نهج‌البلاغه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
|
|
|
|---|---|
| فروع دین |
|
|
نماز · روزه · حج · زکات |
|
|
محمد · فاطمه زهرا · علی |
|
|
حوادث |
|
|
کتب مرجع |
|
|
قرآن · نهج‌البلاغه |
|
|
دیدگاه |
|
|
مکه · مدینه |
|
نهج‌البلاغه، مجموعه‌ای از خطبه‌ها، نامه‌ها و اندرزها(حکمت‌ها)ی منتسب به علی ابن ابی طالب، امام اول شیعیان است.
گردآورندهٔ نهج‌البلاغه، ابوالحسن محمد بن حسین موسوی معروف به سید رضی و شریف رضی است. نهج البلاغه عنوانی است که سید رضی برای منتخبی از خطبه‌ها و مواعظ، نامه‌ها و عهدنامه‌ها، و کلمات کوتاه و قصار علی پسر ابوطالب برگزیده‌است. مطالب این کتاب از جمله شیواترین متون عربی محسوب می‌شود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] ساختار
سخنان علی ابن ابی طالب در این کتاب بر مدار سه اصل است:
- باب اول: خطبه‌ها و اوامر
- باب دوم: نامه‌ها و رسائل و وصایا
- باب سوم: کلمات قصار، حکمت آمیز و مواعظ
[ویرایش] مآخذ و مدارک نهج البلاغه
علامه امینی در جلد چهارم کتاب الغدیر ۸۱ شرح نهج البلاغه را معرفی کرده‌است.
اولین گردآورنده کلمات قصار علی ابوعثمان عمروبن بحر جاحظ صاحب (بیان و تبیین) متوفی ۲۵۵ ه.ق می‌باشد. وی صد کلمه از کلمات قصار امیرالمؤمنین را انتخاب کرده و آن را (مطلوب کل طالب من کلام امیرالمومنین علی بن ابی طالب) نامیده‌است.
[ویرایش] پیوند به بیرون
- متن کامل نهج البلاغه را دریافت کنید
- متن کامل نهج البلاغه را همراه با دو شرح و چهار ترجمه ببینید.
- اسناد و مدارک نهج البلاغه، امتیاز علیخان عرشی، ترجمه سید مرتضی آیت الله زاده شیرازی
[ویرایش] منبع
انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه- آیت الله حسن حسن زاده آملی
