2 Dywizja Piechoty Legionów
Z Wikipedii
2 Dywizja Piechoty | |
Historia | |
Państwo | II Rzeczpospolita |
Sformowanie | 21 lutego 1919 |
Rozformowanie | 29 września 1939 |
Nazwa wyróżniająca | Legionów |
Patron | Marsz. Józef Piłsudski |
Dowódcy | |
Pierwszy | gen. ppor. Bolesław Roja |
Ostatni | płk dypl. Antoni Staich |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Podporządkowanie | w wojnie obronnej 1939 w składzie Armii Łódź |
Rodzaj wojsk | Piechota |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lądowe |
2 (Kielecka) Dywizja Piechoty Legionów im. Józefa Piłsudskiego (2 DP Leg.) - wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego okresu II RP.
Spis treści |
[edytuj] 2 Dywizja Piechoty Legionów w latach 1919-1939
Dywizję sformowano 21 lutego 1919 w Jabłonnie - Zegrzu. Początkowo występowała w składzie trzech pułków. Po zmianie koncepcji organizacyjnej całości piechoty Wojska Polskiego uzupełniono ją czwartym pułkiem.
W okresie II RP dowództwo 2 DP Leg. i jej pododdziały stacjonowały w Sandomierzu, Jarosławiu i Kielcach.
[edytuj] 2 DP Leg. w wojnie obronnej 1939 r.
W pierwszych dniach wojny 2 Dywizja Piechoty Legionów pod dowództwem płk. dypl. Edwarda Dojana-Surówki znajdowała się w odwodzie Armii "Łódź" gen. Juliusza Rómmla.
1 września wyładowała się w rejonie Łaska i skoncentrowała oddziały pod Zelowem. 2 września 2 Pułk Piechoty Legionów został skierowany do Bełchatowa. Był on pierwszą jednostką dywizji, która weszła do walki. Pułk walczył od 2 września przez trzy dni - razem z 7 batalionem ckm, batalionem marszowym 146 pp i oddziałem zwiadu z 2 DPLeg. - w walkach obronnych pod Borową Górą z niemiecką 4 DPanc. Pozostała część dywizji stała ciągle w odwodzie.
Od 4 września 4 pp Leg. bronił głównej pozycji obronnej pod Strońskiem nad Wartą i Zapolicami na skrzydle 10 DP, a 3 pp Leg. walczył pod lasem Murzynek i miejscowością Wygiełzów.
5 września dywizja kontratakowała niemiecką 17 DP, próbując odeprzeć ją za Wartę. 2 pp Leg., broniący Borowej Góry, pod wieczór wycofał się, a wkrótce cała dywizja dostała rozkaz odwrotu.
W walkach odwrotowych większa część oddziałów dywizji stoczyła 7 września ciężki bój pod Konstantynowem. Podczas przejścia przez Łódź, płk. Bronisław Laliczyński ze swoim 4 pp Leg. uratował z okrążenia 30 pp, który został odcięty przez Niemców w lasach w rejonie Łagiewnik.
8 września dywizja walczyła na południe od Głowna na pozycji nad rzeką Mrogą, gdzie nastąpiło ponowne połączenie dywizji z 2 pp Leg. W nocy z 8 na 9 września po ataku dywersantów niemieckich na sztab dywizji, dowódca 2 DPLeg. płk dypl. Edward Dojan-Surówka doznał załamania nerwowego. Wraz z szefem sztabu dywizji ppłk dypl. Pęczkowskim i mjr. Prokopem wsiadł do samochodu i odjechał. 9 września dowództwo dywizji objął płk dypl. Antoni Staich. Wycofująca się dywizja dostała rozkaz do obrony nad Rawką.
10 września na rozkaz nowego dowódcy Armii "Łódź", gen. Wiktora Thommée, 2 DPLeg. wraz z 28 DP i 30 DP miała przebijać się w kierunku na Warszawę. Po początkowych sukcesach w ciężkich walkach o Brwinów, Mszczonów i Błonie, a następnie Ołtarzew i Ożarów , dywizje zostały powstrzymane przez siły niemieckich XI i XVI Korpusów Pancernych. Walki 2 DPLeg. pod Ołtarzewem-Ożarowem, a szczególnie 2 pp Leg., opóźnił przemarsz sił niemieckich, które zdążały spod Warszawy w kierunku działań nad Bzurą. Niemcy pozostawili pod Warszawą tylko część swoich sił, co zmniejszyło ich aktywność w obleganiu stolicy.
W rezultacie 13 września zmieniono kierunek odwrotu na Modlin. Resztki dywizji jeszcze tego samego dnia w składzie zgrupowania gen. W. Thommée dotarły do Modlina, gdzie od 14 września broniły twierdzy na odcinku obronnym wokół Zakroczymia do jej kapitulacji 29 września.
