Ֆրիդրիխ Նիցշե
Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ֆրիդրիխ Նիցշեն (հոկտեմբերի 15, 1844 - օգոստոսի 25, 1900) գերմանացի աշխարհարցակ փիլիսոփա և բանասեր էր։
Ֆրիդրիխ Նիցշեն ծնվել է Ռիոփեն, որ գտնվում է Լայպզիկի հարավ արևմուտքում։ Նրա հայրը, Կառլ Լուտվիգ, եղել է վանական, որը մահացել է 1849 թ. հուլիսի 30-ին։ Հօր մահից հետո, 1850 թ.-ին նրա ընտանիքը տեղափոխվում է Համբուրգ։ Նիցշեն մի կարճ ժամանք սովորելով «Բոնն»-ի համալսարանի Աստվածաբանական բաժնում, տեղափոխվում է լեզվաբանության բաժին։ Այնտեղ սքսում է խորը ուսումնասիրել քլասիք գրականությունը և փիլիսոփայությունը։ Նա շարունակում է ուսումը Լայբզիգի համալսարանում և 1869 թ.-ին ստանալով Բազելի արժանավոր դոցենտի կոչում։
Շատ մասնագետների կարծիքով հոգեկան ծանր վիճակը խանգարեց նրա վերջին տասնամիակի գործունեությանը, իսկ հոգեկան անկայունությունը սիֆիլիստով տարապելու հետեվանքով էր։ Նիցշեն իր վերջին տարիները անձկագրեց անկողնում և մահացավ 1900 թ.-ին, Ուայմար քաղաքում։
Շատերը Ֆրիդրիխ Նիցշեյին նայում էին ինչպես աթեիստ, բայց տա քարող էր լինել սխալմունք քանի որ նա հավատում էր Աստծու մահվանը, որին որ ոչ մի աթեիստ չի հավատում, անգամ մերժվում է Աստծու լինելը։ Հիշվում է նաև, որ նա կարողանում էր իր հավատքը շատ հստակ կերպով հաստատել։
