Łotewska wojna o niepodległość
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Łotewska wojna o niepodległość 1919-1920.
Po klęsce Niemiec w I wojnie światowej Łotwa proklamowała niepodległość; premierem nowego państwa został Karlis Ulmanis (1877-1940). Na początku stycznia 1919 wojska Rosji Radzieckiej wkroczyły na terytorium Łotwy i zdobyły Rygę, w której ustanowiono władzę rad. Wojska niemiecko-łotewskie, za przyzwoleniem aliantów, zmusiły wojska Rosji Radzieckiej do odwrotu w marcu 1919. Choć traktat wersalski zobowiązał Niemców do opuszczenia kraju, podjęli oni próbę zajęcia Łotwy, zostali jednak wyparci pod koniec listopada 1919. Rosja Radziecka ponownie próbowała zająć Łotwę, ale w styczniu 1920 pod naciskiem aliantów wycofała się z jej terytorium. Miesiąc później Łotwa i Rosja Radziecka zgodziły się na zawieszenie broni. W traktacie podpisanym w Rydze 11 sierpnia 1920 Rosja Radziecka uznała niepodległość Łotwy (w 1940, w czasie II wojny światowej po zajęciu Łotwy przez wojska ZSRR, kraj ten został jedną z republik radzieckich).
