Messiasbelijdende Joden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Messiasbelijdende Joden, andere benamingen: Messiaanse Joden, Messiaans jodendom, Messiaanse Beweging en Messiasbelijders (laatste twee aanduidingen worden ook gehanteerd voor Messiasbelijdende niet-Joden), zijn christelijke Joden die hun geloof zoveel mogelijk op een joodse wijze gestalte willen geven. Zij houden zich daarom aan de gebruiken en de voorschriften van het jodendom. Zij worden 'messiasbelijdend' genoemd omdat ze Jezus (door hen aangeduid als Yeshua of Jesjoea, zijn Hebreeuwse naam) als de door God in de (Hebreeuwse) Bijbel beloofde messias (christelijke opvatting) beschouwen, dit in tegenstelling tot - in zoverre ze religieus zijn - de andere Joden die geloven dat de messias (joodse opvatting) nog moet komen.

Er zijn ook christelijke Joden die niet op bovenstaande wijze hun geloof beleven en die daarom niet als zodanig worden aangeduid. Daarnaast zijn er ook niet-Joodse christenen die hun geloof (ten dele) op de wijze van de Messiasbelijdende Joden beleven. Men kan hierbij denken aan de Zevendedagsadventisten (deze houden de sabbat) maar vooral ook aan wat wel de Messiasbelijders of de Messiaanse Beweging^[1] wordt genoemd.

Niet alle Messiasbelijdende Joden worden in volkenkundig opzicht ook als Joden (met een hoofdletter) beschouwd. Het jodendom hanteert als maatstaf hiertoe of iemand een Joodse moeder heeft of (voordat men messiasbelijdend werd) op orthodoxe wijze tot het jodendom is toegetreden. Indien daarvan geen sprake is, wordt men niet als een (echte) Jood gezien. In godsdienstig opzicht worden Messiasbelijdende Joden door het jodendom sowieso niet als joden (met een kleine letter) opgevat maar als afvalligen die een ander geloof - het christendom - zijn gaan aanhangen.

Inhoud 1 Geschiedenis 2 Geloofsinhoud 3 Aantal 4 Controverse 5 Literatuur 6 Zie ook 7 Noten

Geschiedenis

De eerste Joden die geloofden dat Jezus de messias is, worden beschreven in het Nieuwe Testament van de Bijbel. Zij hielden zich aan de joodse wet (de Thora). De vroeg-christelijke Kerk hanteerde voor hen de benaming “joden-christenen”. De benaming "Messiasbelijdende Joden" is ontstaan aan het begin van de 20e eeuw, uit groepen Joden in het toenmalige Palestina, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Frankrijk.^[2]

Uit de al langer bestaande behoefte om het joodse karakter van het christelijke evangelie naar voren te laten komen, werd in 1915 de “Messianic Jewish Alliance of America”, een organisatie die in het Nederlands anno 2006 bekend is onder de naam “Internationale Alliantie van Messiasbelijdende Joodse Gemeenten en Synagogen”, opgericht.^[3] In Nederland is de organisatie vertegenwoordigd door de "Messiasbelijdende Joodse Gemeente Beth Yeshua" in Amsterdam. Voorganger is de Messiaanse rabbijn Lion Erwteman, de verhouding van Joden versus niet-Joden is 40% - 60%.^[4] Verder kent Nederland Hadderech, "een vereniging van Jesjoea Hammasjiach belijdende joden". Deze organisatie heette tot 1969 nog "Nederlandse Vereniging van Joden-Christenen". De benamingen joden-christenen en christen-joden verdween sinds de oprichting van de staat Israël in 1948 steeds meer naar de achtergrond, doordat de leden zich steeds meer in de eerste plaats joods begonnen te voelen in plaats van christen.^[5]

Geloofsinhoud

De Messiasbelijdende Joden zien hun eigen situatie als een voortzetting van de situatie zoals die bestond vóór de concilies van Nicea en Chalcedon in de vierde eeuw, een tijd waarin er eenheid was tussen Joodse en niet-Joodse christenen, een tijd waarin naar hun zeggen de joodse wet en de genade de twee kernpunten van het evangelie waren.^[4] De groepering hecht er grote waarde aan om de regels en verordeningen te volgen die God in zowel het Oude als het Nieuwe Testament heeft ingesteld voor zowel Joden als niet-Joden. Dit wordt gezien in navolging van de woorden van Jezus, die (volgens het Matteüsevangelie) sprak dat hij niet was gekomen om de joodse wet te ontbinden maar om deze te vervullen.^[6] De Messiasbelijdende Joden vieren bijbelse feesten (zie Leviticus 23) zoals Pesach, Chanoeka, Rosj Hasjana en Jom Kippoer, maar geven er ook een christelijke invulling aan. Ook zeggen zij joodse gebeden zoals het Sjema en Kaddisj. Sommigen volgen de kasjroet, de joodse spijswetten. Een geestelijk leider van de Messiasbelijdende Joden noemt zich soms een rabbijn. Ze geven er de voorkeur aan Jezus bij een van zijn Hebreeuwse namen te noemen, namelijk Yeshua, Jesjoea of Jesjoea Hamasjiach (Jezus de Messias). Het Oude en Nieuwe Testament worden vaak onder Hebreeuwse namen genoemd (Tenach en Briet Chadasja).

