واقعه خانه فاطمه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پیشنهاد شده است که این مقاله یا بخش با فاطمه زهرا ادغام گردد. (بحث). |
هجوم و آتش زدن خانه فاطمه واقعه ای بود که موجب مرگ فاطمه، دختر پیامبر اسلام شد.
[ویرایش] بخشی از شرح واقعه
عمر بن خطاب به در خانهی علی آمد، در حالی که گروهی از مهاجران در آنجا گرد آمده بودند. وی رو به آنان کرد و گفت: به خدا سوگند! خانه را به آتش میکشم مگر این که برای بیعت بیرون بیایید. زبیر از خانه بیرون آمد در حالی که شمشیری بر دست داشت، ناگهان پای او لغزید و شمشیر از دست او بر زمین افتاد.[۱]
ایشان با جمع آوری هیزم زیادی بر در خانهی علی سعی در آتش زدن خانه کردند. فاطمه پشت در ایستاد و آنان را به خدا و پدرش محمد، (پیامبر اسلام) سوگند داد که دست از ایشان بردارند و منصرف شوند. عمر تازیانه را از دست قنفذ، غلام ابوبکر گرفت، و به بازویش زد چنانکه همچون بازوبند به دور بازویش حلقه زد. سپس لگدی به در زد و آن را به طرفش راند. او که آبستن بود، به رو درافتاد. سپس چنان او را سیلی زد که گوشوارهاش از گوشش کنده شد و درد زایمان او را فرا گرفت و محسن را کشته، سقط کرد».[۲]