[edytuj] Skład dywizji podczas kampanii 1939
- Dowództwo 2 Dywizji Piechoty Legionów
- dowódca dywizji
- płk dypl. Edward Dojan-Surówka (do 8 września)
- płk dypl. Antoni Wiktor Staich (od 8 września)
- szef sztabu
- ppłk dypl. Mieczysław Pęczkowski (do 8 września)
- kpt. dypl. Zygmunt Szydłowski (od 8 września)
- dowódca piechoty dywizyjnej – płk dypl. Antoni Wiktor Staich
- dowódca artylerii dywizji – płk dypl. Henryk Romiszowski
- dowódca saperów – mjr Franciszek Kostek
- dowódca łączności – mjr Stefan Prokop
- kwatermistrz – kpt. dypl. Jan Ferdynand Ender
- dowódca dywizji
- Oddziały i pododdziały dywizji oraz ich dowódcy
- 2 Pułk Piechoty Legionów – płk Ludwik Czyżewski
- 3 Pułk Piechoty Legionów – ppłk dypl. Jan Zygmunt Emil Berek
- 4 Pułk Piechoty Legionów – ppłk Bronisław Laliczyński
- 2 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów – ppłk Mieczysław Dunin-Horkawicz
- 2 Dywizjon Artylerii Ciężkiej – mjr Tadeusz Stanisław Jełowicki
- 2 Bateria Motorowa Artylerii Przeciwlotniczej – por. Alfred Adam Słociński
- 2 Batalion Saperów – mjr Franciszek Kostek
- 2 Kompania Telefoniczna – por. Walerian Sadowski
- szwadron kawalerii dywizyjnej – mjr Stanisław Nakoniecznikow-Klukowski
- 101 Samodzielna Kompania Karabinów Maszynowych i Broni Towarzyszącej – ppor. rez. Jan Stefan Gruszka
- 101 Kompania Kolarzy – ppor. Wacław Jan Bejczek
- Kompania Sztabowa – kpt. Kazimierz Korzeniowski
- Służby
[edytuj] 2 Dywizja Piechoty Legionów AK "Pogoń"
Wielka jednostka partyzancka Armii Krajowej
W wyniku akcji odtwarzania przedwojennych jednostek wojskowych powstała w 1944 r. 2. Dywizja Piechoty Legionów AK "Pogoń" w składzie 2, 3 i 4 pp Leg. pod dowództwem ppłk. Antoniego Żółkiewskiego ps. "Lin" (Okręg Radom-Kielce AK).
[edytuj] Dowódcy 2 Dywizji Piechoty Legionów:
- gen. ppor. Bolesław Roja II-VIII.1919
- gen. Henryk Minkiewicz VIII.1919-VIII.1920
- płk Michał Żymierski VIII.1920-1921
- gen. bryg. Aleksander Narbut-Łuczyński 1921-1930
- gen. bryg. Juliusz Zulauf V.1930-IV.1938
- płk dypl. Edward Dojan-Surówka IV.1938-IX.1939
- płk dypl. Antoni Wiktor Staich od 8.IX.1939
[edytuj] Dowódcy Piechoty Dywizyjnej 2 Dywizji Piechoty Legionów:
- płk piech. Brunon Olbrycht IV.1927-1930
- płk dypl. Stefan Rowecki
- płk dypl. Antoni Wiktor Staich do 8.IX.1939
[edytuj] Bibliografia
- Tadeusz Jaruga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975.
Centrum Wyszkolenia Piechoty • Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych * Szkoła Podchorążych Piechoty
Dywizje piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21G • 22G • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30
Rezerwowe dywizje piechoty: 33 • 35 • 36 • 38 • 39 • 41 • 44 • 45 • 50 • 55 • 60
Pułki piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • 51 • 52 • 53 • 54 • 55 • 56 • 57 • 58 • 59 • 60 • 61 • 62 • 63 • 64 • 65 • 66 • 67 • 68 • 69 • 70 • 71 • 72 • 73 • 74 • 75 • 76 • 77 • 78 • 79 • 80 • 81 • 82 • 83 • 84 • 85 • 86 • 1 psph • 2 psph • 3 psph • 4 psph • 5 psph • 6 psph
Rezerwowe pułki piechoty: 93 • 94 • 95 • 96 • 97 • 98 • 114 • 115 • 116 • 133 • 134 • 135 • 144 • 145 • 146 • 154 • 155 • 156 • 159 • 163 • 164 • 165 • 178 • 179 • 180 • 182 • 183 • 184 • 201 • 202 • 203 • 204 • 205 • 206 • 207 • 208 • 209 • 216
kb wz. 98/kb wz. 98a • kbk wz. 29 • Vis wz. 35 • pm Mors • kbsp wz. 38M
ckm wz. 30 • rkm wz. 1928 • kb ppanc wz. 35 • wkm wz. 38FK • granatnik wz. 1936