Evenals de overige orthodoxe christenen geloven Messiasbelijdende Joden dat Jezus eens zal terugkeren naar de aarde om het Koninkrijk van God te vestigen. Een overtuiging die onder hen naar verhouding meer speelt dan onder andere orthodoxe christenen is hun overtuiging dat het moment van de terugkomst van Jezus ervan afhangt of de Joden Jezus zullen aannemen als hun messias.^[7] Velen onder hen leggen Matteüs 23 (met name vers 39) ("Ik verzeker jullie: vanaf nu zullen jullie mij niet meer zien, tot de tijd dat je zult zeggen: "Gezegend hij die komt in de naam van de Heer!" ", een uitspraak van Jezus)^[8] zo uit dat het Joodse volk of op zijn minst een groot deel daarvan, in Jezus zal moeten geloven voordat hij terug zal komen.

De Messiasbelijdende Joden worden vaak ingedeeld onder het christendom, maar zijzelf zijn terughoudend om zichzelf als zodanig aan te duiden. Zij interpreteren de Bijbel vanaf het Genesis tot Openbaring als één geheel, evenals de Eeuwige één is (Deut 6:4). Ook Galaten 5:2 "Luister goed naar wat ik nu zeg: Als u erop rekent dat het met God in orde komt door u te laten besnijden en de Joodse wetten te houden, zal Christus u niet redden!" wordt gelezen zoals het er staat. Paulus zegt niet: je moet je niet meer aan het besnijdenis-gebod houden, maar: je moet niet denken dat je door het doen van de besnijdenis behouden wordt. Ook zien ze Jezus niet altijd als Zoon van God.

De geloofsovertuiging van de Messiasbelijdende Joden kan ook worden beschreven als een syncretische religie, dus als een samenvoegsel van het christendom en het jodendom.

Aantal

Volgens een heel hoge schatting zijn er aan het begin van de 21ste eeuw wereldwijd meer dan 300.000^[2] Joden die zich Messiasbelijdende Joden noemen. Zijzelf schatten het aantal overigens meestal veel lager (50.00-150.000). Het grootste deel van deze gemeenschap bevindt zich in de Verenigde Staten. Het Duitse, christelijke persbureau Idea beweerde in 2003 dat het aantal Messiasbelijdende Joden dat zich in Israël bevond in twintig jaar tijd was vertwintigvoudigd van 300 naar 6000.^[9] Zij zouden verspreid zijn over 75 messiasbelijdende gemeenten met Hebreeuwssprekende Joden, 20 gemeenten van Joods-Russische immigranten en 5 gemeenten van Ethiopische Joden.^[10] Hoeveel van deze getallen Joden beschrijven, valt niet goed op te maken. Volgens de hervormde theoloog Cohen Stuart, in een interview met Trouw in 2001, gaat het bij evangelisatie-organisaties vaak om fondsenwerving en wordt het aantal geschatte Messiasbelijdende Joden steeds opgeschroefd, om kerkleden ruimhartiger te laten doneren.^[11]

Over zending, het verspreiden van het geloof onder Joden, bestaan verschillende opvattingen. Zo zijn er veel Messiasbelijdende Joden die evangelisatie hoog in het vaandel hebben staan en dit financieel sponsoren. Sommigen van hen stellen zelfs dat het antisemitisch is om de andere Joden niet tot het christendom proberen te bekeren.^[12] De messiasbelijdende rabbijn Erwteman beweert echter dat zij tégen zending zijn, "omdat dit meestal wordt gedaan zonder de verootmoediging in verband met wat in de naam van Yeshua aan wandaden ons volk is aangedaan." Volgens hem is het vertellen van het "Goede Nieuws" echter vanuit wederzijds vertrouwen wél mogelijk, en van belang.^[13]

Controverse

De term Messiasbelijdende Joden is in dagelijks spraakgebruik onder West-Europese christenen redelijk gemeengoed, maar stuit op enige controverse. Allereerst omdat de Messiasbelijdende Joden niet in alle gevallen Joden zijn. Joden die het joodse geloof aanhangen, beschouwen de aanhangers van deze bewegingen alleen als Joden als ze dat vanwege afkomst of bekering zijn. Ook religieus gezien heeft het jodendom geen aanknopingspunt met deze religieuze groepering. Vrijwel alle Joden beschouwen deze godsdienstige groepering dan ook als een onderdeel van het christendom, waartoe de grootste kerk van de Messiasbelijdende Joden (Jews for Jesus of Joden voor Jezus) ook officieel behoort. De Joods-Nederlandse rabbijn Van der Kamp zei in een debat in 1998 met de messiasbelijdende rabbijn Joseph Ben Zwi dat er in de joodse traditie geen plaats is voor Jezus als Messias. Een Jood die Jezus ziet als messias, praktiseerde in zijn ogen niet het jodendom, maar het christendom. Ben Zwi, voorganger van een messiasbelijdende gemeente in Jeruzalem, benadrukte echter dat hij als Jood het jodendom en het christendom daarentegen niet zag als twee verschillende religies. Naar zijn mening was het de christelijke kerk die terug zou moeten naar zijn joodse wortels.^[14]

