130 Elektra
Z Wikipedii
(130) Elektra | |
Odkrywca | Christian Peters |
Data odkrycia | 17 lutego 1873 |
Nr kolejny planetoidy | 130 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Występowanie planetoidy |
Pas główny |
Średnia odległość od Słońca |
3,1187 j.a. |
Mimośród | 0,212 |
Peryhelium | 2,456 j.a. |
Aphelium | 3,781 j.a. |
Okres obiegu wokół Słońca |
5 lat 186 dni 4 godzin |
Średnia prędkość orbitalna |
16,66 km/s |
Nachylenie orbity względem ekliptyki |
22,88° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 182,3 km |
Masa | 6,3 × 1018 kg |
Średnia gęstość | 2,0 g/cm3 |
Okres obrotu wokół własnej osi |
5,225 h |
Albedo | 0,10 |
Jasność absolutna | 7,12 m |
Typ spektralny | Typ G |
Średnia temperatura powierzchni | śred. ~157K max. (-23°C) 251K |
Satelity naturalne | 1 - S/2003(130) 1 |
130 Elektra to duża planetoida z pasa głównego.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Christiana Petersa 17 lutego 1873 w Clinton położonym w hrabstwie Oneida w stanie Nowy Jork. Nazwana planetoidy pochodzi od Elektry, postaci z mitologii greckiej znanej z tragedii Sofoklesa.
[edytuj] Orbita
Orbita 130 Elektry jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 22,88°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 5 lat i 186 dni, krążąc w średniej odległości 3,11 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16,66 km/h.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Elektra ma średnicę ok. 182 km. Jej albedo wynosi 0,1, a jasność absolutna to 7,12m. Asteroida ta zalicza się do planetoid typu G. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 157K.
[edytuj] Księżyc asteroidy
W roku 2003 teleskop Keck II wykrył obecność małego księżyca Elektry o średnicy 4 km, orbitującego w odległości ok. 1170 km od tej planetoidy. Obecnie nosi on tymczasowe oznaczenie S/2003 (130) 1.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych małych ciał Układu Słonecznego Jet Propulsion Laboratory
- 130 Elektra w bazie JPL
- Diagram orbity 130 Elektra
- Dane szczegółowe planetoidy (en)