Hunos

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Os hunos eran un dos pobos bárbaros máis violentos e ávidos da guerras e pillaxes. Eran nomadas (non tiñan vivenda fixa e vivian a percorrer campos e florestas) e excelentes criadores de cabalos. Como non construían casas, vivian nos seus carros e tamén en barracas que armaban nos camiños que percorrían. A principal fonte de renda dos hunos era a practica do saque aos pobos dominados. Cando chegaban nunha rexión, espallaban o medo, pois eran extremamente violentos e cruéis cos enemigos. O principal líder deste pobo foi Átila, o líder huno responsable de diversas conquistas, guerras e batallas.

Desde que foron criados os primeiros cabalos fortes dabondo para seren montados, a historia da Asia e da Europa foi interrompida, periodicamente, por conquistadores bárbaros, cabalgando pola planicie e criando imperios.

[editar] A Estepa

A vida na Estepa da Asia Central é extremamente dura; homes e mulleres dependen para case tudo dos seus rebaños e do comercio coas nacións civilizadas á súa volta. As temperaturas no inverno decen a -40o C, e a auga é un recurso precioso. Simplemente sobrevivir nese ambiente é un éxito.

[editar] Atila

Átila o Huno, que era anón, foi considerado un dos responsabeis pola queda do Imperio Romano. As tribos xermánicas que conquistaron grandes anacos do Imperio estaban na verdade fuxindo de Átila, coñecido como o Flaxelo de Deus.

Moi pouco é sabido da vida de Átila antes dele, por volta de 433 e con máis ou menos 25 anos, subir ao trono de rei dos Hunos, xuntamente con seu irmán Bleda, a quen asasinou en 445. Segundo a lenda, Átila teria morto o seu primeiro inimigo aos seis anos de idade e carregaba a espada do deus da guerra. Tiña, segundo os cronistas, 1,20 metros de altura. No 447, Átila invadiu o Imperio Romano, derrotando todolos exércitos romanos e deixando só de conquistar Constantinopla grazas ás murallas da cidade.

O imperador pasa a pagar un imposto de 900 quilos de ouro anual aos hunos. No ano 450, o novo imperador rexeita pagar o tributo. En vez de invadir o Imperio do Oriente, Átila invade o lado occidental do Imperio; non somente era este máis fraco, ademais el tiña unha desculpa: a irmá do imperador, Honoria, fora aprisionada, suspeita de traición. Da prisión, ela enviou o seu anel a Átila, pedindolle que servise de campeón. Átila declarou que consideraba o xesto unha oferta de casamento, e pediu metade do Imperio como dote. No 451, xunto con Gaiserico, rei dos vandalos, invade o imperio cun exército con, segundo os cronistas da época, 600.000 homes. (O número real probable, segundo historiadores modernos, achegábase máis a 150.000, ainda así enorme para o século V.). Na batalla de Chalons, Átila é derrotado polo xeneral romano Aecio, mais este non ten tropas dabondo para impedir que o exército huno atravese o Danubio de volta, máis ou menos intacto. No ano seguinte, Átila invadiu novamente o Imperio, sen que desa vez nengun exército se opuxese a el. Ás portas de Roma, dá a volta, sen que ata hoxe se saiba exactamente por qué. Dous anos despois, Átila morreu dun derrame. Cando a noticia chegou a Roma e Constantinopla, rezaronse misas en todas as Igrexas agradecendollo a Deus.

[editar] Época post-Atila

Despois da morte de Átila, irromperon varias disputas entre os seus fillos polo poder. Aproveitandose diso, os pobos dominados polos hunos aproveitaronse e conseguiron se libertar do seu xugo.

Novecentos anos despois, as armas de fogo marcaban o comezo da fin dos cabaleiros nomadas. Con elas, a civilización á fin dominaría todos os pobos da Estepa.