De aanwezigheid van Messiasbelijdende Joden levert in Israël regelmatig wrijving op. Zo werd er begin 1998 een anti-zendingswet ingediend in de Knesset, die voortkwam uit angst voor christelijke bekeringsdrang. Het wetsvoorstel zette zware straffen op verspreiding van evangelisatiemateriaal en openbare prediking door buitenlandse godsdienstige organisaties.^[14] Daarnaast vormen de Messiasbelijdende Joden een uitzondering binnen de Wet op de Terugkeer die het voor Joden en familieleden mogelijk maakt om zich in Israël te vestigen, volgens een amendement op deze wet uit de jaren 70 onder de restrictie voor mensen "behorende tot een andere religie".^[15] Verder klinken er met enige regelmaat geluiden over intimidaties en demonstraties^[16] van orthodoxe joden die diensten van Messiasbelijdende Joden verstoren. De Nederlandse Minister Bot bevestigde dit in 2006 na Kamervragen vanuit de SGP en de ChristenUnie.

Literatuur

• De Messiaanse beweging: en haar betekenis voor christenen, Evert van der Poll, 2001, 317 p., Shalom Books - Putten, ISBN 90-73895-19-7

Zie ook

• Christelijke visies op het jodendom
• Joodse visies op het christendom

Noten

1. ^ Messiasbelijders / Nieuw platform sabbatsvierders, Lodewijk Dros, Trouw, 1 juli 2006
2. ^ ^{a b} Naar een Tweede concilie van Jeruzalem, verslag van een toespraak over Messiasbelijdende Joden van de rooms-katholieke diaken Johannes Fichtenbauer en priester-theoloog Peter Hocken tijdens de RELaY-conferentie, 3-7 maart 1999 in Helvoirt, samengevat door Kees Slijkerman
3. ^ B. van Gelder en E.G. Hoekstra, Spoorzoeken in de bonte wereld van geloven en denken, 2004, ISBN 9043507326
4. ^ ^{a b} E.G. Hoekstra en M.H. Ypenburg, Wegwijs in religieus en levensbeschouwelijk Nederland, 2000, ISBN 9043500283
5. ^ Hadderech, beschrijving van de organisatie door J. Akker in het tijdschrift Vrede over Israël, jaargang 48 nr. 3, mei 2004
6. ^ Matteüs 5:17-20 (NBV-vertaling)
7. ^ Vrede komt als Israël zich bekeert, Rein Visscher, Nederlands Dagblad, 29 augustus 2005
8. ^ Matteüs 23 (NBV-vertaling)
9. ^ In 1993 werd hun aantal geschat op twee tot vijfduizend, volgens het artikel: Jezus-gelovigen hopen op nieuwe wet, Trouw, 24 februari 1993. Niet bekend is door wie deze schatting toen is gemaakt.
10. ^ Israël telt meer Messiasbelijders, Reformatorisch Dagblad, 2 juli 2003
11. ^ Luis-in-de-pels Cohen Stuart loopt weer los, Lodewijk Dros, Trouw, 16 februari 2001
12. ^ Bidden voor witte bonen/Jodenzending, Koert van der Velde, Trouw, 11 januari 1999
13. ^ De joden met rust laten met hun geloof is modern anti-semitisme; Roèk Lion Erwteman gelooft dat Jezus de messias der joden is, Cokky van Limpt, Trouw, 28 juni 1994
14. ^ ^{a b} Anti-bekeringswet Israël aanleiding tot fel debat, Trouw, 28 maart 1998
15. ^ Wie is Jood blijft vraag van alle tijden, Cokky van Limpt, Trouw, 21 april 1999
16. ^ De grenzen van Israëls geloofsvrijheid, Reformatorisch Dagblad, 30 december 2005

Christendom (portaal)

Drie-eenheid: Vader ∙ Zoon ∙ Heilige Geest Algemeen: Bekering – Bijbel – Bisschop - Charisma – Dogma – Doop – Evangelie – Feestdagen – Kerk – Laatste Oordeel – Liturgie – Richtingen – Synode – Vergeving – Wederkomst – Zonde Katholicisme: Biecht – Celibaat – Kapelaan – Kardinaal – Liturgisch vaatwerk – Maria – Mis – Pastoor – Paus – Priester Orthodoxie: Icoon – Jezusgebed – Kruisverheffing – Patriarch - Pope Protestantisme: Avondmaal – Belijdenis – Dominee – Kerkenraad – Reformatie Geschiedenis van het christendom ∙ Christendom van A tot Z