129 Antigone
Z Wikipedii
| (129) Antigone | |
| Odkrywca | Christian Peters |
| Data odkrycia | 5 lutego 1873 |
| Nr kolejny planetoidy | 129 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy |
Pas główny |
| Średnia odległość od Słońca |
2,8677223 j.a. |
| Mimośród | 0,21285798 |
| Peryhelium | 2,25730471 j.a. |
| Aphelium | 3,47813988 j.a. |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4 lat 313 dni 19 godzin |
| Średnia prędkość orbitalna |
17,58831356 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
12,21802055° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 113 km |
| Masa | 2,0 × 1018 kg |
| Średnia gęstość | ? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
(4 h 57 min 25 s) h |
| Albedo | 0,164 |
| Jasność absolutna | 7,07 m |
| Typ spektralny | Typ M |
| Średnia temperatura powierzchni | ~164K |
129 Antigone - planetoida z grupy pasa głównego asteroid, okrążająca Słońce w ciągu 4,86 lat, w średniej odległości 2,87 j.a. Została odkryta 5 lutego 1873 roku w Clinton położonym w hrabstwie Oneida w stanie Nowy Jork przez Christiana Petersa. Nazwa planetoidy pochodzi od Anygony, córki Edypa w mitologii greckiej.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych małych ciał Układu Słonecznego Jet Propulsion Laboratory
- 129 Antigone w bazie JPL
- Diagram orbity 129 Antigone
... | Poprzednia planetoida | 129 Antigone | Następna planetoida | ...
