Alessandro Volta
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta (18 de febreiro de 1745 - 5 de marzo de 1827) foi un físico italiano, famoso principalmente por desenvolver a batería eléctrica.
Alessandro Volta naceu e foi educado en Como, Lombardía. Foi fillo dunha nai nobre e dun pai da alta burguesía. Recibiu unha educación básica e media humanista, pero ao chegar ao ensino superior, optou por unha formación científica.
No ano 1785 é nomeado profesor de física da Escola Real de Como. Un ano despois, Volta realiza o seu primeiro invento, un aparello relacionado coa electricidade. Con dous discos metálicos separados por un condutor húmido, pero unidos cun circuíto exterior logra, por primeira vez, producir corrente eléctrica continua, invéntase o electróforo perpetuo, un dispositivo que unha vez que se atopa cargado, pode transferir electricidade a outros obxectos, e que xera electricidade estática. Entre os anos 1786 e 1788, dedícase á química, descubrindo e illando o gas de metano. Un ano máis tarde, en 1789, é nomeado profesor titular da cátedra de física experimental na Universidade de Pavía.
Volta era amigo de Luigi Galvani e, cando este descubriu en 1780 que o contacto entre dous metais diferentes co músculo dunha ra producía electricidade, tamén empezou a facer os seus propios experimentos de electricidade animal, pero chegou a outra conclusión no ano 1794: que non era necesaria a participación dos músculos dos animais para producir corrente. Este achado produciulle unha multiplicidad de conflitos, non só co seu amigo Galvani, senón coa maioría dos físicos da época, que aceptaban a idea de que a electricidade só se producía a través do contacto de dous metais diferentes coa musculatura dos animais. Con todo, cando Volta logrou construír a primeira pila eléctrica, demostrou que se atopaba no certo, habendo gañado a batalla, fronte aos seus colegas.
A pila voltaica consiste de trinta discos de metal, separados por panos húmidos.
Alessandro Volta comunica o seu descubrimento da pila á Royal Society londinense o 20 de marzo de 1800. A correspondente carta foi lida en audiencia do 39 de xuño do mesmo ano, e tras varias reproducións do invento, efectuadas polos membros da sociedade, outorgóuselle a Volta o correspondente crédito.
No ano 1816, no mes de setembro, viaxa a París aceptando unha invitación do propio Napoleón Bonaparte, para que expoña as características do seu invento, no Instituto de Francia. O propio Bonaparte, participou con entusiasmo nas correspondentes sesións, e exposicións, e recomendou para Volta as máximas honras. O 2 de novembro do mesmo ano, a comisión de científicos distinguidos pola Academia das Ciencias do Instituto de Francia para avaliar o invento de Volta emitiu o informe correspondente aseverando a súa validez, e recomendando para Volta a máis alta distinción da institución, a medalla de ouro ao mérito científico.
O 1 de maio de 1806, Volta é elixido da Coroa de Ferro do reino de Lombardía. En 1809 é designado senador da corte e, en 1810, outórgaselle o título nobiliario de conde. Voltio, a unidade de potencial eléctrico, denomínase así en honra a este portento das ciencias. O emperador de Austria, pola súa banda, designouno director da facultade de Filosofía da Universidade de Padua en 1815. Os seus traballos foron publicados en cinco volumes no ano 1816, en Florencia. Os seus últimos anos de vida, pasounos na súa facenda en Camnago, preto de Como, onde falece o 5 de marzo de 1827.
A unidade de forza electromotriz do Sistema Internacional leva o nome de voltio na súa honra desde o ano 1881.
