18 pułku piechoty 26 DP i wraz z nim dostali się do niewoli.

[edytuj] Obsada etatowa

• dowódca kompanii - kpt. Feliks Polkowski
• dowódca plutonu techniczno-gospodarczego - por. Tadeusz Klar

[edytuj] Skład kompanii

Poczet dowódcy

• gońcy motocyklowi
• drużyna łączności
  • patrole:

radiotelegraficzny

łączności z lotnictwem

• sekcja pionierów

Razem w dowództwie

1 oficer, 7 podoficerów, 21 szeregowców;

1 czołg, 1 samochód osobowo terenowy, 2 samochody z radiostacjami N.2, furgonetka, 4 motocykle.

2 x pluton czołgów

1 oficer, 7 podoficerów, 7 szeregowców

6 czołgów, 1 motocykl, przyczepa towarzysząca

pluton techniczno - gospodarczy

• drużyna techniczna
• drużyna gospodarcza
• załogi zapasowe
• tabor

Razem w plutonie

1 oficer, 13 podoficerów, 18 szeregowców

5 samochodów ciężarowych, samochód-warsztat, cysterna, 1 motocykl, transporter czołgów, 2 przyczepy na paliwo, kuchnia polowa

[edytuj] Bibliografia

• Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, wyd. II poprawione i uzupełnione. ISBN 83-11-07660-X

[edytuj] Zobacz też